Γεμίσαμε «αντισυστημικούς», παντού και για τα πάντα. Έγινε μόδα και τώρα παντού κυκλοφορούν δήθεν «αντισυστημικοί», ειδικά στον χώρο της πολιτικής που διάφοροι ενδύονται τον μανδύα μιας τακτικής που μπορεί να διεγείρει τη φαντασία ορισμένων μόνο που στην Ελλάδα –δυστυχώς για κάποιους– όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους.
Αφήστε που κανείς δεν έχει προκύψει από παρθενογένεση…
Από τον Στέφανο Κασσελάκη, που εμφανίστηκε ξαφνικά ένα πρωί και πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ από τα χέρια της Αχτσιόγλου, του Τζανακόπουλου και του Τσακαλώτου, οδηγώντας τον στη διάλυση και διασύροντας το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, μέχρι τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Σωκράτη Φάμελλο, τον Κυριάκο Βελόπουλο, ακόμη και τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Η «αντισυστημικότητα» έγινε… viral και άρχισαν να την κυκλοφορούν όλοι. Ακόμη και ένα ποσοστό των πολιτών δηλώνει αντισυστημικό και δεν μιλάμε για κάτι Ρουβίκωνες που άρχισαν πάλι να τα σπάνε δεξιά και αριστερά στο όνομα της ίδιας αντισυστημικότητας που ακροαριστεροί και ακροδεξιοί επιδεικνύουν ως ένα είδος ταυτότητας.
Θα πει κανείς αφού και ο Τραμπ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ως αντισυστημικός εμφανίστηκε γιατί να μην το κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ανακάλυψαν ότι το θέμα πουλάει – ειδικά μετά την εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών.
Το πρόβλημά τους βέβαια είναι ότι δεν διαβάζουν τα… σημάδια. Διότι ναι μεν η αντισυστημικότητα πουλάει, όμως το ερώτημα είναι πόσο και κυρίως σε ποιους. Αν ληφθούν υπόψη οι δημοσκοπήσεις μάλιστα, η… φωτογραφία της στιγμής δείχνει ότι η πλειοψηφία θέλει σταθερότητα. Σε ποσοστό της τάξεως του 75%. Οπότε μάλλον θα πρέπει να ξανασκεφτούν σε ποιους απευθύνονται, εκτός και αν έχουν πετάξει λευκή πετσέτα και απλά κάθονται και κουβαλούν νερό στον μύλο της Ζωής και κανενός Κασσελάκη.
Το σίγουρο είναι ότι τόση «ανισυστημικότητα» δεν την αντέχει το… σύστημα. Το οποίο όλοι έχουν υπηρετήσει και πολλοί εξ αυτών με τον χειρότερο δυνατό τρόπο για τη χώρα…
