Ισχυρά εξωθεσμικά κέντρα φαίνεται να επιδιώκουν (τον λαό τον ρώτησαν;) την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και να τον... λανσάρουν ως έναν ηγέτη που για λίγο ξεκουράστηκε μετά τις μάχες με την Άγκελα Μέρκελ, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τους δανειστές της χώρας. Επιδιώκουν, μάλιστα, να φιλοτεχνήσουν το προφίλ του «άσπιλου» και «αμόλυντου», που έχει μάθει από τα λάθη του και έχει συνειδητοποιήσει τις «αυταπάτες» του.
Όμως, μέρες που είναι… ο ελληνικός λαός δεν ξεχνά εκείνες τις τραγικές μέρες του 2015, που ο Αλέξης Τσίπρας οδηγούσε με ιλλιγιώδη ταχύτητα το καράβι στα βράχια της χρεοκοπίας και ο τρόμος της γενικευμένης φτώχειας και εξαθλίωσης των πολιτών επέστρεφε. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίον ο Αλέξης Τσίπρας έχασε σε έξι εκλογικές αναμετρήσεις από το 2019 έως το 2023. Αναφερόμαστε στις ευρωεκλογές του 2019, τις εθνικές εκλογές του 2019 και τις διπλές εθνικές εκλογές του 2023 και τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.
Μια απλή επικοινωνία με τους πολίτες σε ένα λεωφορείο, σε ένα μετρό ή σε μια πλατεία θα υπενθυμίσει στον Αλέξη Τσίπρα και τους συνεργάτες του ότι κανείς δεν θέλει να θυμάται ούτε τον ίδιο, ούτε τις μέρες αγωνίας όταν αιφνιδιαστικά ανακοίνωσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και το διενήργησε μέσα σε λιγότερο από 10 ημέρες. Μπορεί, βέβαια, κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ να κλαίνε ακόμη κάθε 5η Ιουλίου, αλλά ο λαός δεν ξεχνά και λέει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ασυνεπής –κομψά το λέει– ή «ψεύτης» και «επικίνδυνος».
Ασυνεπής γιατί έταξε ότι θα βαρέσει τα νταούλια να χορέψουν οι αγορές, ενώ οι αγορές ήταν έτοιμες ακόμη και για το Grexit. Ο λαός, πάντως, τον λέει «ψεύτη» γιατί έταξε ότι θα καταργήσει το μνημόνιο με έναν νόμο και ένα άρθρο και τελικά φόρτωσε στη χώρα και στις πλάτες των πολιτών ένα ακόμη μνημόνιο με τις «ουρές», ήτοι τις πρόσθετες εκκρεμότητες, που αξίωναν οι δανειστές και τουλάχιστον η συγκυβέρνηση επί Παπαδήμου και ακολούθως επί Σαμαρά-Βενιζέλου έκαναν διαπραγμάτευση, προκειμένου να αποφύγουν να επιβάλουν πρόσθετα και ακόμη πιο δυσβάσταχτα βάρη στον Έλληνα φορολογούμενο. Αυτόν τον «νοικοκυραίο» που πολλοί ομογάλακτοι του Αλέξη Τσίπρα λοιδορούσαν.
Προφανώς και ο λαός θεωρεί τον Αλέξη Τσίπρα «επικίνδυνο». Δεν είναι μόνον ότι κοροϊδεψε τον λαό με τα μνημόνια. Δεν είναι μόνον ότι έταξε εξομάλυνση των αμοιβών των μισθωτών και αποκατάσταση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης με ταυτόχρονη μείωση της φορολογίας. Δεν θα ξεχάσουμε την υπόσχεσή του για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, που ήταν εις γνώσιν του πως ο ΕΝΦΙΑ ήταν συνυφασμένος με τη δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας ως σταθερό φορολογικό έσοδο. Δεν είναι μόνον που κοροϊδεψε τον λαό, εν γένει...
Είναι που τελικώς έκλεισε η στρόφιγγα χρηματοδότησης καθότι δεν έχει κάνει αποδεκτή την πρόταση Χαρδούβελη προς τους δανειστές, γνωστό και ως «e-mail Χαρδούβελη». Ο Αλέξης Τσίπρας έταζε το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», αμαυρώνοντας το όνομα μιας υπερήφανης πόλης και για πολλά χρόνια ήταν «φτωχομάνα». Ήταν εις γνώσιν του ότι το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ήταν ανεφάρμοστο. Εξ αυτού του λόγου δεν δίστασε να αδειάσει ακόμη και τον συνοδοιπόρο του, Παναγιώτη Λαφαζάνη, που είχε πει πως το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης είναι «προγραμματάρα».
