Περιμένοντας πότε θα... έρθει η αντιπολίτευση ώστε να ασκήσει τον προβλεπόμενο από το Σύνταγμα και τους θεσμούς έλεγχο στην κυβέρνηση, κάποιοι έχουν χάσει τον έλεγχο, αναγορεύοντας τον νεοκλεγέντα πρόεδρο στον ΣΥΡΙΖΑ περίπου ως αναγεννητή της Αριστεράς και εν γένει του πολιτικού συστήματος. Παράλληλα με αυτούς που έχουν χάσει τον έλεγχο, συμβαίνει κάποιοι άλλοι εντός των κυβερνητικών τειχών, που έχουν βαρεθεί να περιμένουν την αντιπολίτευση, μη έχοντας με κάτι άλλο να ασχοληθούν, να κάνουν «αντιπολίτευση» στους εαυτούς τους. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, το «φαινόμενο» κερδίζει χρόνο, το επιφαινόμενο ολοένα και περισσότερο χώρο, αλλά όλοι μαζί και η κυβέρνηση χάνουμε το χρόνο μας.
Σε όλα αυτά που συμβαίνουν και με τα οποία ασχολούμαστε υπάρχει ένα λάθος: Περιμένοντας την αντιπολίτευση και την ταχύρρυθμη εκπαίδευση του κ. Κασσελάκη στην εκμάθηση της πολιτικής, η κυβέρνηση, αντί να τρέχει με ρυθμούς ταχύτερους από εκείνους που θα είχε εφόσον είχε αντίπαλο, κοντοστέκεται και αναμένει πότε θα συνέλθει από το σοκ ο ΣΥΡΙΖΑ. Λες και τα προβλήματα της χώρας εξαρτώνται από την Αριστερά, πολλώ δε μάλλον από αυτή την Αριστερά του... φτυαριού και του παλουκιού. Και ασφαλώς τα προβλήματα δεν περιμένουν πότε θα αποκτήσει αντιπολίτευση, επιπέδου... ΣΥΡΙΖΑ, για να τα λύσει. Συνεπώς, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η κυβέρνηση μπορεί να μην έχει αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει το κράτος με τη νοοτροπία ΣΥΡΙΖΑ: Και όσο καθυστερούν οι βαθιές και ριζικές μεταρρυθμίσεις, με φιλελεύθερο πρόσημο, τόσο θα βαθαίνει το χάσμα με την ανασυγκρότησή του.
