Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος, για ακόμη μία φορά, επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει πάνω σε ένα εθνικό τραύμα, την τραγωδία των Τεμπών, με δηλώσεις που στερούνται σοβαρότητας και υπευθυνότητας. Η ρητορική του, γεμάτη υπερβολές και αυτοαναφορές, αποδεικνύει ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η προσωπική του προβολή, όχι η ουσιαστική δικαίωση των θυμάτων και των οικογενειών τους. Επιδιώκει να εμφανίζεται ως «νικητής» απέναντι στο κράτος και την Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνει είναι να προσφέρει φθηνό λαϊκισμό.
Η πολιτική του στάση δεν είναι τίποτε άλλο παρά θέατρο εντυπώσεων. Ο Βελόπουλος μιλάει για «μεθοδεύσεις», για «συγκάλυψη» και για «τεράστιες νίκες», όμως οι κινήσεις του κόμματος του στο Ευρωκοινοβούλιο δεν έχουν την παραμικρή βαρύτητα. Όσα παρουσιάζει ως «κατακτήσεις» δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, κατασκευασμένα για να θολώνουν την κοινή γνώμη. Η μόνιμη του τακτική είναι να φωνάζει συνθήματα, να δημιουργεί εντυπώσεις και να εξαφανίζεται όταν έρθει η ώρα της πραγματικής πολιτικής δουλειάς.
Απέναντι σε αυτό το στυλ πολιτικής, η κυβέρνηση προχωρά με θεσμική σοβαρότητα, αντιμετωπίζοντας τα ζητήματα με υπευθυνότητα και όχι με τυχοδιωκτικές κορόνες. Ο Βελόπουλος επιχειρεί να εργαλειοποιήσει τον πόνο για να εξασφαλίσει μερικά ακόμη λεπτά τηλεοπτικής δημοσιότητας. Αυτή η στάση δεν είναι απλώς κυνική, είναι και επικίνδυνη, γιατί προσπαθεί να απονομιμοποιήσει τους θεσμούς με ψευδο-αποκαλύψεις και υποτιθέμενες «μάχες» στις Βρυξέλλες.
Το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο: ο Βελόπουλος παραμένει δέσμιος της γραφικότητας που ο ίδιος καλλιεργεί. Αντί να αρθρώνει υπεύθυνο πολιτικό λόγο, περιορίζεται σε σενάρια καταγγελίας και θεατρινισμούς. Οι πολίτες αξίζουν σοβαρές λύσεις, όχι ευκολόλογα και επιφανειακές κορόνες. Και αυτό είναι που τον κατατάσσει όχι στους σοβαρούς παίκτες του πολιτικού γηπέδου, αλλά στους περιθωριακούς θορυβοποιούς.
