Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος συνεχίζει να πορεύεται με λόγο που περισσότερο προκαλεί θόρυβο παρά προσφέρει ουσία. Η επίμονη προσπάθειά του να αυτοπαρουσιαστεί ως «πρωτοπόρος στην αποκάλυψη σκανδάλων» καταρρέει απέναντι στην πραγματικότητα των γεγονότων, όπου τα επίσημα στοιχεία και οι αρμόδιοι φορείς αποδεικνύουν ότι οι κατηγορίες του βασίζονται αποκλειστικά σε πολιτικές υπερβολές. Ο Βελόπουλος δεν προσφέρει λύσεις, ούτε τεκμηριωμένα επιχειρήματα, αλλά συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τη φήμη της ελληνικής πολιτικής αβεβαιότητας για προσωπική προβολή.
Η εμμονή του να συνδέει κάθε ζήτημα με υποτιθέμενη διαφθορά και «υπεκφυγές» πολιτικών προσώπων αποκαλύπτει την πολιτική του στρατηγική: δημιουργεί θόρυβο, όχι αποτέλεσμα. Η αναφορά του σε «δημεύσεις περιουσιών» και «φυλακές για όλους τους κλέφτες» δεν αποτελεί πολιτική πρόταση αλλά ρητορικό σόου, ενισχύοντας την εικόνα ενός πολιτικού που ζει στο πλαίσιο φανταστικών σεναρίων και επιδιώκει εντυπωσιασμό παρά πραγματική δικαιοσύνη.
Η επαναλαμβανόμενη και υπερβολική χρήση μεταφορών, όπως ο «μύλος που αλέθει τα πάντα», μετατρέπει κάθε δημόσια παρέμβασή του σε παρωδία πολιτικού λόγου. Ο Βελόπουλος μετατρέπει την πολιτική συζήτηση σε θέαμα, και η σοβαρότητα των θεμάτων που επικαλείται χάνονται σε μια θορυβώδη, άνευ ουσίας επικοινωνιακή επίθεση. Κάθε νέα δήλωσή του αποδεικνύει ότι η στρατηγική του βασίζεται στην υπερβολή και στην προσωπική προβολή, όχι στην προσφορά λύσεων ή στην υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος.
Στο τέλος, ο Βελόπουλος αποδεικνύει ότι η πολιτική του υπόσταση στηρίζεται σε εντυπώσεις και φανταστικές συνωμοσίες, ενώ η πραγματικότητα του ελληνικού κράτους και των θεσμών λειτουργεί ανεπηρέαστη από τις κραυγές και τις επιθέσεις του. Η ελληνική κοινωνία απαιτεί τεκμηριωμένες απαντήσεις και υπεύθυνο πολιτικό λόγο, όχι ρητορικές ακροβασίες που θέτουν τον ίδιο στο κέντρο της δημοσιότητας χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