Με την ανάληψη εξουσίας του, ο Αλέξης Τσίπρας εισήγαγε μια «νέα πατέντα» μιλώντας για το «παράλληλο πρόγραμμα», που θα ήταν κάτι σαν αντιστάθμισμα του τρίτου και επονείδιστου μνημονίου. Όμως, το «παράλληλο πρόγραμμα», επειδή θα έφερνε πρόσθετα δημοσιονομικά βάρη –δηλαδή θα κόστιζε στον Έλληνα φορολογούμενο– , ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του αγκαλιά με τον ακροδεξιό Πάνο Καμμένο σκαρφίστηκε να κατηγορήσει την τρόικα ή κατά τη βαρουφάκειο ρητορική «θεσμούς», ότι δήθεν αυτοί οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ήταν οι «κακοί» της υπόθεσης και επέλεξε να αυτοθυματοποιηθεί υποτιμώντας ευθέως και ανερυθρίαστα τη νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε και άλλα για την τρομερή (γιατί τρόμο φέρνει στη συνείδηση του Έλληνα πολίτη) διακυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου με τις καθημερινές αντιφατικές δηλώσεις των στελεχών του υπουργικών και υπουργίσιμων και μη υπουργίσιμων λόγω εμφανούς γνωστικής ανεπάρκειας. Θα μπορούσαμε επίσης να θυμίσουμε το «πογκρόμ» σε όσους υψηλόβαθμους υπαλλήλους του Δημοσίου ή ανώτερα στελέχη στο Δημόσιο, που όταν δεν υπάκουαν στις αυταρχικές εντολές των υπουργών και γενικών γραμματέων, εκδιώκονταν. Και βεβαίως οι υπουργοί του και οι γενικοί γραμματείς ή μετακλητοί υπάλληλοι πέριξ αυτών ήταν επιλογή του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών και συνοδοιπόρων του. Αλλά οι αυταρχικές συμπεριφορές σημαντικής μερίδας υπουργών, γενικών γραμματέων ή μετακλητών υπαλλήλων είναι ενδεικτικό της ψυχοσύνθεσης του ηγέτη…
Κι όταν λέμε «πογκρόμ», εννοούμε αιφνίδια και αναιτιολόγητη καθαίρεση από θέσεις ευθύνης που είχαν λάβει οι κρατικοί υπάλληλοι όχι μέσω της οδού των πελατειακών σχέσεων, αλλά λόγω προσόντων. Και δεν ήταν μόνον η καθαίρεση χωρίς καμία αιτιολογία, ήταν και η απειλή απόλυσης από το Δημόσιο με σκευωρίες, ψέματα, συκοφαντίες, κατασκευασμένες κατηγορίες και μηδενικό έλεγχο από Ανεξάρτητες Αρχές. Υπάρχουν δε απειλές απόλυσης από το Δημόσιο ακόμη και όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι προσέφευγαν στη Δικαιοσύνη, κέρδιζαν τις δίκες, δηλαδή δικαιώνονταν και μπορούσαν να παραμείνουν στις οργανικές τους θέσεις, αλλά κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα είχαν τέτοια εμπάθεια και αλλεργία στο γεγονός ότι ήταν άξιοι υπάλληλοι, που για να τους κάνουν τον βίο αβίωτο δημιουργούσαν όμορφα φιλοτεχνημένες φωτογραφικές τροπολογίες της τελευταίας στιγμής και τους καθαιρούσαν από θέσεις ευθύνης…
Θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους για τα κακώς κείμενα της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά επειδή αυτά και άλλα πολλά, θα τα δει και θα τα εξετάσει ο ιστορικός του μέλλοντος ερευνώντας πώς ένας φέρελπις νέος που πείθει τον ελληνικό λαό ότι είναι αριστερός με σοσιαλιστικές ιδέες και ταυτόχρονα είναι διαποτισμένος από τις αξίες της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, με το ωραίο του χαμόγελο κατόρθωσε να ξεγελάσει τόσο πολλούς και μέσα 4,5 ολόκληρα χρόνια. Όμως, το ωραίο του χαμόγελο ξέφτισε και το άστρο του έσβησε. Πιθανολογούμε, πάντως, ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα εκπλαγεί όταν μάθει ότι αυτός ο φωτεινός νέος που έγινε πρωθυπουργός της χώρας στην πιο κρίσιμη φάση της Μεταπολίτευσης ενώ υποσχόταν ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει ουραγός των Βαλκανίων, τελικά έφτασε πολύ κοντά σε αυτό το σημείο με τους χειρισμούς του, την έπαρση του αγνώμονα που πήρε το τιμόνι της διακυβέρνησης της πονεμένης χώρας και κόντεψε να την καταστρέψει ολοσχερώς. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο ίδιος επιχειρεί να μας πείσει ότι έκανε τα πάντα να μην καταστραφεί ολοσχερώς η χώρα.
Επίσης, ο ιστορικός του μέλλοντος αλλά ευχόμαστε κι άλλες ειδικότητες επιστημόνων που μελετούν τις κοινωνίες, όπως κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί ψυχολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες είναι σίγουρο ότι θα εκπλαγούν όταν διαπιστώσουν και αποτυπώσουν ακόμη και σε αριθμούς ότι αυτός ο αριστερός με σοσιαλιστικές ιδέες, διαποτισμένος από τις αξίες της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Δεν έχει μέσα του ούτε αίσθημα αλληλεγγύης, ούτε ανθρωπιάς, ούτε την ευαισθησία να στηρίξει τους αδύναμους και τους κοινωνικά ευάλωτους. Παρά μόνον λειτουργεί ως νάρκισσος που προσεγγίζει το θύμα του, εργαλειοποιεί τις πληγές των τραυμάτων του θύματος, μετά το χειραγωγεί κατασπράσσοντας την ψυχή και όταν πια το θύμα του είναι εντελώς παροπλισμένο, το διώχνει και επιτίθεται σε νέο θύμα.
