Το ΠΑΣΟΚ, μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στη θέση του προέδρου του, έδειξε προς στιγμήν ανοδική πορεία και κατάφερε να σκαρφαλώσει σε ποσοστά που κυμαίνονται μεταξύ του 17%-18%, κατέχοντας πλέον ξεκάθαρα τη θέση του δεύτερου κόμματος.
Όλα αυτά καλά ως εδώ και απόλυτα λογικά. Το παράδοξο όμως είναι πώς μπορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συγκεντρώνει τα παραπάνω ποσοστά, ενώ μόλις το 9,5% των ερωτηθέντων απαντούν πως θεωρούν καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον Νίκο Ανδρουλάκη, και αυτό μας οδηγεί αναμφίβολα στο ασφαλές συμπέρασμα πως όλο αυτό το ποσοστό που ψηφίζει ΠΑΣΟΚ δεν θεωρεί πως ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ικανός να γίνει πρωθυπουργός και να κυβερνήσει.
Το παραπάνω καθιστά ακόμα πιο οξύμωρο το γεγονός πως ο Νίκος Ανδρουλάκης, όπως έγραψα πιο πάνω, μετρά μόλις λίγους μήνες από την επανεκλογή του, και αν θέλουμε να προχωρήσουμε σε μια βαθύτερη ανάλυση, δύο τινά συμβαίνουν:
Ή οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που στήριξαν τους άλλους υποψήφιους στις εσωκομματικές δεν θέλουν να τον βλέπουν ζωγραφιστό ή σχεδόν ο ένας στους δύο που ψηφίζει ΠΑΣΟΚ, παραμένει σε ένα κόμμα που γνωρίζει εκ των προτέρων πως δεν πληροί τα κριτήρια και δεν ικανοποιεί τις προϋποθέσεις να γίνει κόμμα εξουσίας, και το τελευταίο γίνεται τραγικότερο αν αναλογιστεί κανείς πως μιλάμε για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πάντως με το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτες σοβαρές μετεκλογικές –από την επανεκλογή Ανδρουλάκη– γκρίνιες στη Χαριλάου Τρικούπη, και ομολογουμένως είναι νωρίς για να υπάρχουν τέτοιες σκιές και μάλιστα μετά από δημοσκοπική άνοδο.
Δεν ξέρω, εικάζω όμως πως σε έναν ιδεατό κόσμο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να σηκώσει το τηλέφωνο και να καλέσει τον Νίκο Ανδρουλάκη για κάποια μαθήματα πολιτικής ηγεσίας, τι στο καλό, δεν βλέπει τι ασύλληπτο χάος επικρατεί από το κόμμα του και κάτω, πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων είναι, ας βοηθήσει.
