Η εκτόξευση της εκλογικής επιρροής της Πλεύσης Ελευθερίας σταθεροποιείται στις δημοσκοπήσεις της τελευταίας εβδομάδας. Μέσα σε λιγότερο από ενάμιση μήνα κατάφερε να τετραπλασιάσει τη δημοσκοπική δύναμή της, ξεπερνάει πλέον το ΠΑΣΟΚ και καταγράφεται ως δεύτερο κόμμα, με ποσοστά που κινούνται γύρω στο 14-15%, αποτυπώνοντας ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι αδιαμφισβήτητα η μόνη κερδισμένη από την εργαλειοποίηση της υπόθεσης των Τεμπών.
Κάποιοι δημοσιογράφοι εκτιμούν ότι η κ. Κωνσταντοπούλου είναι ο Τσίπρας του 2025, ενώ κάποιοι άλλοι εκφράζουν την άποψη ότι η δυναμική της παραπέμπει σε… φωτοβολίδα και η Πλεύση Ελευθερίας δεν θα αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά ισχυρού κόμματος. Το τι ισχύει μένει να αποδειχτεί…
Πολιτικοί κομήτες
Από το 2012 έως σήμερα, πολλά κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως αντισυστημικά εκτόξευσαν πρόσκαιρα τα ποσοστά τους και μετά… εξαϋλώθηκαν. Οι ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου που άγγιξαν το 10%, η Χρυσή Αυγή που είχε ανέβει στο 9%, ο Βασίλης Λεβέντης που κατάφερε να μπει στη Βουλή μετά την πολυετή θητεία του στην trash πολιτική σκηνή, το κόμμα Λαφαζάνη, το Μέρα25 του Γ. Βαρουφάκη, οι Σπαρτιάτες, πολιτικοί απόγονοι του κόμματος Κασιδιάρη, καρπώθηκαν συγκυριακά την οργή και την απογοήτευση των πολιτών.
Η Πλεύση Ελευθερίας είναι κυρίως το προσωπικό πολιτικό όχημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, με τη δράση της να περιορίζεται στις αγορεύσεις της προέδρου της, αποσπασματικά εμφανίζεται στην κοινωνία και οι πολιτικές θέσεις της συνθέτουν έναν καμβά με σκληρές αντιθέσεις και σκιάσεις.
Όπως αναφέρει η κ. Κωνσταντοπούλου, στόχος είναι η παράταξη να κινηθεί έξω από το δίπολο Αριστεράς-Δεξιάς, με ad hoc απόψεις που αναπόφευκτα… γέρνουν άλλοτε προς τη μία και άλλοτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Στην ιδρυτική διακήρυξη της Πλεύσης Ελευθερίας υπάρχουν αποχρώσεις από τη στρατηγική του δραχμικού ΣΥΡΙΖΑ, που «φλερτάρει» με την έξοδο από την Ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, αν και προτείνει την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και κατά συνέπεια την παραπομπή υπουργών που φέρονται να έχουν ποινικές ευθύνες στον φυσικό δικαστή τους, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν αποδέχεται το αίτημα Τριαντόπουλου.
Επίσης, μιλά για πλήρη αναδιοργάνωση του κράτους, συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης και σε μεικτά σχήματα δικαστηρίων για ανεξάρτητη δικαιοσύνη, που παραπέμπουν σε… status λαϊκών δικαστηρίων. Προτείνει λειτουργία της Τράπεζας της Ελλάδος υπό δημόσιο έλεγχο, που σημαίνει την έξοδο από το σύστημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, άρα και την έξοδο από το ευρώ.
Προτάσσει, επίσης, τη διαγραφή του «επονείδιστου δημόσιου χρέους» και των οφειλών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και για την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, θυμίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα το 2015.
Ήταν 07:48 το πρωί της Παρασκευής 14 Αυγούστου 2015, όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποφάσισε να ανέβει στο βήμα της Βουλής για να τοποθετηθεί στη συζήτηση για το τρίτο μνημόνιο. Ο τότε πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, που λίγο πριν είχε μπει στην αίθουσα της Ολομέλειας, επέλεξε να φύγει. Η πρόεδρος της Βουλής για πρώτη φορά επιτέθηκε στον πρωθυπουργό κατονομάζοντάς τον.
«Δεν θα υπερασπιστώ σήμερα άλλο τον πρωθυπουργό, γιατί με έπεισε ότι δεν πρέπει να το κάνω, όταν είπε ότι είναι σουρεαλισμός να λέω ότι τον στηρίζω και να μην ψηφίζω μνημόνια», είπε και όρισε το διαζύγιό της από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δέκα χρόνια μετά, ο Τσίπρας δεν βρίσκεται στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και βλέπει το κόμμα να συνθλίβεται. Ταυτόχρονα, μέσω συνεργατών του, διαμηνύει σε Νίκο Ανδρουλάκη και Σωκράτη Φάμελλο πως αν μέχρι τον Ιούνιο η κατάσταση στον χώρο της Κεντροαριστεράς παραμένει σε τέλμα, τότε θα δρομολογήσει την επιστροφή του.
Κεραυνοί κατά Τσίπρα
Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο η Ζωή Κωνσταντοπούλου προειδοποιεί: «Μην τολμήσει και εμφανιστεί ο Τσίπρας στο προσκήνιο, πρώτα απ’ όλα θα έχει να κάνει μαζί μου. Εμφανίζεται μόνο στο παρασκήνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε επειδή πρόδωσε τον κόσμο. Αυτό που έκαναν με το δημοψήφισμα ήταν το μεγαλύτερο πραξικόπημα που έχει συμβεί. Το παράδειγμα Τσίπρα και οι μιμητές του είναι παράδειγμα αλγεινό για την κοινωνία».
Το περιβάλλον Τσίπρα αντιδρά στο άκουσμα και μόνο του ονόματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου, πολύ δε περισσότερο σε κάθε σύγκριση ή συνέργεια με την Πλεύση Ελευθερίας.
Στην Κουμουνδούρου θεωρούν ή ευελπιστούν ότι το φαινόμενο… κόμμα της Ζωής θα ξεφουσκώσει γρήγορα, αφού πρόκειται για ένα προσωποπαγές σχήμα, όπου τα μοναδικά πολιτικά πεπραγμένα του είναι μια συγκεχυμένη παράθεση ιδεών.
Με φιλικότερες διαθέσεις προσεγγίζει την Πλεύση Ελευθερίας η Νέα Αριστερά, ενώ τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε κάθε ευκαιρία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την εγκατάσταση στο πολιτικό σκηνικό ενός καθεστώτος απομονωτισμού που θα θυμίζει τη Βόρεια Κορέα.
