Δεν σου αρέσει ο Πορτοσάλτε; Δεν σε υποχρεώνει κανείς να τον ακούς. Νόμος. Δεν σου αρέσουν αυτά που λέει; Με γεια σου και χαρά σου και τα σκυλιά δεμένα.
Λεπτομέρεια: στη δημοκρατία μας μπορεί όποιος διαφωνεί με κάποιον να του ασκεί κριτική με επιχειρήματα, χωρίς χυδαιότητες, χωρίς ψεκασμένα (ακροδεξιά, ακροαριστερά, νεοναζιστικά) και μοβόρικα ποσταρίσματα. Απλά και δημοκρατικά.
Δεν μπορεί ο κάθε ανόητος, ο κάθε υπάνθρωπος, ο κάθε μισάνθρωπος να χυδαιολογεί, να συκοφαντεί, να λασπολογεί και αυτό να βαφτίζεται «κριτική» και «ελευθερία λόγου».
Από πότε, αλήθεια, η δολοφονία χαρακτήρα αποτελεί κριτική; Από πότε, αλήθεια, τα συκοφαντικά ψεύδη αποτελούν «δικαίωμα» του κάθε ψεκασμένου τρολ;
Από πότε, αλήθεια, η προσφυγή στη δικαιοσύνη, όταν κάποιος θεωρεί ότι θίγεται, αποτελεί «λογοκρισία» και «φίμωση»;
Βεβαίως, στη χώρα που η ώσμωση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «γέννησε» τα συριζοτρόλ και κάποιοι «παραπλανημένοι» πολίτες ψήφισαν τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, κανείς δεν ξαφνιάζεται, ούτε πέφτει από τα σύννεφα για τις χυδαιότητες που ξερνούν τα τρολ σε κάθε ανάσα τους.
Αυτό που ωστόσο ξαφνιάζει –σε εξοργιστικό μάλιστα βαθμό– είναι ότι τις τερατουργίες αυτών των αρουραίων του Διαδικτύου τις υιοθετούν και κάποιοι δήθεν σοβαροί (τρομάρα τους) «αρθρογράφοι» του Χ και «μύστες» των social media.
Εν κατακλείδι, όσο η Δικαιοσύνη δεν κάνει τη δουλειά της –που δεν την κάνει– για όλα αυτά τα συριζοτρόλ και τα ακροδεξιά τρολ του σκοτεινού διαδικτύου κι όσο τα δημοκρατικά κόμματα δεν αποφασίζουν πώς (νομοθετικά) θα προστατέψουν τους πολίτες, το πολιτικό σύστημα και τους δημοσιογράφους από αυτά τα ερπετά, τόσο θα βγάζουν τα κόμπλεξ τους και τα απωθημένα τους πίσω από ένα πληκτρολόγιο, εναντίον προσώπων και οικογενειών.
