Τον Γεώργιο Ράλλη τον βλέπαμε τα τελευταία χρόνια της ζωής του να κάνει καθημερινά τον περίπατό του στον Εθνικό Κήπο. Οι πρεσβύτεροι τον θυμούνται να παίζει για χρόνια γκολφ στη Γλυφάδα με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Στον Γεώργιο Ράλλη άρεσε και το κυνήγι. Ο Εθνάρχης τον έκανε για δεύτερη φορά υπουργό, δίνοντάς του το 1956 το χαρτοφυλάκιο των Συγκοινωνιών και Δημοσίων Εργων. Εκεί, βοήθησε τον Αριστοτέλη Ωνάση να δημιουργήσει την Ολυμπιακή. Πρώτη φορά τον είχε ορίσει υπουργό το 1954 ο Αλέξανδρος Παπάγος, δίνοντάς του το χαρτοφυλάκιο της Προεδρίας της Κυβερνήσεως.
Βουλευτής ο Γεώργιος Ράλλης εξελέγη στην Αθήνα για πρώτη φορά το 1950 με το Λαϊκό Κόμμα και επανεξελέγη στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1951 και του 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό και το 1956 με την ΕΡΕ. Το 1958 δεν πολιτεύτηκε, επέστρεψε όμως στην αρένα στις εκλογές του 1961, εκλεγόμενος τότε με την ΕΡΕ και αναλαμβάνοντας μετά την κάλπη τα καθήκοντα του υπουργού Εσωτερικών. Στην κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, η οποία σχηματίστηκε στις 3 Απριλίου 1967, λίγο πριν από το πραξικόπημα, ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Δημοσίας Τάξεως, αλλά και (προσωρινά) Κοινωνικής Πρόνοιας.
Επί χούντας, όρθωσε το ανάστημά του, αψηφώντας την. Ηταν από τους πρώτους που αντέδρασε. Το αποτέλεσμα ήταν να συλλαμβάνεται διαρκώς και τελικά να εκτοπιστεί στην Κάσο. Εγραψε και ένα σχετικό βιβλίο, το οποίο αποτελεί καταγγελία κατά του ολοκληρωτισμού: «Η Τεχνική της βίας» (Αθήνα 1972), το οποίο προλόγισε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του 1974, ανέλαβε αρχικά καθήκοντα υπουργού Προεδρίας, αλλά δύο ημέρες μετά τα άφησε (αντικαταστάθηκε από τον Χριστόφορο Στράτο) για εκείνα του υπουργού Παρά τω Πρωθυπουργώ. Το καλοκαίρι του 1976 ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, προχωρώντας στη σπουδαία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της χρονιάς εκείνης.
Μετά την κάλπη του 1977, ορίστηκε υπουργός Συντονισμού και τον επόμενο χρόνο υπουργός Εξωτερικών, φέροντας εις πέρας με επιτυχία τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (σήμερα Ευρωπαϊκή Ενωση). Ανέλαβε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας τον Μάιο του 1980 επικρατώντας του Ευάγγελου Αβέρωφ και αμέσως μετά την πρωθυπουργία, δηλώνοντας ότι η πολιτική της κυβέρνησής του θα είναι ο φιλελεύθερος δημοκρατικός ριζοσπαστισμός. Εκλέχθηκε βουλευτής Κέρκυρας το 1990 και αποχώρησε από την ενεργό πολιτική το 1993.
Πολέμησε ως έφεδρος αξιωματικός το 1940 στη Βόρειο Ηπειρο. Καθ’ όλα αστός, μετριοπαθής και ευπρεπής, πάλεψε ενάντια στο ρεύμα μιας ισοπεδωτικής αριστεριστικής ριζοσπαστικοποίησης, μιας λαϊκιστικής λαίλαπας, η οποία ερχόταν ασταμάτητη. Ηταν οι εκλογές του 1981 και το «δεν θέλω ου», μια φράση που έβγαζε σεβασμό και πολιτισμό, δεν έγινε τότε κατανοητή. Αντίθετα, λοιδορήθηκε. «Σας είπα, όχι το ου» είπε στο Ηράκλειο, όταν στο άκουσμα του ονόματος του Ανδρέα Παπανδρέου ακούστηκαν από κάτω αποδοκιμασίες. «Σας παρακαλώ, το ου εις τους αντιπάλους, εις τους δημοκράτες δεν ταιριάζουν οι αποδοκιμασίες, εσείς είστε ο υπερήφανος δημοκρατικός λαός, θέλω να φέρεστε ως αληθινοί δημοκράτες, χωρίς αποδοκιμασίες», είπε στο Σύνταγμα. Ηταν «ώρες ευθύνης», όπως τιτλοφορήθηκε άλλωστε το πολυδιαβασμένο βιβλίο του (Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1983).
Ξεχωριστό, αρχοντικό ήθος
Μετά τη γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων που έφερναν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο Γεώργιος Ράλλης δήλωσε: «Εύχομαι να μη μετανοήσει ο ελληνικός λαός για τη σημερινή επιλογή του». Γνώριζε από πριν τι ερχόταν, αλλά ήλπιζε να αναστρέψει την κατάσταση. «Να μη θεωρείς υπεύθυνο τον εαυτό σου. Εκαμες ό,τι μπορούσες και παρά το δυσμενές αποτέλεσμα σε συγχαίρω για τις φιλότιμες και εργώδεις προσπάθειές σου», του είπε το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1981 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως ο ίδιος έγραψε. Και πρόσθεσε: «Το απογοητευτικό είναι ότι οι επιφυλάξεις και οι φόβοι μου για την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να εκπληρώσει τις πλουσιοπάροχες προεκλογικές υποσχέσεις του προς τον ελληνικό λαό, δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν από την αδιάψευστη μετεκλογική πραγματικότητα. Παρά τον πακτωλό των οικονομικών εισροών που έλαβε η Ελλάδα μετά το 1982 από τα οικεία ταμεία της ΕΟΚ, καμία σημαντική οικονομική πρόοδος δεν σημειώθηκε, για να μην ειπώ ότι, σε αρκετές περιπτώσεις, υπήρξε ακόμη και οπισθοδρόμηση» («Το Βήμα», 24.11.2008).
Ο Γεώργιος Ράλλης ήταν εξέχον μέλος μιας γενιάς αστών πολιτικών που έκαναν πολλά για την πατρίδα και χαρακτηρίζονταν από βαθιά καλλιέργεια και παιδεία, αλλά και ήθος ξεχωριστό, αρχοντικό. Η αγάπη του για την Κέρκυρα ήταν πάντα φλογερή και παρούσα. «Στην Κέρκυρα άλλωστε οφείλει την αριστοκρατική καταγωγή του, από την οποία συγκράτησε και ετίμησε κατ’ εξοχήν το πρώτο συνθετικό της, το να είναι κατά το δυνατόν πάντα “άριστος”. Αυτόν τον άριστο άνδρα τιμούμε σήμερα», είπε μιλώντας η τότε Πρόεδρος της Βουλής Aννα Ψαρούδα - Μπενάκη στην Ειδική Συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής στις 22 Μαρτίου 2006, που αφιερώθηκε στη μνήμη Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος είχε αποβιώσει μία εβδομάδα πριν.
