Αλήθεια τώρα, τα πιστεύουν και οι ίδιοι αυτά που λένε και γράφουν για τον «άχαστο» και «μεγάλο διαπραγματευτή» που «έσωσε τη χώρα»; Πιστεύουν αυτά που γράφουν και λένε για την «kolotoumpa» μετά το δημοψήφισμα ότι δήθεν δεν έγινε κάτι τέτοιο και ότι ο Αλέξης Τσίπρας εξαρχής δεν σκέφτηκε τη δραχμή; Γιατί αν είναι έτσι τότε θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν υπάρχει δική τους και δική μας αλήθεια, αφού είναι μόνο μία, εν αντιθέσει με τα ψέματα που μπορούν να είναι πολλά, πάρα πολλά.
Στον ΣΥΡΙΖΑ –και γύρω από αυτόν– τα στελέχη, οι δορυφόροι και κάποιοι που αναμένουν την επιστροφή του «άχαστου» αρχηγού για να σώσει την... κεντροαριστερά –που πλέον υπάρχει μόνο στη φαντασιακή λογική ορισμένων ως χώρος πολιτικός– εξακολουθούν να ξιφουλκούν για την περίοδο 2015-2019 είτε με αφορμή το δημοψήφισμα και τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015 είτε για το περιβόητο μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ, που κατάφερε –όπως λένε– ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο πολιτικός που παραμένει σε αυτό το φαντασιακό περιβάλλον «άχαστος», «τακτικιστής», «απίθανος διαπραγματευτής», «ικανότατος διαχειριστής» που –να μην ξεχνιόμαστε– έχει ως ατού την... οικονομία.
Κάτι το rebranding εν όψει της επιστροφής στην κεντρική πολιτική σκηνή με νέο κόμμα, κάτι η ανάγκη να υπερασπιστούν μια περίοδο που αποτελεί μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου –με όσα έγιναν τα 4,5 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ– επαναφέρουν στο προσκήνιο θέματα που θα έπρεπε να προσπαθούν να σβήσουν από τη μνήμη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το δημοψήφισμα του 2015 που άνοιξε ως θέμα, με τον Αλέξη Τσίπρα να ζητάει τα πρακτικά για να δείξει ότι δεν ήθελε την Ελλάδα εκτός ευρώ και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως δεν μπορεί να δικαιολογήσει με τίποτα τις επαφές με Ρωσία, Κίνα, Ιράν και άλλες τρίτες χώρες στο πλαίσιο της αναζήτησης στήριξης ακόμη και για έκδοση δραχμής, όπως έχει αποκαλύψει στο βιβλίο του ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, για τη σχετική επικοινωνία που είχε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ακόμη πιο χαρακτηριστικό το παραμύθι με το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ, στο οποίο αναφέρονται διαρκώς με τελευταίο παράδειγμα το άρθρο του Θανάση Καρτερού στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που, στο πλαίσιο της επίθεσης στον Αλέξη Παπαχελά, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο Αλέξης Τσίπρας «άφησε στα δημόσια ταμεία 37 δισ. ευρώ»
Μάλιστα. Όντως 37 δισ. ευρώ υπήρχαν στα ταμεία. Απλά δεν τα... άφησε ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν είναι δικά του χρήματα που μας τα άφησε να τα έχουμε. Ούτε τα... μάζεψε μέσα από τη διαχείριση που έκανε.
Διότι αυτά τα 37 δισ. ευρώ προήλθαν με συγκεκριμένους τρόπους εξαιτίας του φόβου των δανειστών για μη εκπλήρωση των δεσμεύσεων του τρίτου μνημονίου που ο ίδιος έφερε και ως διαδικασία επελέγη διότι άλλος τρόπος θα προσομοίαζε με ένα τέταρτο μνημόνιο.
Και κάτι ακόμη για τα 37 δισ. ευρώ: καλό θα είναι κάποιος να διευκρινίσει πώς προέκυψαν. Πώς μάζεψε αυτά τα χρήματα ο Αλέξης Τσίπρας; Να πει για τα ταμεία και τα χρήματά τους. Για τον ESM και τα δισεκατομμύρια που δεν μπορεί να ακουμπήσει κανείς αλλά και για τα υπόλοιπα λίγα δισεκατομμύρια που μαζεύτηκαν από την αφαίμαξη και οικονομική διάλυση της μεσαίας τάξης.
Διότι δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες. Η πραγματικότητα είναι μία και όποιος επιχειρεί να την αλλοιώσει την (ξανα)βρίσκει μπροστά του.
