Το ΚΚΕ επιχειρεί να εμφανιστεί ως «προστάτης των δανειοληπτών», ενώ στην πραγματικότητα περιορίζεται σε επικοινωνιακά σόου και πανηγυρικές κορόνες. Η επιστολή του ευρωβουλευτή Λευτέρη Νικολάου-Αλαβάνου προς την Επιτροπή Αναφορών δεν έχει καμία δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης. Η απαίτηση να «αποσταλεί η αναφορά στις επιτροπές ECON/FISC» αποτελεί γραφειοκρατική διαδικασία, που δεν μεταφράζεται σε λύσεις για τους πολίτες, αποδεικνύοντας την εμμονή του ΚΚΕ στο θέαμα της πολιτικής αντίστασης αντί στην πραγματική δράση.
Η συνεχής κριτική στην ΕΕ και τις ελληνικές κυβερνήσεις επαναλαμβάνει μοτίβα κομματικής ρητορείας χωρίς εργαλεία επίλυσης. Η κατηγορία ότι η Κομισιόν «αποποιείται κάθε ευθύνη» είναι επιφανειακή και αγνοεί την πραγματικότητα: η ΕΕ δεν παρεμβαίνει σε εθνικά τραπεζικά θέματα. Το ΚΚΕ γνωρίζει αυτό το γεγονός, αλλά το χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει εντυπώσεις και να ενισχύσει την αντιπολιτευτική του εικόνα, ενώ η επικοινωνιακή του στρατηγική εκτοπίζει την ουσία.
Οι «διεκδικήσεις» του ΚΚΕ, όπως ο επανυπολογισμός των δανείων και η επιστροφή των υπερκαταβολών, εμφανίζονται ως πανάκεια χωρίς μηχανισμό εφαρμογής. Η εμμονή στα συνθήματα «να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί» συνιστά πολιτική φαντασίωση και όχι ρεαλιστική πρόταση. Το κόμμα επενδύει στην εικόνα της προστασίας των πολιτών, ενώ στην πράξη οι πολίτες δεν βλέπουν κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα.
Συνολικά, το κείμενο του ΚΚΕ λειτουργεί ως προπαγανδιστικό εργαλείο και όχι ως μέσο επίλυσης κοινωνικού προβλήματος. Οι κατηγορίες κατά της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων είναι μονοδιάστατες και επαναλαμβανόμενες, ενώ η γραφή διαρκώς επιβεβαιώνει την εμμονή στην αντιπολιτευτική ρητορική. Οι δανειολήπτες παραμένουν ακάλυπτοι, και η μόνη εικόνα που προβάλλεται είναι αυτή της επικοινωνιακής φούσκας που το ΚΚΕ προσπαθεί να διατηρήσει με κάθε κόστος.
