Την ώρα που ο Στέφανος Κασσελάκης αλλά και Νίκος Ανδρουλάκης αναζητούν πολιτική… ταυτότητα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού διαμορφώνοντας την ατζέντα και προωθώντας μεταρρυθμίσεις και τομές. Οι δημοσκοπήσεις -και οι τελευταίες- επιβεβαιώνουν το γεγονός και αναδεικνύουν και τις αιτίες που καθορίζουν τις εξελίξεις.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να καταγράψει μια σαφή πολιτική ταυτότητα για να ορίσει την πορεία του κόμματός του. Τα περί «πατριωτικής Αριστεράς» δεν βρίσκουν ανταπόκριση, πολύ περισσότερο τη στιγμή κατά την οποία στελέχη που βρίσκονται και στην ηγετική ομάδα του εμφανίζονται να σηκώνουν τη σημαία της… επανάστασης.
Τα θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα βρίσκουν τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη να παλινδρομεί και να κινείται στη σφαίρα του παραλόγου, όπως συνέβη και στην περίπτωση της επιστολικής ψήφου που τελικά καταψήφισαν οι βουλευτές του με εντολή… προέδρου. Το ίδιο συμβαίνει και με την περίπτωση των πανεπιστημίων και το νομοσχέδιο που προωθείται για τη λειτουργία παραρτημάτων μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα.
Είναι δε χαρακτηριστικό πως ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται κόντρα στην πλειοψηφία των πολιτών οι οποίοι σε ποσοστό που αγγίζει το 60% τάσσεται υπέρ. Το τραγικότερο είναι πως τα στελέχη της Κουμουνδούρου που τάσσονται κατά των μη κρατικών πανεπιστημίων και ωρύονται στα τηλεοπτικά πάνελ είναι και αυτά που έχουν πτυχία από το εξωτερικό, όπως άλλωστε και ο Στέφανος Κασσελάκης.
Η τακτική δε του «με όλους και για όλα» σε συνδυασμό με το «όχι σε όλα» αναφορικά με τις μεταρρυθμισεις και τις τομές που προωθούνται θυμίζει τον ΣΥΡΙΖΑ που όλοι θέλουν να ξεχάσουν. Αυτόν δηλαδή που μετέτρεψε την «Ελπίδα που έρχεται» σε «αυταπάτες» και Kolotoumpes.
Και κάπου εκεί έρχεται το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, που εμφανίζεται να ζει μεταξύ ασάφειας και… αδράνειας. Αδυνατεί να εισπράξει από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ παρά την ελάχιστη δημοσκοπική άνοδο. Άνοδο που έχει να κάνει περισσότερο με τη ραγδαία πτώση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αδυνατεί να εισπράξει φυσικά και από τη φυσιολογική θα έλεγε κανείς φθορά της κυβερνώσας παράταξης αφού οι ψηφοφόροι του Κυριάκου Μητσοτάκη εμφανίζονται να επιλέγουν την γκρίζα ζώνη της προσωρινής δυσαρέσκειας και όχι κάποιο άλλο κόμμα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θέση για τα σοβαρά ζητήματα. Άγεται και φέρεται τις περισσότερες φορές από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και από μια περίεργη λογική που κυριαρχεί στη Χαριλάου Τρικούπη αναφορικά με τον τρόπο της αντιπολίτευσης. Μάλιστα είναι αυτή η λογική που θυμίζει το «σκληρό ροκ» του Κώστα Λαλιώτη, ο οποίος πρέπει να σημειωθεί κυκλοφορεί στα γραφεία του κόμματος όλο και περισσότερο.
Ομόφυλα ζευγάρια, πανεπιστήμια, ακρίβεια, αγροτικό και άλλα ζητήματα από το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζονται με προχειρότητα και κραυγές αντιπολιτευτικές άνευ ουσίας και κυρίως χωρίς κάποιο σχέδιο. Οι όποιες προτάσεις χάνονται μεταξύ κραυγών και καταγγελιών που έχουν κοινή συνισταμένη μια άκρατη καταστροφολογία.
Δεν είναι τυχαίο που και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί -του δεύτερου και του τρίτου κόμματος- κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ως προς τα ποσοστά περί καταλληλότερου πρωθυπουργού αλλά και σε αυτά της δημοτικότητας. Οι διαφορές του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι τεράστιες, αν ληφθεί υπόψη και το γεγονός πως ήδη η κυβέρνησή του διανύει το πρώτο έτος της δεύτερης θητείας της.
Επίσης και οι δύο πλευρές αδυνατούν να πάρουν έστω και τμήμα του κέντρου στο οποίο στοχεύουν και στο οποίο διατηρεί ισχυρή πρωτοκαθεδρία ο Κυριάκος Μητσοτάκης που είναι αποδεκτός ως πρωθυπουργός και από ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων.
Και είναι αυτή ακριβώς η διαφορά του. Ότι είναι αποδεκτός ως πρωθυπουργός. Ως το πρόσωπο που δύναται να αντιμετωπίσει προβλήματα και να διαχειριστεί κρίσεις. Με τις όποιες παραλείψεις και τα όποια λάθη -που αναγνωρίζει δημοσίως και διορθώνει στην πορεία- αναδεικνύεται το πρόσωπο-κλειδί των πολιτικών εξελίξεων αλλά και της πορείας της χώρας.
Ανοιγεί θέματα, διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα και προωθεί μεταρρυθμίσεις άμεσα συνδεδεμένες με την πορεία του κράτους, την οικονομία αλλά και την κοινωνική συνοχή κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Άλλωστε όπως και ο ίδιος συνηθίζει να σημειώνει οι πολίτες ψήφισαν τον ίδιο και την παράταξη της ΝΔ για να προωθήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και όχι για να μετρούν το όποιο πρόσκαιρο πολιτικό κόστος.
