Το εμετικό σύνθημα «Πού είναι ο Γιώργος; Κοιμάται; Κάτω από το χώμα είναι. Να πάτε να τον βρείτε», εννοώντας τον αστυνομικό που έχασε τη ζωή του στα επεισόδια στου Ρέντη, αποτυπώνει την εχθροπάθεια μιας μειοψηφίας φοιτητών, που έχουν όμως σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά και δυστυχώς οι φοιτητικές παρατάξεις τους ανέχονται.
Αυτό το σύνθημα, όπως και το «όλοι θα ψοφήσετε», που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια πορείας φοιτητών(;) στη Θεσσαλονίκη, δείχνει τα… ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας αρρωστημένης νοοτροπίας, την οποία όμως ενισχύουν η αμφιθυμία και η παθητικότητα μερίδας των καθηγητών και των φοιτητικών παρατάξεων που πρόσκεινται στα κόμματα της Αριστεράς.
Και το χειρότερο στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η στάση των φοιτητών και των καθηγητών τους, αλλά ότι η αλητεία πολλές φορές έχει την «κατανόηση» των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που ναι μεν καταδικάζουν (όχι πάντα και όχι όλα τα κόμματα) στα λόγια, προκειμένου να πλήξουν την κυβέρνηση, αλλά κρατούν ίσες αποστάσεις με το επιχείρημα ότι η αναστάτωση οφείλεται στην πολιτική της! Εμμέσως ζητούν από την κυβέρνηση προκειμένου να μην διαταραχθεί το status quo να κάνει τα «στραβά μάτια», όπως κάνουν αυτοί. Την απάντηση δίνει ο Γιάννης Τσαρούχης: «Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια. Τι φρίκη, Θεέ μου…»
