Όσοι προλάβατε προλάβατε. Το θέατρο του παραλογόγου με την ιλαροτραγωδία ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμο να ρίξει αυλαία. Οι όποιες παραστάσεις γίνουν στο εξής θα είναι με διαφορετικό κάστινγκ αφού οι… πρωταγωνιστές ετοιμάζουν ο καθένας τον δικό του… θίασο. Αυτά που γίνονται στο κόμμα της, μέχρι τώρα, αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχουν προηγούμενο, όπως και όσα έχουν γίνει τον τελευταίο χρόνο.
Άφωνοι οι τελευταίοι πιστοί… θεατές της παράστασης που ανέβηκε πριν από 12 χρόνια –όταν και άρχισε η άνοδος μέσα από την εκμετάλλευση του κύματος της αγανάκτησης– γίνονται μάρτυρες μιας διαδικασίας που δεν έχει σχέση με κομματικούς σχηματισμούς αλλά με θεατρικά έργα στα οποία η υπόθεση εκτυλίσσεται από τραγική σε κωμική και το αντίθετο.
Όσα ακούστηκαν και ακούγονται στην Κεντρική Επιτροπή έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που έχει χιλιοειπωθεί, αλλά δεν έχει γίνει κατανοητό. Ποιο; Μα το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ήταν ούτε είναι ένας κομματισμός σχηματισμός με συγκεκριμένη ιδεολογία και φυσικά συγκεκριμένο σχέδιο. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα που είδε το φως της… εξουσίας μέσα στην κρίση και… μπήκε για να καρπωθεί τα οφέλη της.
Και είναι αυτή η εξουσία που τους κράτησε ενωμένους, όπως και το ενδεχόμενο να επανέλθουν σε αυτήν. Μόλις η συγκολλητική ουσία της εξουσίας εξανεμίσθηκε, φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο και του κόμματος και των στελεχών του. Η ήττα του 2023 ήταν καταλυτική για τις εξελίξεις. Ο άχαστος Αλέξης Τσίπρας που και ο ίδιος πίστεψε ότι οι πολίτες… παρασύρθηκαν το 2019 εγκατέλειψε το κόμμα –τα συστατικά του οποίου γνώριζε– και ουσιαστικά ήταν και ο πρωτεργάτης της εμφάνισης του Στέφανου Κασσελάκη στην πολιτική σκηνή.
Τώρα τα απόνερα πιάνουν και τον ίδιο αφού ο διάδοχός του εμφανίσθηκε να είναι πιο ακραίος και από τον ίδιο και πιο τοξικός και από τον Παύλο Πολάκη. Τα όσα γίνονται είναι το αποτέλεσμα των όσων έφερε στην ελληνική κοινωνία το –κατά Ζαννέτ (αδελφής του Αλέξη) Τσίπρα– «πολιτικό μόρφωμα».
Στην Κεντρική Επιτροπή θα μπορούσε να πει κανείς ότι έπεσαν οι μάσκες –αν και αυτές έχουν πέσει προ πολλού– και φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο των… διεκδικητών της εξουσίας και της διακυβέρνησης της χώρας.
Οι παραστάσεις λαμβάνουν τέλος. Το κοινό που τους έχει απομείνει δεν δικαιολογεί τα… έξοδα που όσο πάει και αυξάνονται, οι κομπάρσοι βαρέθηκαν και οι πρωταγωνιστές θέλουν να φτιάξουν τον δικό τους θίασο έστω και αν τα εισιτήρια είναι πλέον λιγοστά. Λίγοι είναι αυτοί που στενοχωριούνται. Ακόμη και όσοι μιλούσαν για την ανάγκη να υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως αν είναι να έχουμε μια αξιωματική αντιπολίτευση όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ τότε καλύτερα για τη χώρα να μην έχουμε. Η τοξικότητα και η καταστροφολογία, ο λαϊκισμός και τα ακραία fake news, δεν λύνουν προβλήματα. Αντιθέτως, δημιουργούν νέα. Κυρίως όμως δηλητηριάζουν την ίδια την κοινωνία.