Το σύστημα διαπλοκής, λοιπόν, που επιλέγει να επαναφέρει τον Αλέξη Τσίπρα ως άσπιλο και αμόλυντο θα πρέπει να συνεκτιμήσει τα γεγονότα του 2015 και να ξανασκεφτεί εάν ο Αλέξης Τσίπρας είναι η καλύτερη επιλογή του για τη διακυβέρνηση της χώρας. Το σύστημα διαπλοκής καλό θα είναι να μη θεωρεί την ψήφο των πολιτών δεδομένη. Ούτε να κινηθεί με τη λογική τού «πες, πες, κάτι θα μείνει». Γιατί η φιλοτέχνηση ενός προφίλ που δεν ταιριάζει στον Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή το προφίλ του μεταμελημένου και μετριοπαθούς πολιτικού με κεντροαριστερές ιδέες, δεν είναι πειστικό πρώτα απ’ όλα στον ίδιο. Εξάλλου, στις υποκριτικές του ικανότητες και τη σκηνική του παρουσία είναι μέτριος, όσες πρόβες και να κάνει στον καθρέφτη του, πριν απευθυνθεί στον λαό.
Όσο για το αντιθεσμικό show που επιχείρησε να κάνει την 27η Ιουλίου 2025 –προ ημερών δηλαδή– ζητώντας με περίσσιο τσαμπουκά από την Προεδρία της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τασούλα, τα πρακτικά της συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου 2015 είναι ενδεικτικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μετατοπίστηκε ούτε λεπτό από τη θέση του και την άποψή του. Δεν κατανόησε ότι οι θεσμοί είναι εν ου παικτοίς. Κοινώς για τον Αλέξη Τσίπρα οι Θεσμοί, η Δικαιοσύνη, οι Ανεξάρτητες Αρχές, οι πυλώνες λειτουργίας του κράτους είναι παιχνιδάκια τα οποία τα χειρίζονται άνθρωποι, που για τον ίδιο δεν έχουν καμία υπόσταση και προφανώς δεν έχουν καμία αξία. Για τον Αλέξη Τσίπρα, όπως άλλωστε μας έχει αποδείξει από τα 4,5 χρόνια της εφιαλτικής διακυβέρνησής του, όταν οι θεσμοί δεν κάνουν αυτό που έχει κατά νου ο ίδιος, τότε φταίνε οι θεσμοί και πρέπει να καταργηθούν. Μην ξεχάσουμε τι έγινε με τις άδειες των τηλεοπτικών καναλιών και τις προσωπικές επιθέσεις σε δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ούτε τη δολοφονία χαρακτήρα που υπέστησαν οι έντιμοι δικαστές και καθ’ όλα τα άλλα ο Αλέξης Τσίπρας μάς είπε όταν αφίππευσε από τον πρωθυπουργικό θώκο ότι «υπάρχουν δικαστές εις τας Αθήνας». Ας μην ξεχνούμε τι έλεγε ο συνοδοιπόρος του Παύλος Πολάκης, ο αψύς Κρητικός για τους δικαστές, ότι «αν δεν καθαρίσουμε από αυτούς, δεν θα είναι αλλιώς την άλλη φορά».
Ας τα σκεφτούν όλα αυτά οι υποστηρικτές του εκεί στο σύστημα της διαπλοκής. Ας συνεκτιμήσουν τα γραφόμενά μας στο tomanifesto.gr και ας σκεφτούν μόνον ότι ο άνθρωπος που επαναλαμβάνει τις ίδιες ενέργειες πολλές φορές, μπορεί να ισχυρίζεται κατά κόσμον ότι έκανε λάθη, αλλά μέσα του πιστεύει ότι κάνει το σωστό και ας βλάπτει τη χώρα του και τους υπερήφανους πολίτες της. Ακόμη και εάν η άποψή μας δεν εισακουστεί, δίνουμε μια φιλική συμβουλή στους υποστηρικτές του Αλέξη Τσίπρα εκεί στο σύστημα της διαπλοκής, να μη βιαστούν να τον στηρίξουν στο νέο εγχείρημα, εννοούμε το νέο κόμμα που λέγεται, άδεται και θρυλείται, εάν δεν πειστούν ότι όντως το rebranding του έχει όντως επιτευχθεί. Γιατί η βιασύνη είναι κακός σύμβουλος ακόμη και για τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Θα του συστήναμε, λοιπόν, πριν ανακοινώσει το κόμμα του να διαβάσει πολύ σχολαστικά τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλι και να ξανασκεφτεί να μην κάνει τα ίδια λάθη, που κάνουν οι ηγέτες που περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο.
