Αλήθεια, από πότε κάποιος πολιτικός ή κομματικός είναι υπεράνω κριτικής;
Αλήθεια, από πότε κάποιος που διορίστηκε σε ανεξάρτητη Αρχή έχει ασυλία στην κριτική;
Αλήθεια, από πότε κάποιος που εκπληρώνοντας τη φιλοδοξία του να είναι κομματικός υποψήφιος ενός κομματιδίου (βλέπε ΝΕΑΡ) είναι υπεράνω κριτικής;
Αλήθεια, από πότε ένα δημόσιο πρόσωπο –διορισμένο από τη Βουλή– που μιλάει και γράφει σαν πολιτικός ή πολιτευτής, είναι υπεράνω κριτικής;
Λοιπόν, για να μη μακρηγορούμε: δεν μας τα λέει καλά ο –περί ου ο λόγος– κ. Ράμμος στην ανακοίνωσή του.
Δεν γίνεται να θέλει να είναι κομματικός υποψήφιος για την ΠτΔ –έστω για μια εβδομάδα– και να ενοχλείται από την κριτική που του ασκήθηκε από πολιτικά πρόσωπα και δημοσιογράφους.
Δεν γίνεται να «εκπονεί» πολιτικό μανιφέστο προκειμένου να δικαιολογήσει την απόφασή του να είναι κομματικός υποψήφιος της ΝΕΑΡ και να ενοχλείται από τη δημοσιογραφική κριτική.
Δεν γίνεται να λέει όσα λέει για την απόφασή του να αποχωρήσει –εκών άκων– από την προεδρική κούρσα (σ.σ.: παρεμπιπτόντως η επίσημη διαδικασία θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο) και να δυσφορεί επειδή δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι το έκανε γιατί αφενός δεν «είχε» τα απαραίτητα κουκιά και αφετέρου γιατί δεν βρέθηκε κανένα κόμμα –πλην ΝΕΑΡ– να στηρίξει την υποψηφιότητά του.
Και κάτι τελευταίο: δεν γίνεται να είναι κομματικός υποψήφιος και την ίδια ώρα να παραμένει επικεφαλής της ΑΔΑΕ.
Εν συμπεράσματι: ουδείς είναι υπεράνω κριτικής.
