Η εύκολη λύση είναι η καταγγελία. Οι αναφορές του στιλ «άργησε η κυβέρνηση», «δεν εφάρμοσε αυτά που έχει νομοθετήσει» ή η προσπάθεια να χαϊδέψουν αυτιά όσων θίγονται από αποφάσεις και μεταρρυθμίσεις, ακόμη χειρότερα να κλείσουν το μάτι σε παραβατικές συμπεριφορές.
Όμως έρχεται η στιγμή που όλοι τίθενται προ των ευθυνών τους. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Η πρώτη για τα μέτρα που λαμβάνει για την αντιμετώπιση προβλημάτων που αγγίζουν και την καθημερινότητα αλλά και συνολικά την ποιότητα ζωής των πολιτών, η δεύτερη για το πώς αντιδρά και τι τελικά υποστηρίζει και εν μέρει... στηρίζει.
Ας δούμε τρεις περιπτώσεις που έχουν έρθει στο προσκήνιο το τελευταίο διάστημα. Πρώτα απ’ όλα, ηαξιολόγηση υπηρεσιών του Δημοσίου που θα συνοδευθεί το προσεχές διάστημα με την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός εμφανίζονται αποφασισμένοι να υλοποιήσουν αυτή τη μεταρρύθμιση.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να αξιολογούνται ως προς το έργο που παράγουν. Μόνο με την αξιολόγηση μπορεί να επιτευχθεί η βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Όσοι αντιδρούν και όσοι προσφέρουν πολιτική κάλυψη είναι υπόλογοι έναντι της πλειονότητας των πολιτών. Το ίδιο ισχύει και για όλους όσοι προσφέρουν πολιτική κάλυψη στη βία στα πανεπιστήμια με την επίκληση αφηγημάτων περί ασύλου και άλλων τινών που ουδεμία σχέση έχουν με φαινόμενα όπως ο ξυλοδαρμός του διδακτορικού φοιτητή στη Νομική, αλλά και η επίθεση κατά της εργαζόμενης στο κυλικείο της Πολυτεχνειούπολης.
Κυβέρνηση, κόμματα και πανεπιστημιακοί πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις τους και ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Ανάλογα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και για τη βία των ανηλίκων. Πολυδιάστατο το φαινόμενο, αλλά και η καραμέλα του... συστήματος πρέπει να σταματήσει, διαφορετικά λειτουργεί ως άλλοθι για φαινόμενα όπως αυτό της εγκληματικής οργάνωσης με νεοναζιστικά χαρακτηριστικά στη Θεσσαλονίκη.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
