Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος συνεχίζει να παρουσιάζεται ως ο «σωτήρας» της κοινωνίας, αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: οι δηλώσεις του ξεχειλίζουν από υπερβολές, φτηνή προπαγάνδα και κομματική θεατρικότητα. Αντί να προτείνει ουσιαστικές λύσεις, επιλέγει να μοιράζει χαρακτηρισμούς και να κατασκευάζει «εχθρούς» όπου δεν υπάρχουν. Κάθε φράση του μοιάζει περισσότερο με σόου για τα μέσα παρά με πολιτική παρέμβαση με μετρήσιμα αποτελέσματα.
Η εμμονή του να στοχοποιεί ανεξαιρέτως πολίτες και επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας προσβλητικές εκφράσεις σαν «γαλάζιες ακρίδες» ή «κορόϊδα», δεν αποτελεί πολιτική κριτική αλλά κατάφωρη αποσταθεροποίηση του δημόσιου διαλόγου. Αντί να χτίζει γέφυρες εμπιστοσύνης, διαχέει διχασμό και φανατισμό, αποδεικνύοντας ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η προσωρινή εντυπωσιακή επίδραση.
Στο ζήτημα των σούπερ μάρκετ και των τιμών, ο Βελόπουλος εμφανίζεται ως δήθεν υπερασπιστής του πολίτη, ενώ η ρητορική του αποκαλύπτει πλήρη ασυνέπεια και αδυναμία κατανόησης των βασικών μηχανισμών της οικονομίας. Με λόγο φουσκωμένο από λαϊκισμό, προσφέρει εύκολες εξηγήσεις σε σύνθετα προβλήματα, ενισχύοντας την αίσθηση πολιτικής ανωριμότητας και επικοινωνιακής υπερβολής.
Η στρατηγική του Βελόπουλου είναι ξεκάθαρη: εντυπωσιασμός με οργή και επιθέσεις, χωρίς περιθώρια για διάλογο ή λύσεις. Το αποτέλεσμα είναι ένας πολιτικός λόγος που καταρρέει μόλις τελειώσει η αίσθηση της στιγμιαίας «δικαίωσης». Η ελληνική πολιτική σκηνή χρειάζεται υπευθυνότητα και ψυχραιμία, όχι φτηνή λαϊκίστικη ατζέντα που κατακερματίζει την κοινή λογική και την εμπιστοσύνη των πολιτών.
