Πώς, αλήθεια, θα αντιδρούσαν; Τι ακριβώς θα σκέφτονταν αν είχαν μερικά λεπτά στη διάθεσή τους να περιηγηθούν στο Διαδίκτυο και να διαβάσουν τις αθλιότητες που γράφονται και τις κατάρες τού στιλ «να καούν όλοι γιατί ψήφισαν αυτήν την κυβέρνηση», οι πραγματικοί ήρωες αυτών των ημερών –και άλλων πολλών– οι πυροσβέστες, οι εθελοντές, οι χειριστές και συγκυβερνήτες των πυροσβεστικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων καθώς και τα στελέχη της ΕΛΑΣ;
Ανώνυμοι, παιδιά της διπλανής πόρτας –όπως λένε σε πολλές περιπτώσεις– και όμως ήρωες με τη λέξη να αποκτά την πραγματική της διάσταση αφού δεν πρόκειται για υπεράνθρωπους –αν και συμπεριφέρονται έτσι σε πολλές περιπτώσεις– αλλά για πατεράδες, μητέρες, γιους, συγγενείς, φίλους και γείτονες, που καλούνται να εκτελέσουν ένα καθήκον το οποίο όμως στο τέλος της ημέρας αντί να τους υπερβαίνει το υπερβαίνουν αυτοί.
Ήρωες άλλωστε είναι εκείνοι που νικούν τους φόβους τους υπερβαίνοντας εαυτόν με έναν και μοναδικό στόχο: να σώσουν τους άλλους, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής τους. Υπερβαίνοντας τα ανθρώπινα όρια. Αυτό κάνουν οι πυροσβέστες και οι εθελοντές πυροσβέστες. Αυτό κάνουν οι χειριστές και οι συγκυβερνήτες των πυροσβεστικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων, αυτό κάνουν τα στελέχη της ΕΛΑΣ και οι διασώστες.
Οι σκηνές γνώριμες, με τους πυροσβέστες ελάχιστα μέτρα από τις εστίες της φωτιάς, μετά να ξεκουράζονται για λίγο με ένα μπουκάλι νερό. Τα στελέχη της ΕΛΑΣ να αγωνιούν μη μείνει κάποιος ξεχασμένος σε κάνα σπίτι που κινδυνεύει, να κουβαλούν στα χέρια ηλικιωμένους, ανήμπορους, παιδιά ακόμη και ζώα.
Και οι χειριστές των αεροσκαφών και των ελικοπτέρων. Αν διανοηθεί έστω μια στιγμή κάποιος τι ακριβώς κάνουν, πού επιχειρούν, σε ποιες συνθήκες και σε ποιες θερμοκρασίες θα χάσει το μυαλό του. Επιχειρούν δε, σύμφωνα με τους ίδιους, βλέποντας απέναντί τους έναν εχθρό που στις φάσεις της πυρόσβεσης έχει τη μορφή φλόγας.
Το να ακούν ή να διαβάζουν ή έστω να τους μεταφέρουν όσα λέγονται και γράφονται είναι το λιγότερο αισχρό. Το πού είναι τα πτητικά μέσα –με τον γνωστό καταγγελτικό λόγο που περισσότερο έχει στόχο την κυβέρνηση και λιγότερο αυτούς που τα χειρίζονται– τους θλίβει και τους συνθλίβει ηθικά.
Και ναι μεν κατανοούν τον πόνο των πολιτών που χάνουν περιουσίες, την αγωνία τους και τον φόβο τους όπως όλοι όσοι συνδράμουν με κάθε τρόπο στην αντιμετώπιση αυτής της φυσικής καταστροφής που αποκαλείται φωτιά, όμως αυτοί οι ανώνυμοι άθλιοι του καναπέ και του πληκτρολογίου δύσκολα… χωνεύονται.
Είναι δύσκολο να μαθαίνει κάποιος ότι την ώρα που αυτός έδινε την ίδια του την ψυχή κάποιος άλλος ζητούσε να καούν αυτοί που ψήφισαν τη σημερινή κυβέρνηση ανεβάζοντας στο Διαδίκτυο τα ποσοστά ανά περιοχή των τελευταίων εκλογών. Να καούν αυτοί που με όλο το είναι τους προσπαθούν να σώσουν, οι ήρωες της διπλανής πόρτας.
Αν καταλάβαιναν πόσο κακό κάνουν αυτοί οι άθλιοι ίσως να ήταν κάποιοι άλλοι. Διότι δυστυχώς καταλαβαίνουν. Απλά το μίσος τούς έχει τυφλώσει. Ένα μίσος που κάποιοι μεθοδικά εξέθρεψαν επί σειρά ετών. Και ναι μεν τώρα το λούζονται, όμως οι άλλοι δεν φταίνε σε τίποτα. Ειδικά, αυτοί οι μεγάλοι ήρωες της καθημερινότητας.
