Οι άναρθρες κραυγές και ο καταγγελτικός λόγος ακόμη και κατά των εκκενώσεων προκειμένου να αποφευχθούν απώλειες ζωών από τις φωτιές αποτελεί, λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επιστροφή του κόμματος στο σκληρό… ρόκ μετά το διάστημα που μεσολάβησε από τη συντριπτική ήττα, την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα και την έναρξη της διαδικασίας για την εκλογή νέου αρχηγού.
Στελέχη, τρόλ και φίλα προσκείμενα μέσα ενημέρωσης έχουν φτάσει στο σημείο να κατηγορούν την κυβέρνηση για τις εκκενώσεις. Να σηκώνουν τους τόνους και να υποστηρίζουν πως φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μια λογική ανάλογη με αυτή των προηγούμενων ετών ακόμη και των πριν των εκλογών ημερών. Ότι έκαναν με την πανδημία την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια το επαναφέρουν στο προσκήνιο.
Με απλά λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ που όλοι ξέρουμε, επανέρχεται. Απευθύνεται στους πολίτες με τον τρόπο που αυτοί καταδίκασαν πριν από έναν μήνα περίπου για δεύτερη φορά στέλνοντας το κόμμα της Κουμουνδούρου, αποδεκατισμένο, στην αντιπολίτευση και πάλι. Η αποστροφή για παράδειγμα του Κώστα Αρβανίτη, του ευρωβουλευτή, πως η κυβέρνηση πήρε αστυνομικούς για τα πανεπιστήμια και όχι πυροσβέστες αντικατοπτρίζει αυτή τη λογική.
Τι και να καίγεται ο πλανήτης; Τι και αν οι θερμοκρασίες θυμίζουν… Ντουμπάι; Τι και αν πλέον τα ίδια τα δάση αποτελούν εστίες… εμπρησμού λόγω των υψηλών θερμοκρασιών; Τι και αν αποκαλύπτεται πως κάποιος ήθελε να κάνει εργασίες την ώρα που οι απαγορεύσεις έχουν γίνει καθημερινότητα και έχει αρχίσει η αντιπυρική περίοδος; Για τον ΣΥΡΙΖΑ φταίει η κυβέρνηση αποκλειστικά και μόνο.
Α, και το ότι δεν υιοθέτησε το πόρισμα Γκόλνταμερ που ανάθεμα και αν ξέρει έστω και ένας από αυτούς που το επικαλούνται τι είναι και τι περιλαμβάνει. Αρκεί που συντάχθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ μετά την τραγωδία στο Μάτι. Και που έχει εκπονηθεί με εντολή Αλέξη Τσίπρα.
Το… σκληρό ροκ και ο ΣΥΡΙΖΑ
Πέραν αυτού πάντως λέγεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ… επιστρέφει. Και επιστρέφει με το σκληρό ρόκ. Αυτό που τον… ωφέλησε και τον έφτασε στο 17,8% με τον αρχηγό του να κουνά μαντίλι και να πηγαίνει για περισυλλογή στο Λος Άντζελες και άλλες περιοχές της Μέκκα του καπιταλισμού, ίσως για να δει από μέσα πως θα καταφέρει να φέρει την Αριστερά όχι πια μόνο στην Ευρώπη αλλά στον κόσμο ολόκληρο.
Το αστείο είναι πως την ώρα που στελέχη, τρολ και μέσα ενημέρωσης στήνουν το αφήγημα αυτό, οι υποψήφιοι αρχηγοί κινούνται στη λογική της… Ζωής Κωνσταντοπούλου με καρδούλες και αγάπη. Με εξαίρεση πάντα τον Στέφανο Τζουμάκα που κήρυξε και τον πόλεμο στις ανεμογεννήτριες. Είναι χαρακτηριστικό πως μέχρι και ο Παύλος Πολάκης κρατά την… ψυχραιμία του. Τη θέση του έχει πάρει ο Απόστολος Γκλέτσος, υποψήφιος, όπως έχουν μέχρι σήμερα τα πράγματα, περιφερειάρχης ο οποίος έχει απασφαλίσει μέσω διαδικτύου.
Επίσης αστείο είναι και το γεγονός πως κάποιοι μιλούν για σκληρό ρόκ την ώρα που δύο, τουλάχιστον, από τους υποψήφιους αρχηγούς –η Εφη Αχτσιόγλου και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος- δηλώνουν δημοσίως πως δεν κατάλαβαν ότι οι πολίτες ήθελαν σταθερότητας. Ίσως τώρα που το κατάλαβαν να ενημερώσουν και τους υπόλοιπους…
