Η αντιπολίτευση στο ελληνικό Κοινοβούλιο δείχνει να έχει μπει σε φάση βαθιάς σύγχυσης. Τα επικοινωνιακά σόου, όπως στην αποχώρηση από την ψηφοφορία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ναι μεν προσφέρουν οφέλη, αλλά αυτά είναι παρωδικά, διότι πολιτικά και πάλι μένει να «σέρνεται» από την πλειοψηφία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Σωκράτης Φάμελλος και η Ζωή Κωνσταντοπούλου σχεδόν... παρακαλούσαν να μάθουν τη στάση της ΝΔ στην πρόσφατη συνεδρίαση για την Προανακριτική Επιτροπή, προκειμένου στο τέλος να... αποχωρήσουν, ενώ υπήρχε απαρτία. Μέσα, πάντως, σ’ αυτό το σκηνικό, σε άτυπο αρχηγό αναδεικνύεται η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, με τα υπόλοιπα κόμματα να αποτελούν σχεδόν «παρακολούθημά» της. Οχι γιατί έχει σχέδιο ή συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση, αλλά γιατί γνωρίζει πως με φωνές, διακοπές και με αλλεπάλληλες κόντρες θα κερδίσει τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που της αναλογούν.
Οπως, για παράδειγμα, έκανε όταν διέκοπτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην πρόσφατη συνεδρίαση στη Βουλή ή και παλαιότερα στην Προανακριτική για τον πρώην υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή. Σύμφωνα με έμπειρους κοινοβουλευτικούς παράγοντες, δεν το κάνει για να καταθέσει θέσεις ή να προτείνει λύσεις, αλλά για να διατηρήσει την παρουσία της στη δημόσια σφαίρα, ακόμη κι αν στην πολιτική πραγματικότητα απουσιάζει από κάθε διαδικασία συγκρότησης εναλλακτικής πρότασης.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι η ίδια. Διότι αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου καταφέρνει να μοιάζει με αρχηγό της αντιπολίτευσης, αυτό δεν οφείλεται στο δικό της σχέδιο αλλά στην απουσία των… υπολοίπων. Οταν η αντιπολίτευση αρκείται στο να παρακολουθεί τη ΝΔ για να προσαρμόσει πάνω της τη δική της κίνηση, όταν κάθε στάση γίνεται υπό το άγχος τού «πώς θα το δουν οι άλλοι», τότε η πρωτοβουλία των κινήσεων χάνεται. Και μαζί της και ο ρόλος.
Είναι ενδεικτικό ότι στις κρίσιμες κοινοβουλευτικές στιγμές –είτε για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, είτε για τον Καραμανλή, είτε για τις υποθέσεις που αφορούν σε θεσμικά ζητήματα– τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιλέγουν τη διαμαρτυρία ή την απουσία. Και στο μεταξύ «ψάχνονται» για το ποιος δήθεν θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, μέχρι τελικά να την αναλάβουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία. Ο καθένας, με άλλα λόγια, παλεύει για το δικό του αφήγημα, για τη δική του βάση, χωρίς κανένα κοινό πεδίο σύγκρουσης με την κυβέρνηση.
Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο, η Κωνσταντοπούλου δεν έχει απέναντί της τίποτα. Ούτε σοβαρό αντίλογο ούτε ενόχληση. Εμφανίζεται μόνη, καταγγέλλει τους πάντες, διακόπτει τον πρωθυπουργό εντός Ολομέλειας, εξαπολύει επιθέσεις αδιακρίτως, κι όλα αυτά με απόλυτη αδιαφορία για το θεσμικό πλαίσιο που η ίδια υποτίθεται ότι υπερασπίζεται. Βεβαίως, πάντα υπάρχουν και τα κοινοβουλευτικά όρια, τα οποία πολλές φορές έχει ξεπεράσει και πλέον βρίσκεται ενώπιον της Επιτροπής Δεοντολογίας, όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν με τον επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, Νίκο Μιχαλολιάκο.
Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ελληνική Λύση ακόμα και το ΚΚΕ δείχνουν να περιμένουν καρτερικά τη... στιγμή τους. Είτε γιατί τόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο και ο Σωκράτης Φάμελλος δεν έχουν –όπως λένε έμπειροι κοινοβουλευτικοί παράγοντες– το πολιτικό εκτόπισμα είτε διότι μπλεγμένα σε σκοτεινές υποθέσεις είναι στελέχη του κόμματός τους. Οπως, για παράδειγμα, συμβαίνει στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, κυρίως με τα «πράσινα» στελέχη. Μοιραία, λοιπόν, το πιο δυνατό μικρόφωνο κερδίζει, τουλάχιστον σε επίπεδο πρόσκαιρων εντυπώσεων, καθώς οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μια άλλη ιστορία. Και αυτή για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είναι ευνοϊκή.
Σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα που ανακύπτει πια δεν είναι αν έχει δυναμική η Πλεύση Ελευθερίας, η οποία σαν ασανσέρ ανεβαίνει και κατεβαίνει ανάλογα με την επικαιρότητα. Αλλά αν οι υπόλοιποι μπορούν –ή θέλουν– να την «αμφισβητήσουν» σε επίπεδο εντυπώσεων. Ο Κυριάκος Βελόπουλος πολλές φορές... ζηλεύει τη δόξα της με τα γνωστά fake news και τα άλλα τρία κόμματα μοιάζουν αυτή τη στιγμή με υπασπιστές της! Οσο λοιπόν αυτό το μοτίβο στη Βουλή μένει αμετάβλητο, τόσο η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα παραμένει όρθια. Οχι επειδή –όπως τονίζουν στελέχη της κυβέρνησης– κάνει θεσμική αντιπολίτευση με προτάσεις και θέσεις. Αλλά επειδή οι υπόλοιποι της έχουν παραχωρήσει τον δικό τους... ρόλο.
