Τι κρύβει το ροζ χρώμα της Ροδόπης στον εκλογικό χάρτη της 21ης Μαΐου; Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να εκλέξει τον Οζγκιούρ Φερχάτ πρώτο σε σταυρούς βουλευτή στην περιοχή, με τη ΝΔ και τον Ευριπίδη Στυλιανίδη στη δεύτερη θέση και το ΠΑΣΟΚ στην τρίτη. Η κύρια απορία είναι πώς ένα κόμμα που έχασε όλες τις περιφέρειες της χώρας κατάφερε όχι απλώς να κρατήσει τις δυνάμεις του στη Ροδόπη, αλλά να τις αυξήσει σημαντικά ώστε να τερματίσει πρώτο, μπροστά από την πανίσχυρη Νέα Δημοκρατία.
Είναι προφανές ότι κύριο ρόλο διαδραμάτισε η επιρροή του τουρκικού προξενείου στα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας. Αλλωστε, η στήριξη του τουρκικού προξενείου προς τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ δηλώθηκε και δημόσια από στέλεχος του ίδιου του κόμματος, η οποία έδωσε (προφανώς ειρωνικά) συγχαρητήρια στο τουρκικό προξενείο για την εκλογή του εκλεκτού του υποψηφίου (Ελένη Λαφτσή, facebook, 22.5.2023). Στην εν λόγω ανάρτηση, η κ. Λαφτσή έβαλε ευθέως και κατά του ΣΥΡΙΖΑ και των επιλογών του κόμματος, που επέλεξε να τοποθετήσει υποψήφιο ένα «αριστερό δεκανίκι» του ερντογανικού καθεστώτος. Επιλογές που ούτε αριστερές ούτε προοδευτικές είναι, όπως η ίδια συμπλήρωσε. Για τους καλά γνωρίζοντες την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής, ο Φερχάτ δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και της Νομαρχιακής Επιτροπής, έθεσε για πρώτη φορά υποψήφιος το 2019, όπου έλαβε κάτι περισσότερους από 5.000 σταυρούς. Στις εκλογές του Μαΐου κατάφερε να υπερδιπλασιάσει τις δυνάμεις του, φθάνοντας τους 12.000+ σταυρούς.
Σε όλες αυτές τις αιτιάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με τον γνωστό τρόπο τής κατά μέτωπον επίθεσης, αφού έχει φάει 3 γκολ στο πρώτο ημίχρονο: Μιλώντας για έπαρση και πρωτοφανή αλαζονεία της ΝΔ, θεωρεί ότι αυτές οι θεωρίες στοχοποιούν και διχάζουν τον ελληνικό πληθυσμό της Ροδόπης, ο οποίος χαρακτηρίζεται άδικα ως ενεργούμενος του τουρκικού προξενείου. Μάλιστα καλεί τη ΝΔ να αναζητήσει «τα αίτια αυτής της επιλογής όχι σε fake news και σε φοβικά σύνδρομα, αλλά στο γεγονός ότι, σε αντίθεση με τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει σαφείς προγραμματικές θέσεις». Σαφείς προγραμματικές θέσεις που κατάλαβε μόνο ο πληθυσμός της Ροδόπης. Αμ’ πώς! που έλεγε και ο Χατζηχρήστος στον Ζήκο.
