Ακόμη μία… ευρεσιτεχνία έχει να επιδείξει η άσκηση πολιτικής στη χώρα μας. Ο αντισυστημισμός, που παραδοσιακά στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι χαρακτηριστικό των εξωκοινοβουλευτικών σχηματισμών, στην Ελλάδα αποτελεί στοιχείο και των κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Μόνο η ΝΔ αποδέχεται ότι είναι συστημικό κόμμα. Όλα τα υπόλοιπα πρωτίστως αγωνιούν για να αποδείξουν τον αντισυστημισμό τους, λες και είναι η μεγαλύτερη πολιτική αρετή τους. Μέσα σε αυτήν την αγωνία, αριστερός και ακροδεξιός αντισυστημισμός μπλέκονται και συνθέτουν ένα… φθηνό και λαϊκίστικο συνονθύλευμα, μία τοξική αέρια μάζα που δηλητηριάζει την πολιτική ατμόσφαιρα.
Τελευταίο επεισόδιο του ευτελούς αυτού έργου ήταν η έμμεση αλλά σαφής υιοθέτηση υπαινιγμών περί κυβερνητικής ευθύνης στον θάνατο του Βασίλη Καλογήρου, γιου της εισαγγελέως Σοφίας Καλογήρου, η οποία έχει ασχοληθεί σε δευτερεύοντα ρόλο με την υπόθεση των Τεμπών, και ανιψιού του Γιώργου Αποστολάκη, πρώην βουλευτή της Νίκης.
Ο καταγγελτικός λόγος και η συγκρουσιακή ρητορική με άξονα την τραγωδία των Τεμπών και φόντο τις κοινωνικές διεργασίες διαμορφώνουν ένα καινοφανές πολιτικό τοπίο, το οποίο, σε συνδυασμό και με την αδυναμία της αντιπολίτευσης να συγκροτήσει μια δυναμική εναλλακτική πρόταση εξουσίας, γίνεται γόνιμο έδαφος για κόμματα και παράγοντες της πολιτικής που έχουν πλασαριστεί σε καλύτερη… αντισυστημική θέση. Έτσι εμφανίζονται να «κερδίζουν» δημοσκοπικά η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Κυριάκος Βελόπουλος.
«Πάμε και όπου βγει» με τη Ζωή…
Με… καπετάνιο το θυμικό, χωρίς να την απασχολούν οι δομές, η λειτουργία και ο προγραμματικός λόγος ενός οργανωμένου κόμματος, η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιδίδεται σε… ακροβατισμούς και… δονκιχωτικές πλεύσεις. Σε μία πορεία χωρίς προσανατολισμό και σ’ έναν οριοθετημένο από ένα συγκεκριμένο πολιτικό σκοπό τερματισμό.
Η… Πλεύση της Ζωής Κωνσταντοπούλου βγήκε πολύ πιο ωφελημένη από την κοινοβουλευτική μάχη της πρότασης δυσπιστίας απ’ ό,τι τα υπόλοιπα κόμματα.
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, λόγω και της προσωπικής εμπλοκής της ως δικηγόρου στην υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών και της στενής σχέσης της με τη Μαρία Καρυστιανού, εμφανίζεται να έχει διεισδύσει σε ευρύτερα ακροατήρια πολιτών – από τους αναποφάσιστους, τους πάλαι ποτέ συνοδοιπόρους του πολυδιασπασμένου ΣΥΡΙΖΑ, έως και κάποιους απογοητευμένους συντηρητικούς ψηφοφόρους.
Σε μία επίπλαστη και εύθραυστη ισορροπία, πάνω στο τεντωμένο σκοινί του «ούτε δεξιά ούτε αριστερά, αλλά μπροστά» που εισήγαγε στην πολιτική επικοινωνία προεκλογικά, προκρίνει ένα αντισυστημικό προφίλ αμφισβήτησης των πάντων στο όνομα της δικαιοσύνης για όλους «με δημοκρατία, ελευθερία, ευημερία, ισότητα, αξιοπρέπεια».
Κυρίαρχο διακύβευμα είναι ο αγώνας για «μια ζωή με περιεχόμενο» και για «κοινωνίες χειραφετημένες, ανεξάρτητες, αυτεξούσιες, ικανές να αποκρούουν τα σχέδια πειθαναγκασμού, υποδούλωσης και εκμετάλλευσής τους».
Με ένα μονοθεματικό συγκρουσιακό λόγο, διανθισμένο με βαριές και ακραίες εκφράσεις και σημεία αναφοράς τα Τέμπη, το Μάτι, τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, εφαρμόζει πιστά την πολιτική τακτική του «παιχνιδιού νεύρων» των αντιπάλων της, προκειμένου να χάσουν την ψυχραιμία τους, ή ακόμη και τα… λογικά τους. Και δεν αφήνει καμία ευκαιρία χαμένη για να εμφανίζεται συχνά πυκνά ως αποδέκτης bullying και σεξιστικών επιθέσεων.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αυτή που την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ οι τότε σύντροφοί της σχολίαζαν για την επιλογή της στην προεδρία της Βουλής ότι «θεωρεί πως είναι το θεσμικό επίκεντρο του πολιτεύματος ενώ είναι απλά μια λάθος επιλογή», επανέρχεται με το κόμμα της μήπως και μπορέσει να αγγίξει το… όνειρό της. Να γίνει η «Πασιονάρια» της εποχής των μεγάλων αντιφάσεων και της διάψευσης των προσδοκιών.
Με τις επιστολές του Ιησού
Γνήσιος εκφραστής του όψιμου αντισυστημισμού και του άκρατου λαϊκισμού, ο Κυριάκος Βελόπουλος ενισχύει τις δημοσκοπικές του επιδόσεις και δηλώνει… έτοιμος να γίνει κυβέρνηση.
Η Ελληνική Λύση του… ταχυδρόμου του Ιησού, Βελόπουλου – όπως ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται– δείχνει να εξαργυρώνει σημαντικό μερίδιο από τον συνωμοσιολογικό και καταγγελτικό λόγο, με τον οποίο ο αρχηγός της χειρίστηκε την υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών. Ο Κυριάκος Βελόπουλος εμφανίζεται να έχει… κατοχυρώσει ότι πρώτος έκανε λόγο για το… ξυλόλιο και το επικίνδυνο φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας στο δυστύχημα.
Ώθηση στη δημοσκοπική δυναμική του δίνει η οικονομική δυσπραγία που δημιουργεί η «συστημική» ακρίβεια, αλλά και το… ζωηρό εθνόσημο που φορά στο στήθος, με χρώμα από την επιθετική ρητορική του για τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τα ομόφυλα ζευγάρια, τη διαφορετικότητα.
Με απλοϊκή ρητορική, εύκολες θαυματουργές θρησκοληψίες, κατάρες και δεισιδαιμονίες, εθνικιστικές κορόνες, ευχολόγια και λαϊκισμούς θρέφει τις φοβίες των θυμωμένων πολιτών, που βιώνουν την «εχθρότητα» του κράτους και της Πολιτείας, αλλά και των λειτουργικά και πολιτικά αναλφάβητων ψηφοφόρων.
Η ιστορία έχει καταδείξει ότι τα αντισυστημικά άκρα ενθαρρύνουν τη νοοτροπία της αγέλης είτε… αγαθών και άκακων προβάτων είτε λυσσασμένων και… αιμοβόρων σκύλων.
