Μπορεί να ισχυρίστηκε ότι «το ταξίδι συνεχίζεται» και «η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμη ταξιδέψει», όμως έπειτα από 15 χρόνια στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει πίσω του καμένη γη και μπόλικες ιστορίες πολιτικής αμετροέπειας.
Τέλος εποχής για τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μετά από 15 χρόνια, από τη στιγμή δηλαδή που ο Αλέκος Αλαβάνος τού έδωσε τα κλειδιά του κόμματος, αποχωρεί από την ηγεσία. Ο τέως, πλέον, πρόεδρος του κόμματος θα παραδώσει τη σκυτάλη στον επόμενο, αφήνοντας πίσω κυριολεκτικά καμένη γη. «Δεν υπάρχει σωτηρία με αρχηγό τον Τσίπρα», έγραφε πριν από λίγες μέρες «Το Μανιφέστο» και υπό το βάρος των συνεχών ηττών ο... άχαστος ηγέτης, όπως τον είχαν ονομάσει στην Κουμουνδούρου, φεύγει με το κεφάλι σκυμμένο.
Μπορεί ο ίδιος να ισχυρίστηκε ότι «το ταξίδι συνεχίζεται» και «η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμη ταξιδέψει», όμως οι συνεχείς πολιτικές «σφαλιάρες» δεν αφήνουν άλλα περιθώρια. Αλλωστε, πλέον η χώρα έχει αφήσει πίσω της το λαϊκισμό των συνθημάτων, οι πολίτες απαιτούν κανονικότητα και για τον ΣΥΡΙΖΑ η κανονικότητα, όπως αποδείχτηκε, δεν είναι ευκαιρία. Ακριβώς το αντίθετο, αφού ο οπορτουνισμός έχει ημερομηνία λήξης.
«Νταούλια» στα λόγια
Η ευκαιρία που άρπαξε ο κ. Τσίπρας τον Ιανουάριο του 2015, όταν μαζί με τη Χρυσή Αυγή διαδήλωνε στις πλατείες, αποτελεί μακρινή ανάμνηση, μολονότι κόστισε στη χώρα, δεδομένου ότι έφερε τις περίφημες πολύωρες διαπραγματεύσεις που είχαν ως αποτέλεσμα όχι να σκιστεί το Μνημόνιο, αλλά να έρθει ένα ακόμα, αχρείαστο.
Στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα, αλλά διαθέτει μόλις 149 έδρες. Συνεπώς στρέφεται προς τον Πάνο Καμμένο, τότε πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, και με μία... συναλλαγή (το υπουργείο Εθνικής Αμυνας) φτιάχνουν τη δήθεν «πρώτη φορά Αριστερά» με ολίγη από... Δεξιά. Αποτέλεσμα ήταν οι τυχοδιώκτες της Αριστεράς, όπως τους χαρακτήρισαν οι πολιτικοί αντίπαλοί τους, με στόχο να ικανοποιήσουν τις ιδεοληψίες τους («εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν»), να φέρουν τη χώρα ένα βήμα πριν από την οριστική κατάρρευση, μέχρι τελικά να κάνουν τη μεγάλη κυβίστηση.
Οι πέντε μήνες δήθεν διαπραγμάτευσης ουσιαστικά κατέληξαν τη Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015 σε ένα νέο αριστερό Μνημόνιο, που περιλάμβανε μέτρα ύψους 7,9 δισ. ευρώ και το οποίο –για την ιστορία– εξασφάλιζε απλώς μια νέα παράταση του υπάρχοντος προγράμματος. Λίγες ημέρες αργότερα και συγκεκριμένα το απόγευμα της Παρασκευής 26 Ιουνίου, η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ παρότρυνε τον τότε πρωθυπουργό να αποδεχθεί την «εξαιρετικά γενναιόδωρη», όπως τη χαρακτήρισε, προσφορά των πιστωτών της χώρας, προειδοποιώντας ταυτόχρονα για τις συνέπειες στην αντίθετη περίπτωση.
Η αντίδραση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το περιβόητο δημοψήφισμα: Εξι εκατομμύρια Ελληνες πολίτες προσήλθαν στις κάλπες για να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα που είχε διοργανώσει η κυβέρνηση με πρωτοβουλία του κ. Τσίπρα. Το διακύβευμα ουσιαστικά ήταν «ναι» ή «όχι» στην Ευρώπη, με το «όχι» να κυριαρχεί και εκείνον να αρχίζει την... κωλοτούμπα.
Το ημερολόγιο έδειχνε περίπου μεσάνυχτα 5ης Ιουλίου και το παρεάκι του ΣΥΡΙΖΑ, με προεξάρχοντα τον Γιάνη Βαρουφάκη, «χόρευε» υπό τους ήχους των απειλών για Grexit, αφού τα capital controls είχαν έρθει και οι τράπεζες έκλεισαν. Εντέλει τα ξημερώματα της 13ης Ιουλίου 2015 ο κ. Τσίπρας αποδέχτηκε το κείμενο που του υπέβαλαν οι ηγέτες της Ευρωζώνης και οκτώ χρόνια αργότερα η πολιτική του «τιμωρείται» από τον ελληνικό λαό. Τα 86 δισ. ευρώ που έλαβε από την Ευρώπη είχαν ως συνέπεια την αύξηση του ΦΠΑ και τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, δηλαδή ένα νέο Μνημόνιο.