Και χριστιανοί και κομμουνιστές
Θυμάμαι προ των ευρωεκλογών του 2019 τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα σε στιγμές πολιτικής ξεγνοιασιάς, παρά τη θύελλα που ερχόταν κατά πάνω του, να παρίσταται στα εγκαίνια του Νοσοκομείου Λευκάδας και να δηλώνει στους παρευρισκομένους ότι «η αριστερή ιδεολογία είναι πολύ πιο κοντά στον Χριστιανισμό κι ας μας κάνουν κριτική που δεν κάνουμε σταυρούς». Μια φράση ειπωμένη από τον πρώην πρωθυπουργό με μια αθώα, σχεδόν παιδική αφέλεια, καθώς αρκεί να διαβάσει κάποιος τα «χριστιανικά ιδεώδη» των κομμουνιστών, ειδικά κατά την περίοδο του Στάλιν, και θα καταλάβει τη σχέση τους με τον Χριστιανισμό και γενικώς με τις θρησκείες (προτείνω το συγκλονιστικό «Ιστορίες από την Κολυμά», του Βαρλάμ Σαλάμοφ, εκδ. Αγρα, 2022). Αναπόλησα τις ξέγνοιαστες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα περί χριστιανοκομμουνισμού, διαβάζοντας ότι το κόμμα «ΝΙΚΗ» μελετά την εκλογή των μητροπολιτών απευθείας από το ποίμνιο της Εκκλησίας. Ισως εκεί οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν μεγαλύτερη τύχη. Ποιος ξέρει…
Είναι πλέον το πρόβλημα
Διαφωνώ κάθετα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να έχει πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να πήρε ένα κόμμα του 3% και να το μετεξέλιξε σε κόμμα εξουσίας (με μια μικρή βοήθεια από το κύμα οργής που υπήρχε στην κοινωνία, αλλά και από τον Πάνο Καμμένο που στάθηκε βράχος δίπλα του), αλλά πιστώνεται πλέον μια σειρά από ήττες – μάλλον μια σειρά από πανωλεθρίες για να είμαι ακριβής. Ηττες που είναι ξεκάθαρα στρατηγικές, ήττες του συνολικού αφηγήματος του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν κάνουν ότι δεν το βλέπουν στην Κουμουνδούρου. Αλλωστε, πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η πρόσφατη ήττα με 21 μονάδες διαφορά, αν όχι στρατηγική; Και όπως κάθε πρόβλημα, για να λυθεί, θα πρέπει να αναγνωριστεί ως πρόβλημα. Εάν το βάζουμε κάτω από το χαλάκι, δεν πρόκειται να λυθεί και απλώς θα περιφερόμαστε κλαίγοντας τη μοίρα μας. Για αυτό επαναλαμβάνω: Ουδείς αναντικατάστατος.
Αποτυχημένο το lifting
Παρακολουθώντας κάποιος στοιχειωδώς τις ειδήσεις και τις πολιτικές εκπομπές, παρατηρεί ότι, εκτός της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίας Πόπης Τσαπανίδου, που παρέμεινε σταθερή επιλογή, ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε νέα πρόσωπα για να ηγηθούν της επικοινωνιακής προεκλογικής εκστρατείας του κόμματος. Ωστόσο, δύο εβδομάδες μετά την πανωλεθρία των εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να ανακάμπτει ούτε κατ’ ελάχιστον. Φταίνε τα πρόσωπα, φταίει η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα ή φταίει η στρατηγική; Η απάντηση δεν είναι σίγουρα απλή και εύκολη, ωστόσο είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα το να αλλάξεις τα πρόσωπα και να τα βάλεις να λένε τα ίδια με τους προηγούμενους.
Οι «κύκλοι» Μητσοτάκη
Σύμφωνα με καλά διασταυρωμένες πληροφορίες, ο σχεδιασμός της επόμενης κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη περιλαμβάνει, κατά πρώτον, βελτιώσεις στη λειτουργία του «επιτελικού κράτους» και, κατά δεύτερον, τη δημιουργία τριών «κύκλων», που θα έχουν ως αντικείμενο την οικονομία, τις μεταρρυθμίσεις και τη διαχείριση της καθημερινότητας. Με βάση τα υπό σύνταξη Προεδρικά Διατάγματα, επικεφαλής σε κάθε κύκλο θα είναι τρεις αντίστοιχοι υπουργοί. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, όπως έγινε και με την πρώτη κυβερνητική θητεία το 2019, έχουν ήδη συνταχθεί, αλλά και καταρτισθεί προς ψήφιση, τα δέκα πρώτα νομοσχέδια της νέας κυβέρνησης, καθώς και η δευτερογενής- εφαρμοστική νομοθεσία που τα συνοδεύει, ώστε να τεθούν σε άμεση εφαρμογή.
