Τι κι αν έγιναν αναλύσεις επί αναλύσεων για την τοξικότητα που πλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και καταποντίστηκε; Κι όμως, τα διάφορα trolls του Διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που στη συντριπτική πλειονότητά τους έχουν ευθεία ή έμμεση σχέση με την Κουμουνδούρου εμμένουν στο ίδιο μοτίβο και εισάγουν νέες... θεωρίες στο δημόσιο διάλογο.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Αφορμή λοιπόν αποτελούν οι πυρκαγιές των τελευταίων 24ώρων, με τη μάχη που δίνουν για να προστατεύσουν ζωές και περιουσίες οι άνδρες της Πυροσβεστικής όχι απλώς να τους αφήνει ασυγκίνητους, αλλά αντιθέτως να ξεχειλίζουν από μικροπρέπεια και μίσος προς τον συνάνθρωπο, ενώ παράλληλα δίνουν και πολιτική χροιά στα μηνύματά τους. Ιδού ένα από αυτά τα μικρόψυχα: «Δεν λυπάμαι, να καείτε. Να σας λυπηθεί το “40τακατό”»...
Το περίφημο «40τακατό» που αναμασούν αυτά τα trolls αναφέρεται στο ποσοστό με το οποίο η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήραν και μάλιστα σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις μια καθαρή λαϊκή εντολή, με αποτέλεσμα να συμβαίνει το εξής οξύμωρο: Οσοι κόπτονται, τάχα, για τη Δημοκρατία στον τόπο να είναι οι πρώτοι που δεν σέβονται τις δημοκρατικές διαδικασίες και τους θεσμούς.
Δεν σέβονται ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ήταν μάλιστα συντριπτικό, αποτυπώνοντας με ξεκάθαρο τρόπο τις διαθέσεις της κοινής γνώμης. Κυρίως όμως εξακολουθούν να επενδύουν με άκρως τοξικό λόγο στη διχόνοια, ενώ άλλοι σίγουρα κάνουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους –ή ακόμη και πιο φανερά– ακόμη και σκέψεις συμψηφισμού π.χ. με την τραγωδία στο Μάτι.
Εξιλαστήριο θύμα
Ανέκαθεν βέβαια για λόγους πολιτικών εντυπώσεων ή απλώς ανταγωνισμού εξιλαστήριο θύμα για τις πυρκαγιές του καλοκαιριού ήταν η πολιτική ηγεσία – η εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Επειδή, τάχα, δεν κινητοποίησε όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις. Επειδή δεν πέτυχε σωστό και αποτελεσματικό συντονισμό. Επειδή δεν είχε προχωρήσει στην κατάλληλη εκπαίδευση και προετοιμασία. Και άλλα τόσα «επειδή», τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί πράγματι να είναι και αληθινά γεγονότα.
Ενα είναι βέβαιο όμως και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης: ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά. Καύσωνες, άνεμοι, υγρασία, μετεωρολογικές συνθήκες γενικότερα, που παλιά μπορεί να μην είχαν ιδιαίτερη σημασία, σήμερα παίζουν καθοριστικό ρόλο στο ξέσπασμα και την εξάπλωση των πυρκαγιών. Και τούτο είναι ορατό σε όλη τη Μεσόγειο και όχι μόνο στην Ελλάδα, ενώ το περσινό καλοκαίρι που ήταν «καυτό» για ολόκληρη την Ευρώπη οδήγησε σε μεγάλες δασικές πυρκαγιές ακόμη και στη Γερμανία και τη Βρετανία.
Η κατάσταση αυτή λοιπόν σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται με... ευχές του τύπου «να καείτε», ούτε είναι απότοκο του «40τακατό». Είναι αυτό που ονομάζεται κλιματική αλλαγή – ή, πιο σωστά, κλιματική κρίση. Ουδέποτε ωστόσο έως σήμερα το συγκεκριμένο ζήτημα που επείγει μπήκε στην πολιτική ατζέντα και δεν αποτέλεσε αντικείμενο του διαλόγου μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων – πολλώ δε μάλλον, να χαραχθεί μια εθνική πολιτική για την αντιμετώπισή του.
Απόφαση-σταθμός
Κι όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν αυτός που με απόφασή του δημιούργησε ένα υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και η πρωτοβουλία αυτή είναι εντελώς μικρόψυχο να συγκεντρώνει τα πυρά των αντιπολιτευόμενων κομμάτων και των trolls του Διαδικτύου. Υπό αυτό το πρίσμα, μάλλον θετικά πρέπει να αντιμετωπιστεί η κίνηση του Νίκου Ανδρουλάκη να ζητήσει ενημέρωση για τα πύρινα μέτωπα απευθείας από τον υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βασίλη Κικίλια.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σε φάση αποσύνθεσης μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, η διάθεση που εξακολουθούν να έχουν στελέχη του για «αίμα στην αρένα» εκφράζεται μέσα από αυτόν το στρατό των trolls του Διαδικτύου, που δεν διστάζουν, όπως σε κάθε άλλη φυσική καταστροφή που συγκλονίζει την κοινή γνώμη, είτε να εύχονται για νεκρούς είτε να επιχαίρουν για τις καταστροφές. Με μοναδικό στόχο τους να πλήξουν, τάχα, την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό και να δημιουργήσουν με το ζόρι μια αντίδραση στην κοινή γνώμη που έχει αντικυβερνητική κατεύθυνση.
Οπως το γνωστό (υβριστικό) σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον προεκλογικά και έγινε trend –τάση, δηλαδή– στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά πήγε... άπατο την ώρα της κάλπης και στην πραγματικότητα γύρισε μπούμερανγκ κατά των εμπνευστών και των υποστηρικτών του.
