Η παρέμβαση του ΚΚΕ στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για το πρόστιμο της Google αποκαλύπτει την πλήρη ιδεολογική μονομέρεια του κόμματος. Το ΚΚΕ μετατρέπει μια κανονιστική απόφαση της ΕΕ σε ιδεολογικό εργαλείο, καταγγέλλοντας την Ένωση, τις ΗΠΑ και τους οικονομικούς ομίλους με απόλυτο, μονοδιάστατο λόγο. Η ανάλυση δεν βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα ή νομικά πλαίσια, αλλά σε ένα διαρκές καταγγελτικό αφήγημα που εξυπηρετεί αποκλειστικά την κομματική ιδεολογία.
Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος, χαρακτήρισε το πρόστιμο της Επιτροπής στη Google ως αποτέλεσμα γεωπολιτικών και εμπορικών ανταγωνισμών μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ. Το κόμμα αγνοεί πλήρως τη λειτουργία των κανονιστικών μηχανισμών της ΕΕ και παρουσιάζει την απόφαση ως εργαλείο εκμετάλλευσης των λαών. Η νομοθεσία της Ένωσης κατηγορείται για «διευκόλυνση συγκέντρωσης και ανταλλαγής προσωπικών δεδομένων» και για δημιουργία μηχανισμών μαζικής παρακολούθησης εργαζομένων, με παραδείγματα όπως το Chat Control. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους σε πλήρη σύγκρουση με τα μονοπώλια και το κράτος, παρουσιάζοντας κάθε κανονιστική πρωτοβουλία ως απειλή για τα δικαιώματά τους.
Η παρέμβαση του ΚΚΕ δεν αποτελεί απλή κριτική της απόφασης της ΕΕ. Αποκαλύπτει την αδυναμία του κόμματος να προσφέρει συγκροτημένη και ρεαλιστική ανάλυση σύγχρονων οικονομικών και τεχνολογικών ζητημάτων. Το ΚΚΕ μετατρέπει μια νομοθετική διαδικασία σε ιδεολογικό εργαλείο, αγνοεί τους θεσμικούς ελέγχους και παρουσιάζει κάθε μέτρο ως μηχανισμό καταπίεσης. Η υπερβολή, η μονομέρεια και η συνεχής καταγγελία αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της παρέμβασης, προετοιμάζοντας το έδαφος για το κατηγορηματικό και καυστικό κεντρικό της μέρος.
Η ιδεολογική υπερβολή του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ παρουσιάζει την απόφαση της ΕΕ ως αποκλειστικά γεωπολιτική και αδυνατεί να αναγνωρίσει την εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου ανταγωνισμού. Η αναφορά σε «παζάρια» και «νικητές και χαμένους λαούς» υποβαθμίζει την πολυπλοκότητα των θεσμικών διαδικασιών και των οικονομικών κανόνων. Η διαρκής υπερβολή λειτουργεί ως προπαγανδιστικό εργαλείο, προκειμένου να καλλιεργήσει φόβο και αντιπάθεια προς τους θεσμούς της ΕΕ, ενώ αγνοεί τον ρόλο τους στην προστασία των καταναλωτών και των δεδομένων.
Το ΚΚΕ υποβαθμίζει τη σημασία των θεσμικών πλαισίων και παρουσιάζει κάθε απόφαση της Επιτροπής ως εργαλείο εκμετάλλευσης των λαών, χωρίς καμία αναφορά σε διαδικασίες ελέγχου ή νομική τεκμηρίωση. Η υπερβολή αυτή μετατρέπει την πολιτική ανάλυση σε ιδεολογική επίδειξη, αδυνατώντας να αναδείξει τις πραγματικές διαστάσεις της υπόθεσης.
Η μονομερής καταγγελία της ΕΕ
Η παρέμβαση του ΚΚΕ χαρακτηρίζει την ΕΕ «αντιδραστική και επικίνδυνη» λόγω της νομοθεσίας για τα προσωπικά δεδομένα. Η θέση αυτή αγνοεί πλήρως την εφαρμογή του GDPR, την αυστηρότητα των ευρωπαϊκών κανονισμών και τους μηχανισμούς προστασίας που προβλέπονται από τις αρχές της Ένωσης. Κάθε τεχνολογική επεξεργασία δεδομένων παρουσιάζεται ως κακόβουλη και κάθε προσπάθεια ελέγχου ως εργαλείο χειραγώγησης των εργαζομένων.
Το ΚΚΕ χρησιμοποιεί το παράδειγμα του Chat Control ως απόδειξη μιας φαντασιακής ολοκληρωτικής παρακολούθησης, υποστηρίζοντας ότι η Ένωση επιδιώκει τη μαζική καταστολή των εργαζομένων. Η υπερβολή αυτή λειτουργεί αποκλειστικά για ιδεολογική ενίσχυση της κομματικής γραμμής, ενώ παραβλέπει την πραγματική λειτουργία και τους ελέγχους των ευρωπαϊκών θεσμών.
Η προτροπή σε σύγκρουση με κράτος και μονοπώλια
Η πιο ακραία διάσταση της παρέμβασης είναι η ανοιχτή προτροπή προς τους εργαζόμενους να συγκρουστούν πλήρως με τα μονοπώλια και το κράτος. Η θέση αυτή δεν προσφέρει στρατηγική ή ρεαλιστική λύση για τα ζητήματα που περιγράφει, αλλά περιορίζεται σε ένα ιδεολογικό μανιφέστο. Κάθε κανονιστική πρωτοβουλία της ΕΕ παρουσιάζεται ως εργαλείο εκμετάλλευσης και καταπίεσης, χωρίς αναφορά σε θεσμικά όρια ή πραγματικές διαδικασίες.
Η στάση του ΚΚΕ υπονομεύει τη σοβαρότητα της πολιτικής συζήτησης στο Ευρωκοινοβούλιο και μετατρέπει κάθε συζήτηση για τεχνολογικά και οικονομικά θέματα σε ιδεολογική επίθεση. Το κόμμα χρησιμοποιεί την ευκαιρία για να ενισχύσει το καταγγελτικό του αφήγημα, χωρίς καμία τεκμηριωμένη πρόταση ή αναγνώριση πολυπλοκότητας.
