Το Λαϊκό Κόμμα της Ισπανίας, που διαχρονικά από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα ενσωμάτωσε κεντρώες πολιτικές δυνάμεις, επιστρέφει κατά τα φαινόμενα στη διακυβέρνηση της χώρας, διπλασιάζοντας τον αριθμό των βουλευτών του. Ωστόσο, ενδέχεται να χρειαστεί την ανοχή του Vox, του κόμματος που προέκυψε το 2013 από πρώην στελέχη του. Προφανώς ο Φεϊχό δεν επιθυμεί συγκυβέρνηση με το κόμμα του Αμπασκάλ: Oι λόγοι είναι πολιτικοί και έχουν σχέση με τις ακραίες συντηρητικές θέσεις του Βάσκου πολιτικού.
Το θέμα, όμως, που γεννά απορίες και παραπέμπει σε αντιλήψεις που ισχύουν και στα ελληνικά πολιτικά πράγματα είναι γιατί δεν αποτελεί πρόκληση η κυβερνητική συνεργασία των Σοσιαλιστών με τους ακραίους λαϊκιστές Podemos, αλλά είναι «αντιδημοκρατικό» και «επικίνδυνο» το ενδεχόμενο να στηρίξει το ακραίο Vox κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς. Σύμφωνοι, δεν είναι ό,τι καλύτερο: Γιατί όμως είναι «καλύτερη» η συγκυβέρνηση με τους αριστεριστές; Μήπως γιατί η Αριστερά (όχι μόνο στην Ισπανία) λειτουργεί ως «παρατηρητήριο» του μυαλού μας, υπαγορεύοντας τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, τι είναι δημοκρατικό και τι δεν είναι;
Σαν θρησκεία: Χωρίς συζήτηση μας υπενθυμίζουν ότι έξω από το δικό τους αφήγημα όλοι είμαστε «αμαρτωλοί»! Θέλουν να ξέρουμε την ιστορία όπως την έγραψαν, την κοινωνία όπως την περιγράφουν και την οικονομία ως πεδίο μάχης μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Σ’ αυτές τις συνθήκες διεξάγονται οι εκλογές την Κυριακή στην Ισπανία με ωσεί παρόντες τον... Φράνκο και τον Αντόνιο Πρίμο Δε Ριβέρα!