Μέτρα σκληρής λιτότητας
Η Αριστερή Πτέρυγα του κόμματος αναγκάζεται να αποχωρήσει και τον Αύγουστο του 2015 ο κ. Τσίπρας σε τηλεοπτικό διάγγελμα ανακοινώνει την παραίτηση της κυβέρνησης, με σκοπό τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών τον επόμενο μήνα. Στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 20 Σεπτεμβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε και πάλι πρώτο κόμμα, αυτήν τη φορά με ποσοστό 35,5% και 145 έδρες, ενώ συνεργάστηκε ξανά με τους Ανεξάρτητους Ελληνες, σχηματίζοντας κυβέρνηση υποστηριζόμενη από 155 βουλευτές.
Η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει το έργο της και στις 8 Μαΐου 2016 η Βουλή εγκρίνει νέα μέτρα λιτότητας, τα οποία περιλάμβαναν την αύξηση των φόρων για τους μεσαίους και υψηλού επιπέδου εισοδηματίες και την πραγματοποίηση περικοπών που θα εξοικονομούσαν περίπου το 3% του ΑΕΠ της Ελλάδας. Οι μεταρρυθμίσεις περιλάμβαναν επίσης την κατάργηση των εκπτώσεων Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση της απορρύθμισης.
Συμφωνία του... διχασμού
Ο Αλέξης Τσίπρας, όμως, δεν παρέδωσε μόνο τα κλειδιά της ελληνικής Οικονομίας, αλλά έφερε την περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών. Ναι μεν η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της ονομασίας με τον όρο Μακεδονία και υπερψήφισε τη συμφωνία, αλλά ο Πάνος Καμμένος και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες αντέδρασαν σε αυτό το σενάριο και άσκησαν έντονη κριτική στον κ. Τσίπρα για τις επιλογές της κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, επειδή ουδείς ήθελε να αφήσει την εξουσία, η συγκυβέρνηση παρέμεινε σταθερή. Στις 25 Ιανουαρίου 2019 η Συνθήκη των Πρεσπών υπερψηφίστηκε στη Βουλή με 153 ψήφους και τέθηκε σε ισχύ στις 12 Φεβρουαρίου 2019.
Αντιπολιτευτική ένδεια
Ακόμα όμως και στην αντιπολίτευση ο κ. Τσίπρας φάνηκε να έχει αρκετά προβλήματα. Η στάση του σε ό,τι αφορά τα εμβόλια υπήρξε αμφίσημη, με πρωταγωνιστή τον Παύλο Πολάκη. Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας άφηνε ευθέως υπονοούμενα σε ό,τι αφορά την ανάγκη εμβολιασμού, ενώ ουδέποτε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να του βάλει χαλινάρι. Μάλιστα, τότε ο κ. Τσίπρας είχε προτείνει να γίνει προμήθεια εμβολίων από τρεις πηγές, αγνοώντας τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκής Ενωση, καθώς η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική είναι η από κοινού προμήθεια των εμβολίων για όλα τα κράτη-μέλη!
Μεγάλο ζήτημα, δε, δημιουργήθηκε και με το φράκτη στον Εβρο, όπου η στρατηγική «οι μετανάστες λιάζονται» συνεχίστηκε. Ποιος θα ξεχάσει τον Δημήτρη Παπαδημούλη να δηλώνει υπερηφάνως ότι με δική του πρωτοβουλία μπλοκαρίστηκε η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για το φράκτη του Εβρου. Ενα ακόμη χτύπημα ήρθε από τον Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος μίλησε για αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών. Εντέλει ο κ. Τσίπρας, και πάλι με καθυστέρηση, αφού επικοινώνησε και μαζί του, έκρινε ότι δεν θα έπρεπε να συμμετάσχει στα ψηφοδέλτια.
Στήριξη, όμως, προσέφερε στους μειονοτικούς βουλευτές στη Ροδόπη, μολονότι είχε ενημερωθεί αρμοδίως για τη δράση τους υπέρ του τουρκικού προξενείου. Και σε αυτή την περίπτωση ο κ. Τσίπρας, αντί να αποσύρει τον βουλευτή του, επιτέθηκε στη Νέα Δημοκρατία λέγοντας: «Δεν δίστασαν να μετατρέψουν την ΕΥΠ σε εργαλείο του κόμματος και της κομματικής σκοπιμότητας. Για να λασπώσουν εμάς. Δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν το διχασμό και λέξεις βγαλμένες από τις πιο σκοτεινές εποχές της Ιστορίας μας. Να μας πουν εθνική εξαίρεση. Να μας πουν μειοδότες. Οπως έκανε η Δεξιά στις πιο μαύρες μέρες της πατρίδας. Οταν χώριζε τους Ελληνες σε εθνικόφρονες και μιάσματα».
Αυλαία με mea culpa
Το κερασάκι, τέλος, στην τούρτα έβαλε μόνος του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τη νομοθέτηση της απλής αναλογικής. Μια αυταπάτη την οποία πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός... «Μπορώ σήμερα να σας πω mea culpa. Η απλή αναλογική ήταν ένα όραμα που δεν περπάτησε», ομολόγησε ο κ. Τσίπρας, αλλά πια ήταν αργά τόσο για τον ίδιο όσο και για την Κουμουνδούρου, η οποία ως άλλος επαίτης αναζητούσε συνεργασία είτε με το ΚΚΕ είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με όλα τα κόμματα προκειμένου να σχηματίσει μια κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να έχει καμία τύχη!
