Της Αγίας Υπομονής χθες, αλλά και η υπομονή έχει τα όριά της, και δεν μιλάμε δεν μιλάμε, αλλά η μνήμη μας –δόξα τω Θεώ– κοντή δεν είναι, και μια χαρά θυμόμαστε τον Ιούνιο του 2023 που η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, αποφάσισε και διέταξε την απομάκρυνση της εκλεγμένης από τον λαό και πρώτης σε σταυρούς στον Νότιο Τομέα κυρίας Όλγας Δάλλα και την αντικατάστασή της στη λίστα με τον τρίτο σε σταυρούς Μπιμπίλα, τον οποίο και έκανε βουλευτή με αυτόν τον τρόπο.
Και αυτό το θυμόμαστε, και τις επεισοδιακές ανεξαρτητοποιήσεις της εκλεγμένης μητέρας και γιου από τη Θεσσαλονίκη στο ψηφοδέλτιό της θυμόμαστε, και άλλα τέτοια σχετικά και πρωτόγνωρα, που ομολογουμένως πρώτη φορά τα συναντήσαμε στην ελληνική πολιτική σκηνή, θυμόμαστε καλά.
Η γυναίκα που σκαρφάλωσε στη δεύτερη θέση δημοσκοπικά με παντιέρα της τη λέξη «Δικαιοσύνη», καβάλα στο άλογο της εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών, όταν είχε έρθει η ώρα να δικαιώσει κάποιους που τη στήριξαν με τον αγώνα τους και την έβαλαν το 2023 στη Βουλή, εκείνη τους άδειασε απομακρύνοντάς τους από τα κοινοβουλευτικά έδρανα που είχαν κερδίσει με το σπαθί τους.
Επίσης, ας μην ξεχνάμε και την προσθήκη σε εκλέξιμη θέση στη λίστα των δεύτερων εκλογών του συντρόφου της, κυρίου Διαμαντή Καραναστάση, ο οποίος σημειωτέον δεν συμμετείχε καν σε ψηφοδέλτια με σταυρό στον πρώτο γύρο των εθνικών εκλογών.
Φανταστείτε μόνο την αντίδραση της Ζωής, εάν ο Μητσοτάκης έκοβε βουλευτές και έβαζε τη σύζυγό του σε εκλόγιμη θέση σε ψηφοδέλτια με λίστα – εικάζω πως θα είχαν στηθεί στο Σύνταγμα ξανά οι κρεμάλες, και θα είχε καεί η Αθήνα με την επαναστάτρια Ζωή καβάλα στο άλογο κατά της οικογενειοκρατίας αυτήν τη φορά.
