Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι: Ξυπόλυτος πρόεδρος ψάχνει λάσπες για να πατήσει. Εναλλακτικά τη λύση στην εύρεση τίτλου θα μπορούσε να δώσει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ώστε να αποδοθεί πλήρως η εικόνα από την επίσκεψη του προέδρου Κασσελάκη στον Βόλο και να μη φανεί η απουσία του δημάρχου Μπέου: «Ρημαδιό ζωή και σπίτι απ’ τα χούγια σου, αλήτη, που μετράς το αντριλίκι με βρισιές».
Πριν, όμως, τιτλοφορήσουμε την περιοδεία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουμε να εστιάσουμε στην ερμηνεία του, η οποία κατά γενική ομολογία και ξεπερνώντας τις προσδοκίες όσων τον επέλεξαν γι’ αυτή τη δουλειά ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές που απαραίτητα πρέπει να συνοδεύουν έναν συνεπή αγωνιστή της Αριστεράς. Συνεπώς στην περίπτωσή του ο τίτλος θα μπορούσε να είναι: Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια, όσοι είναι παλικάρια τη ζωή τους την περνούν στις σκαλωσιές».
Είναι προφανές ότι ο ξυπόλυτος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί, αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται, ελλείψει πολιτικών προτάσεων και πολιτικού λόγου, να πείσει πρωτίστως εντός του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι ένας απ’ αυτούς. Ενας βιοπαλαιστής που... κατάντησε επιχειρηματίας, αλλά αυτός δεν το έβαλε κάτω, έσφιξε τα δόντια και κατάφερε να γίνει αριστερός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή την εικόνα ήθελε να περάσει ο Στέφανος Κασσελάκης.
Και εν μέρει την πέρασε: Τουλάχιστον όχι σε όλους τους πληγέντες του Βόλου, αλλά στους... πληγέντες του ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλο βαθμό. Χρειαζόταν, όμως, να βγάλει τα παπούτσια του για να πιστέψουμε όλοι εμείς που δεν περπατάμε ξυπόλητοι στις λάσπες ότι είναι ο αδιαφιλονίκητος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ;
