Σε έναν κόσμο που αλλάζει διάφοροι «παίκτες» προσπαθούν να πάρουν θέση στη σκηνή, αλλά μέχρι τώρα λειτουργούσαν εντός πλαισίου. Στη χώρα μας αυτήν την περίοδο, τα συμφέροντα θέλουν να αλλάξουν τους όρους αυτούς.
Γι’ αυτό και έχουν επιστρατεύσει «πιστόλια» που κάποτε το Μαξίμου θεωρούσε φίλια, αλλά στην πορεία, με εντολή του «αφεντικού» τους, έδειξαν προσαρμογή.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να πυροβολούν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται. Στις δημοκρατίες, τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία με βάση την ψήφο του λαού και όχι των πλατειών της οργής ή των παιγνίων των συμφερόντων.
Αυτός είναι βασικός κανόνας του κοινοβουλευτισμού και ουσιαστικό συστατικό του Συντάγματος που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφερε το 1974. Όταν αυτός ο ουσιώδης κανόνας κάποιοι θεωρούν ότι μπορεί να προσαρμοστεί στην συγκυρία, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών είναι και οι απεργίες, οι πορείες και οι συγκεντρώσεις, αλλά οφείλουν να είναι καχύποπτοι για τα επικίνδυνα παιχνίδια εξουσίας που επιχειρούν να παίξουν κάποιοι. Διότι το θέατρο σκιών που παίζεται θα κληθούν να το πληρώσουν οι της γης οι οργισμένοι.
Μακάρι να πέσω έξω, αλλά εάν διαβάσουμε το παρελθόν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε το μέλλον που κάποιοι εξωθεσμικά θέλουν να επιβάλλουν. Αυτό οφείλει να το γνωρίζει και η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση. Και επειδή ξημερώνει η ημέρα της ανεξαρτησίας καλό θα είναι κάποια πράγματα να τα ξαναδούμε, πριν η πορεία γίνει χωρίς επιστροφή.
