Κρύος ιδρώτας έχει πιάσει καλοκαιριάτικα τον Νίκο Ανδρουλάκη, που φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι ο χρόνος μετρά πλέον αντίστροφα για την παραμονή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο πρόεδρος του κόμματος πέφτει από τη μία πολιτική γκάφα στην άλλη, με αποκορύφωμα τις τελευταίες πολιτικές κινήσεις του που έπεσαν στο κενό.
Η αρχή έγινε με τη στάση του κόμματος στο θέμα των Τεμπών, που φάνηκε ουραγός της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ακολούθησαν το «παρών» που επέβαλε στην τροπολογία Πλεύρη για το Μεταναστευτικό και η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, που του προέκυψαν «πράσινοι φραπέδες» και παραιτήσεις δικών του εμπλεκόμενων στελεχών αναιρώντας την τοξική πολιτική του. Τα πολιτικά ατοπήματα Ανδρουλάκη και οι γκάφες στρατηγικής έχουν διαμορφώσει εδώ και καιρό στο παρασκήνιο ένα κλίμα έντονης αμφισβήτησης για τον Νίκο Ανδρουλάκη στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, κάτι που άλλωστε το ξέρει από πρώτο χέρι η ηγεσία. Εξάλλου, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, είναι ενήμερη για τις παρασκηνιακές διεργασίες και τα δείπνα του τελευταίου διαστήματος με πρωταγωνιστές επίδοξους δελφίνους που περιμένουν τον Ανδρουλάκη στη γωνία με το πέρας της καλοκαιρινής περιόδου.
Ψάχνουν το timing
Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Ποιο θα είναι το timing που θα επιλέξουν ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να αμφισβητήσουν εκ νέου τον Νίκο Ανδρουλάκη και οι παράμετροι αυτής της κίνησης. Θα επιλέξουν κάτι τέτοιο με μια αμφισβήτηση στο πρόσωπό του στο προσεχές Συνέδριο του κόμματος, που θα γίνει μέσα στο φθινόπωρο, γνωρίζοντας ωστόσο ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης συνεχίζει να ελέγχει απόλυτα τον κομματικό μηχανισμό; Δύσκολη η εξίσωση. Ή, στην τελική, θα αφήσουν να εξελιχθούν τα πράγματα σε μια πολιτική φθορά του με κομβικό σημείο τις εκλογές, που δεν αποκλείεται να γίνουν αιφνιδιαστικά μέσα στο 2026, αν και όλες οι επίσημες κυβερνητικές τοποθετήσεις δείχνουν το 2027;
Ωστόσο, στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ γιατί πάντα όλα είναι ρευστά… Στο δεύτερο –και επικρατέστερο, θα λέγαμε– σενάριο φαίνεται να αγχώνεται ιδιαιτέρως ο κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος, σύμφωνα με τα έως τώρα δημοσκοπικά ευρήματα, φαίνεται να πληρώνει το αντίτιμο της ανεύθυνης και τοξικής πολιτικής του που μπορεί να τον φέρνουν το τελευταίο διάστημα στη δεύτερη θέση, αλλά σε απόσταση αναπνοής από το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Και το κυριότερο; Το ΠΑΣΟΚ, σε ό,τι αφορά την κυβερνησιμότητα, φαίνεται να μην έχει καμία, μα καμία ελπίδα καθώς η διαφορά που το χωρίζει από το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι χαοτική και παραμένει σταθερά σε διψήφιο νούμερο.
Αυτό και μόνο αγχώνει καλοκαιριάτικα τον Νίκο Ανδρουλάκη, που ξέρει ότι ευκαιρίες πολιτικής επιβίωσης δεν έχει πλέον πολλές και τα όρια της ηγεμονίας στενεύουν όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός και παραμένει καθηλωμένος στα ποσοστά του, πολιτικά ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε εκεί που έφτασε τα πράγματα, έχοντας μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε έναν «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ», αντιγράφοντας τη λαϊκίστικη πολιτική Τσίπρα και τις τοξικές μεθόδους λάσπης του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο κ. Ανδρουλάκης δικαίως μπορεί να αγχώνεται καθώς γνωρίζει ότι σε μια νέα αποτυχία στις εθνικές εκλογές, ενδεχομένως ο μόνος δρόμος για εκείνον θα είναι η παραίτηση και η πρωτοβουλία που θα κληθεί να αναλάβει για να κινήσει τις διαδικασίες διαδοχής στο κόμμα του.
Εθνικά επικίνδυνοι
Μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ σφυρίζει κλέφτικα σχετικά με τη δήλωση της Μαρίας Απατζίδη ότι «το τουρκολιβυκό μνημόνιο παράγει έννομα αποτελέσματα και δημιουργεί τετελεσμένα», αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι τέτοιες απόψεις αποτελούν και την επίσημη γραμμή του κόμματος. Διότι, αν δεν ισχύει, καλό είναι να καταδικάσει άμεσα ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης τα όσα ακούστηκαν από το στέλεχος της παράταξής του, που παραπέμπουν σε αντεθνική στάση. Σε κάθε περίπτωση, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πρέπει να αντιληφθεί ότι ένα πολιτικό παιχνίδι με εθνικά θέματα είναι παρακινδυνευμένο και μη ανεκτό.
Εάν αυτό που είπε η αναπληρώτρια γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού του ΠΑΣΟΚ δεν είναι θέση του κόμματος, όπως ψέλλισε με καθυστέρηση πολλών ωρών ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, το ερώτημα είναι: θα πράξει τα δέοντα, διαγράφοντας το στέλεχός του; Αναμένουμε μια ξεκάθαρη απάντηση.
