Προς την τελική ευθεία για τη ΔΕΘ, τα «μικρά» και «μεγάλα» καλάθια, τις συνδικαλιστικές παρελάσεις και τις αριστερές «λαοσυνάξεις», μια πρώτη διαπίστωση: Για τον ΣΥΡΙΖΑ η φτώχεια θέλει καλοπέραση! Κι ένα πρώτο συμπέρασμα: Η φτώχεια δεν καταργείται με συνθήματα, αλλά με βαθιές μεταρρυθμίσεις. Και με αφορμή το εργασιακό νομοσχέδιο, όσοι πραγματικά θέλουν να καταπολεμήσουν τη φτώχεια κάνουν πολιτική: όπως ο... «δεξιός» Αδωνις Γεωργιάδης. Ολα τα υπόλοιπα είναι για να συντηρείται η φτώχεια, ώστε να περνάει καλά η Αριστερά αυξάνοντας την «πελατεία» της.
Τα «κουλουβάχατα» της ιστορίας που προέκυψαν από την έλευση στην Ελλάδα των λαϊκιστών της Αριστεράς και των εθνικολαϊκιστών της Ακροδεξιάς, όλος αυτός ο πολιτικός συρφετός, εργαλειοποιούν τους φτωχούς προκειμένου να έχουν οι ίδιοι λόγο για να υπάρχουν. Δεν χρειάζεται Νόμπελ οικονομίας για να γίνει αντιληπτό ότι οι ανεφάρμοστες προτάσεις τους ουσιαστικά επιβαρύνουν τον Ελληνα φορολογούμενο, αφού δεν υπάρχει «δημόσιο» χρήμα παρά μόνο φόροι. Αύξηση φόρων, ή διατήρηση των υφισταμένων, αυξάνει αντί να μειώνει τη φτώχεια, αφού δεν υπάρχει ευημερία χωρίς το επιχειρείν.
Αντίθετα, όσοι αυξάνουν τους μισθούς και μειώνουν τους φόρους καταπολεμούν τη φτώχεια. Καταπολεμά τη φτώχεια η πολιτική που δημιουργεί περισσότερες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Το να δίνεις κίνητρα στις επιχειρήσεις για νέες προσλήψεις δεν συνεπάγεται ότι στηρίζεις την εργοδοσία: Σημαίνει ότι καταπολεμάς τη φτώχεια. Και για να μην έχουμε μισθούς «πείνας», ο μόνος δρόμος είναι η πλήρης αποφορολόγηση όλων των χρημάτων που πηγαίνουν στους μισθούς των εργατών, των υπαλλήλων, της μεσαίας τάξης.
