Είναι αλήθεια πως το Εθνικό Σύστημα Υγείας πέρασε δύσκολες δεκαετίες. Και είναι επίσης αλήθεια ότι σήμερα, που αλλάζει με ρυθμούς που δεν έχουμε ξαναδεί, κάποιοι δείχνουν να ενοχλούνται βαθιά. Δεν τους ενόχλησε η στασιμότητα. Τους πονά η πρόοδος.
Εδώ και ενάμιση χρόνο, το ΕΣΥ βρίσκεται στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς αναδιοργάνωσης. Η ανακαίνιση 86 νοσοκομείων και 160 Κέντρων Υγείας με ευρωπαϊκά κονδύλια δεν είναι υπόσχεση· είναι έργο. Το ενιαίο τηλεφωνικό κέντρο 1566 δίνει τέλος σε ένα χάος δεκάδων γραμμών, απαντώντας μέσα σε 20 δευτερόλεπτα.
Τα δωρεάν απογευματινά χειρουργεία μείωσαν τη λίστα αναμονής από 107.000 σε 70.000. Ο ΕΟΠΥΥ φέρνει φάρμακα υψηλού κόστους κατ’ οίκον σε 120.000 πολίτες. Τα DRG’s φέρνουν λογοδοσία και αξιολόγηση. Η πρόληψη γίνεται οργανωμένο εθνικό πρόγραμμα. Η Ψυχική Υγεία αποκτά σύγχρονη δομή και διοίκηση. Οι αεροδιακομιδές ξεπερνούν κάθε προηγούμενο με νέο στόλο και μόνιμες βάσεις σε νησιά.
Αυτά δεν είναι σενάρια. Είναι γεγονότα. Και οι πολίτες τα βλέπουν: 75% δηλώνει ικανοποιημένο από την περίθαλψη, 93% βρήκε όλες τις ειδικότητες που χρειάστηκε, 88% μιλά για σεβασμό και ευγένεια. Αυτά τα αποτελέσματα δεν τα έφεραν οι αναλύσεις των δημοσιογράφων, αλλά οι απαντήσεις των ασθενών.
Κι όμως, μερίδα του δημόσιου λόγου εξακολουθεί να θολώνει τη βελόνα της πυξίδας. Βλέπει «κατάρρευση» σε ό,τι αναβαθμίζεται, κατηγορεί την πολιτική ηγεσία επειδή αναγνωρίζει και ενισχύει τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, και ψάχνει πίσω από κάθε θετικό βήμα μια «επικοινωνιακή σκευωρία». Γιατί; Επειδή δεν βολεύει να πετύχει η αλλαγή. Επειδή υπάρχει σχέδιο ηττοπάθειας – όσο πιο γκρίζο φαίνεται το τοπίο, τόσο ευκολότερα χτίζεται ο δρόμος της επιστροφής.
Το ΕΣΥ δεν είναι δικό τους για να το θάβουν. Είναι των πολιτών που το στηρίζουν, το αξιολογούν και το βλέπουν να σηκώνεται. Και όσο εκείνοι επιμένουν να το παρουσιάζουν ως ερείπιο, άλλο τόσο θα τους διαψεύδει η πραγματικότητα. Η πρόοδος δεν περιμένει την έγκρισή τους - τους προσπερνά. Με έργο, με αποτελέσματα, με όφελος για όλους. Κι αν κάποιοι δεν αντέχουν το φως, μπορούν απλώς να κοιτούν αλλού.
