Ήρθε να φέρει το φως. Το είπε, το πίστεψε, το έκανε και story. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν ήταν απλώς ένας νέος πολιτικός· ήταν το «καθαρό παιδί» που ήρθε να σαρώσει τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τα κομματικά βαρίδια με ένα χαμόγελο Colgate και ένα πλάνο «να τα αλλάξει όλα».
Και τελικά… τα άλλαξε. Αλλά όχι ακριβώς όπως το φανταζόταν.
Η Δικαιοσύνη τον καταδίκασε σε 30 μήνες φυλάκιση με αναστολή και πρόστιμο 50.000 ευρώ για παραβίαση του νόμου περί πόθεν έσχες. Ο λόγος; Συμμετοχή σε αλλοδαπές εταιρείες, την ώρα που υποτίθεται ότι έπρεπε να είναι πιο καθαρός κι από αποστειρωμένο γάντι.
«Δεν ήξερα», είπε. «Δεν το έκανα επίτηδες». Το πρόβλημα όμως δεν ήταν η πρόθεση - ήταν η υποκρισία. Γιατί δεν μπορείς να εμφανίζεσαι ως ο Άγιος του Συστήματος και να ξεχνάς ότι Άγιος χωρίς διαφάνεια δεν υπάρχει. Εκτός αν είσαι Άγιος Μαυρίκιος, προστάτης των offshore.
Μας είπε: «Δεν έχω σχέση με το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης». Η αλήθεια: Ούτε αυτό με εκείνον, τελικά.
Το σύνθημά του ήταν «Να τα αλλάξουμε όλα». Δεν διευκρίνισε βέβαια αν εννοούσε να αλλάξει και το τι θεωρούμε νόμιμο ή παράνομο. Ή ίσως εννοούσε «να αλλάξουμε τα πρόσωπα αλλά να κρατήσουμε τις offshore, τα ακίνητα και την ευλυγισία στη μνήμη όταν υπογράφουμε δηλώσεις πόθεν έσχες».
Ήταν το νέο. Τελικά ήταν το νέο-παλιό. Με ψηφιακό φίλτρο, καλό φωτισμό και story κάθε 6 ώρες, αλλά με τις ίδιες κακές συνήθειες που προσπαθούσε να μας πείσει ότι ήρθε να πολεμήσει.
Η καταδίκη του μπορεί να μην τον βάλει φυλακή. Αλλά ίσως τον απελευθερώσει – από τον ρόλο του Μεσσία. Αυτόν τον ρόλο, άλλωστε, στην Ελλάδα, τον μοιράζονται όλοι. Μέχρι να έρθει η ώρα της Δικαιοσύνης.
