Η συμπλήρωση 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και των τραγικών γεγονότων που ακολούθησαν και είχαν ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος της νήσου από την Τουρκία, συμπίπτει με μια έντονη κινητικότητα αναφορικά με την προσπάθεια που καταβάλλουν Αθήνα και Λευκωσία για την επανέναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό, υπό τον απαράβατο όρο του πλαισίου που έχει τεθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, αποδέχθηκε την πρόταση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα παραστεί στις εκδηλώσεις μνήμης από την εισβολήτου Αττίλα. Πρόκειται για κίνηση-μήνυμα ως προς την ταύτιση των δύο πλευρών και ταυτόχρονα είναι απάντηση σε όλους όσοι επιχειρούν να εγείρουν ζητήματα σχετικά με τα δεδομένα που επιδιώκει να δημιουργήσει η Τουρκία. Ο Ταγίπ Ερντογάν, που επιδιώκει παρεκτροπές του πλαισίου του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και αναγνώριση του ψευδοκράτους, θα βρίσκεται την ίδια ημέρα στα Κατεχόμενα, ακολουθώντας τη δική του ατζέντα.
Η εικόνα θα μιλήσει από μόνη της. Θα στείλει ένα σαφές μήνυμα σε συμμάχους και εταίρους. Ειδικά προς την πλευρά της ΕΕ, όπου το στίγμα για το Κυπριακό παραμένει ανεξίτηλο, δεδομένου ότι μια χώρα- μέλος της βιώνει καθεστώς στρατιωτικής κατοχής σε σημαντικό κομμάτι της.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός κατά την παρουσία του στις ΗΠΑ έθεσε μετ’ επιτάσεως το θέμα της κατεχόμενης Κύπρου. Εθεσε το θέμα και στη συνάντηση που είχε στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ και στον Τούρκο πρόεδρο, καλώντας τον να συμβάλει στην επανέναρξη των συνομιλιών, προσθέτοντας πως δεν μπορεί να συνεχίζεται η διαίρεση του νησιού για 50 χρόνια.
Το έθεσε και κατά τη συνάντηση που είχε στη Νέα Υόρκη με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, στον οποίο, όπως ανέφεραν οι πληροφορίες, τόνισε ότι «50 χρόνια μετά την τραγωδία του ’74, το να παραμένει παραμένει διαιρεμένη η Κύπρος, είναι μη αποδεκτή κατάσταση» και εξέφρασε την εκτίμησή του για τις προσπάθειες επανεκκίνησης των συνομιλιών. Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι η Ελλάδα αναλαμβάνει θέση μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας για την περίοδο 2025-26.
Ελληνική και κυπριακή πλευρά συνεχίζουν τις προσπάθειες για εύρεση λύσης για να σταματήσει η τραγωδία. Διότι, επί της ουσίας, αυτό γίνεται. Υπάρχει μια πληγή, ένα «ανοιχτό τραύμα», όπως χαρακτήρισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την τουρκική εισβολή και κατοχή. Και αυτό είναι. Ξεκίνησε με την προδοσία της χούντας και έκλεισε με τον Αττίλα 2. Η Κύπρος βρέθηκε να αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και όχι μόνο. Η Τουρκία εισέβαλε, λεηλάτησε, σκότωσε και τώρα όχι μόνο ζητά αναγνώριση ενός ψευδοκράτους, αλλά προχωρά σε επετειακές
εκδηλώσεις για την εισβολή.
Ελληνική και κυπριακή πλευρά δεν εφησυχάζουν. Οι ενέργειες του Ταγίπ Ερντογάν δείχνουν εμμονή στην προσπάθεια αναγνώρισης του ψευδοκράτους. Γνωρίζουν πως αναζητεί συμμάχους και πρόθυμους συνεργάτες στην προσπάθεια αυτή, στην οποία όμως έχει απέναντί του το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο σε κάθε περίπτωση πρέπει και κάποια στιγμή να εφαρμοστεί πέρα από σκοπιμότητες οικονομικές και γεωπολιτικές.
Η συμπλήρωση 50 χρόνων έρχεται να θυμίσει αυτό ακριβώς στη διεθνή κοινότητα. Μισός αιώνας παράνομης κατοχής δεν είναι μικρό χρονικό διάστημα. Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν μπορεί να περάσει στη… λήθη. Και αυτό δεν θα γίνει αφού ουδείς –Κύπριος και Ελλαδίτης– θα αφήσει να ξεχαστεί τι συνέβη πριν από 50 χρόνια. Πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Πώς βρέθηκαν περιουσίες Κυπρίων στα χέρια Τούρκων που έφτασαν στο νησί για να πολιτογραφηθούν ως… Τουρκοκύπριοι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1974 και μετά, η τουρκική πλευρά εφάρμοσε μια τακτική που οδήγησε στη συστηματική πολιτική εποικισμού του κατεχομένου τμήματος της Κύπρου, μεταφέροντας πάνω από 160.000 Τούρκους και αλλάζοντας σταδιακά τον δημογραφικό χαρακτήρα του κατεχόμενου τμήματος. Σχεδίασε και εκτέλεσε την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και την παράνομη αλλαγή των γεωγραφικών τοπωνυμίων στο κατεχόμενο τμήμα. Παράλληλα, 162.000 Ελληνοκύπριοι εκτοπίστηκαν και 50 χρόνια μετά αδυνατούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Το «Δεν Ξεχνώ» δεν είναι ένα απλό σύνθημα. Είναι πάντα ενεργό και δείχνει το δρόμο για τις επόμενες κινήσεις που βασίζονται στις τραγικές μνήμες και τη μεγάλη πληγή που άφησε η εισβολή, αλλά και οι προδοτικές ενέργειες της χούντας που άνοιξαν το δρόμο να εισβάλει η Τουρκία στην Κύπρο και να έχει καταλάβει το 37% περίπου της έκτασής της. Η ΕΕ, ο ΟΗΕ, η παγκόσμια κοινότητα φέρουν ευθύνες για τη συνεχιζόμενη κατοχή. Και πέραν των κινήσεων που συνδέονται με τις αποφάσεις για την επίλυση του Κυπριακού, οφείλουν να τις αναλάβουν προκειμένου «τα σχέδια και τα πλαίσια» να λάβουν σάρκα και οστά.
