Η προσπάθεια της καθημερινής καταγραφής του μπάχαλου που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ τείνει να επαναλαμβάνεται γύρω ακριβώς από αυτόν τον προσδιορισμό. Όσα συμβαίνουν έρχονται απλά να επιβεβαιώσουν το τέλος του –κατά Ζαννέτ Τσίπρα– πολιτικού μορφώματος που εισέβαλε στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου γεμίζοντας με τοξικότητα και λαϊκισμό κάθε έκφανσή της.
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ δείχνει να σκιαγραφείται από την έννοια ενός «όμορφου» κόσμου, «αγγελικά» πλασμένου, που όμως φαντάζει σαν την ηρεμία πριν από την καταιγίδα, όπου καταιγίδα η τελική ευθεία για τις εσωκομματικές εκλογές όπως αυτή καθοριστεί ενδεχομένως από το debate των 6 υποψήφιων προέδρων, το οποία αποφασίστηκε να λάβει χώρα στις 24 Σεπτεμβρίου στη δημόσια τηλεόραση.
Το δεύτερο και το τρίτο κόμμα –όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά– ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ διάγουν έναν απίστευτο πολιτικό βίο την ώρα που η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανοίγουν τη βεντάλια των μείζονος σημασίας θεμάτων που αφορούν τη χώρα και την καθημερινότητα του πολίτη, σε συνδυασμό πάντα με την ανάταξη της οικονομίας.
Μετά από 3 εκλογικές αναμετρήσεις –5 αν βάλουμε και τους δύο γύρους των αυτοδιοικητικών εκλογών αλλά και τις δεύτερες κάλπες που στήθηκαν το 2023 λόγω απλής αναλογικής– και συνεχείς ήττες εξακολουθούν τα δύο –κατά δήλωσή τους– κόμματα εξουσίας να επενδύουν στην καταστροφολογία και την τοξικότητα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν μετά και τη ΔΕΘ να ασκήσουν αντιπολίτευση. Αυτήν την αντιπολίτευση που γνωρίζουν καλά. Αυτήν την αντιπολίτευση που οι πολίτες είπαν πως δεν θέλουν αρνούμενοι να δεχθούν την καταστροφολογία και την τοξικότητα ως καθημερινότητα. Μόνο που στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ταυτιστεί πλέον με το πολιτικό του DNA.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η τοξικότητα και ο άκρατος λαϊκισμός έχουν μπει για τα καλά στο σκηνικό που δημιουργήθηκε με την αποπομπή του Στέφανου Κασσελάκη όπου τα τρολ αλλά και επώνυμοι υποστηρικτές σφάζονται στο Διαδίκτυο. Και σφάζονται οι μισοί υπερασπιζόμενοι τον Στέφανο Κασσελάκη και οι άλλοι μισοί τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο καταγράφουν ως τον κεντρικό διαχειριστή της υπονόμευσης του πρώην πλέον προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα στοιχήματα για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν και παίρνουν. Όχι για το εάν διαλυθεί, αλλά για το πότε. Θεωρείται δεδομένο, παρά την προσπάθεια κάποιων βουλευτών να ελιχθούν με γνώμονα μια δήθεν κομματική… πειθαρχία γύρω από τον επόμενο αρχηγό, ότι δύσκολα θα συνυπάρξουν στον ΣΥΡΙΖΑ οι ομάδες που δημιουργήθηκαν. Το βρίσιμο, οι απειλές, οι προειδοποιήσεις πηγαίνουν σύννεφο και σε ορισμένες περιπτώσεις λαμβάνουν χαρακτηριστικά προσωπικής βεντέτας.
Στο ΠΑΣΟΚ τώρα ο πολιτικός πολιτισμός παραλίγο να πάει… περίπατο στην Κεντρική Επιτροπή. Τα πρώτα προειδοποιητικά πυρά έπεσαν μεταξύ των 6 υποψηφίων και παραλίγο να ταράξουν τον όμορφο κόσμο της Χαριλάου Τρικούπη. Οι υποψήφιοι επιχειρούν να αναδειχθούν ο καθένας χωριστά ως το πρόσωπο που μπορεί να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γι' αυτό και οι επιθέσεις κατά της κυβέρνησης, αν και ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε και πριν από τις ευρωεκλογές.
Διεκδικώντας όμως τις ψήφους των οπαδών του κόμματος θεωρείται βέβαιο πως θα ανέβουν οι τόνοι της μεταξύ τους αντιπαράθεσης προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες συσπείρωσης και να υπάρξει προσέλευση αυξημένη στις εσωκομματικές εκλογές.
Με τούτα και με αυτά, η χώρα βρίσκεται πέντε χρόνια χωρίς αντιπολίτευση. Και όπως τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης μιλώντας στον ΑΝΤ1 αυτό «δεν είναι κάτι που είναι καλό για την κυβέρνηση και για καμία κυβέρνηση. Και όσοι θεωρούν ότι είμαστε τυχεροί που είναι σε αυτήν την κατάσταση τέλος πάντων, των εσωτερικών διεργασιών θα πω εγώ, έχοντας διαφορετικού τύπου προβλήματα να διαχειριστούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, θεωρώ ότι το συμπέρασμα αυτό δεν είναι σωστό».
