Μέρες του 2015 ξαναζούμε τις τελευταίες εβδομάδες με αφορμή τις συγκεντρώσεις για την τραγωδία των Τεμπών. Η πάνω και η κάτω πλατεία ενωμένες σε ένα ρεσιτάλ εργαλειοποίησης, στο οποίο όλοι αποζητούν το πολιτικό κέρδος. Επενδύουν έτσι σε ένα νέο κύμα λαϊκισμού, το οποίο τιμωρεί τα «θεσμικά» κόμματα που επιχειρούν να καρπωθούν από τις αντιδράσεις. Την ίδια στιγμή επιβραβεύει τους καθ´ επανάληψη λαϊκιστές που φοράνε τον μανδύα του «αντισυστημικού» πολιτικού. Το αποτέλεσμα είναι η «Πλεύση Ελευθερίας» της Ζωής Κωνσταντοπούλου και η «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου να αποκομίζουν σημαντικά δημοσκοπικά οφέλη, ξυπνώντας μνήμες και εικόνες από το 2015 που σφραγίστηκε με την κυβέρνηση έκτρωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Πλέον το τέρας του λαϊκισμού ξυπνάει και πάλι. Η οικονομική κρίση είναι πλέον παρελθόν. Η πορεία της οικονομίας έχει σταθεροποιηθεί με θετικές τάσεις. Αλλά στον ελληνικό μικρόκοσμο, αναγάγουν ένα κοινωνικό και δικαστικό θέμα, σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, με τις όποιες πολιτικές ευθύνες εάν προκύψουν. Τώρα αλλάζουν τα πρόσωπα. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αντικαθιστά τον Αλέξη Τσίπρα και ο Κυριάκος Βελόπουλος τον Πάνο Καμμένο. Αλλά το δις εξαμαρτείν… δεν θα έχει σωτηρία.
Αυτό, γιατί τόσο η Ζωή Κωνσταντοπουλου, όσο και ο Κυριάκος Βελόπουλος είναι εκ πεποιθήσεως λαϊκιστές και συνομωσιολόγοι, Δεν υποχωρούν στα λάθη τους και επιδιώκουν έναν αυταρχικό τρόπο επιβολής των απόψεων τους, φτάνοντας στο σημείο της λασπολογίας και της σπίλωσης των πολιτικών τους αντιπάλων.
Το εφιαλτικό σενάριο
Η κανονικότητα δεν είναι δεδομένη, ειδικά σε περιόδους που πολιτικάντιδες επενδύουν στην λαϊκή οργή. Η δημοσκοπική άνοδος των δύο λαϊκιστικών μορφωμάτων κάνει πιο ορατή μια ακόμα ανορθόδοξη συμμαχία, ενδεχομένως και με την συμβολή των πρόθυμων από άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, διεκδικώντας τον σχηματισμό κυβέρνησης ακόμα και από την δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα, εάν δεν υπάρξει αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, καταστρατηγώντας την λαϊκή βούληση και βάζοντας εκ νέου την χώρα σε ακόμα πιο επικίνδυνα μονοπάτια.
