Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ τρέχουν και η πασοκική «φράξια» του κόμματος, η ΡΕΝΕ, συμπεριλαμβανόμενων των πασοκογενών Ρήγα, Κοτσακά κ.ά. –της παλιάς πάλαι ποτέ πανίσχυρης τσοχατζοπουλικής ομάδας–, προσπαθούν να δημιουργήσουν ρεύμα υπέρ μιας δικής τους υποψηφιότητας. Ο στόχος τους είναι στη συνέχεια να διαπραγματευτούν την όποια δύναμή τους υπέρ ενός υποψηφίου στον δεύτερο γύρο.
Γράφει ο Αριστείδης Ζορμπάς
Υπάρχουν βέβαια και άλλοι πασοκογενείς –πολύ λιγότεροι– που έχουν μοιραστεί στους άλλους υποψηφίους, με τους περισσότερους να παραμένουν στην Εφη Αχτσιόγλου. Αν και επισήμως δεν φαίνεται σε αυτές τις εξελίξεις, συμμετοχή έχει η Ρένα Δούρου με το σύστημά της, το οποίο κυρίως σε κομματικό επίπεδο θεωρείται πολύ ισχυρό.
Οσο περνούν οι μέρες πάντως μετά την αποχώρηση του… ηγέτη, οι νέες υποψηφιότητες δεν φαίνεται να είναι ικανές να εμπνεύσουν μια πλειάδα προσώπων, είτε του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ είτε των προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ, και για αυτόν το λόγο, όπως δηλώνουν στους συνομιλητές τους, δεν προτίθενται να εκδηλώσουν σε αυτή τη φάση τη στήριξή τους σε κάποιον υποψήφιο.
Η έλλειψη της παρουσίας του Τσίπρα δημιουργεί για μια μεγάλη ομάδα στελεχών αισθήματα «πολιτικής ορφάνιας» και γι’ αυτό κινούνται σε μια κατεύθυνση δημιουργίας πόλου, η όποια δεν θα λειτουργήσει αντιπαραθετικά απέναντι στους 4 υποψηφίους και πόσω μάλλον σε συγκρουσιακή κατεύθυνση. Η νέα ομάδα που είναι στα σκαριά θυμίζει έντονα το κλίμα κάτω από το οποίο συγκροτήθηκε η ΡΕΝΕ, σε μια φάση που υπήρχε αντίστοιχο κενό εκπροσώπησης και πολιτικής αναφοράς.
Σε αυτό το σκηνικό εντάσσονται και οι εντεινόμενες πιέσεις στο πρόσωπο του Σωκράτη Φάμελλου ή του Διονύση Τεμπονέρα αμέσως μετά τις διακοπές του Αυγούστου να καταθέσει κάποιος από τους δύο την υποψηφιότητά του για πρόεδρος του κόμματος. Οσο κι αν οι δύο επιχειρούν να κλείσουν σε αυτή τη φάση τη συζήτηση για λόγους προσωπικούς, το θέμα ανακινείται διαρκώς και από τα στελέχη που στο πρόσωπό τους βλέπουν έναν ισχυρό πόλο στο εσωκομματικό σκηνικό, που μπορεί να δημιουργήσει ισχυρά αντίβαρα στην εκλογική διαδικασία.
Πολιτικοί παπατζήδες
Σε ό,τι αφορά το στόχο των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει και είναι αποκαρδιωτική, καθώς σε σύγκριση με το κυβερνητικό στρατόπεδο και τη συμπαράταξη όλων γύρω από την υποψηφιότητα Χαρδαλιά στην Περιφέρεια Αττικής, τα μηνύματα υποστήριξης του Γιώργου Ιωακειμίδη περνούν στα ψιλά, γιατί όλοι θεωρούν ότι η στήριξη του τοξικού ΣΥΡΙΖΑ κάνει ζημιά σε κάθε υποψηφιότητα.
Στον Δήμο της Αθήνας ο Κώστας Μπακογιάννης, σε μια επίδειξη δύναμης, έδωσε στη δημοσιότητα όλα τα ονόματα των 351 υποψηφίων του συνδυασμού του, τονίζοντας ότι αποτελούν «μια δυναμική, υπερκομματική, αποφασισμένη ομάδα ανθρώπων» που εκπροσωπεί 129 γειτονιές, διαφορετικές γενιές, ηλικίες, επαγγέλματα και ενδιαφέροντα.
Αντίθετα, στον παραπαίοντα ΣΥΡΙΖΑ έφτιαξαν… επιτροπή για να παρακαλέσουν τον μπασκετμπολίστα Νίκο Παππά να τους βγάλει από το αδιέξοδο και να πάρει πάνω του μια ήττα, αφού όλα δείχνουν ότι ο Μπακογιάννης, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, μπορεί να εξασφαλίσει την επανεκλογή του και από τον πρώτο γύρο. Τα παρακάλια σε ένα πρόσωπο σαν τον μπασκετμπολίστα Νίκο Παππά και τα διαδοχικά πήγαινε-έλα των υψηλόβαθμων στελεχών κάθε άλλο πάρα περιποιούν τιμή για ένα κόμμα που κυβέρνησε τον τόπο για πέντε χρόνια και κατέρρευσε με τον πιο μοναδικό τρόπο στην ιστορία της Μεταπολίτευσης.
Ακόμα και τα κορυφαία πολιτικά στελέχη του κόμματος που θα ήθελαν να συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές, όπως ο Νίκος Φίλης ή ο Κώστας Ζαχαριάδης, δεν έχουν την αποδοχή των υπολοίπων αρχηγών των διαφόρων τάσεων, με επακόλουθο την πλήρη πολιτική απαξίωση του κόμματος, το οποίο περίπου δύο μήνες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές έχει σηκώσει τα «χέρια ψηλά», ρίχνοντας λευκή πετσέτα.
Σε κάθε περίπτωση, οι εσωτερικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν βάλει το κόμμα στη ρότα της αφετηρίας του, τότε που περίμεναν στις τρεις τα ξημερώματα να δουν αν εισέρχεται στη Βουλή, πιάνοντας το όριο του 3%...
