Κάθε φορά που κάτι καλό συμβαίνει στην Ελλάδα, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται για να διεκδικήσει την προσοχή. Λες και χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν τίποτα. Ο Ανδρουλάκης και η παρέα του έχουν μετατρέψει την αυτοπροβολή σε επιστήμη και δεν χάνουν ευκαιρία να μας το υπενθυμίζουν, είτε πρόκειται για θέματα εργασίας, είτε για ενεργειακές συμφωνίες, είτε για οποιαδήποτε άλλη θετική εξέλιξη που εμφανίζεται στον δημόσιο χώρο. Μοιάζει σαν να ζουν για να βρίσκονται στο σωστό σημείο, την κατάλληλη στιγμή, όχι για να κάνουν έργο αλλά για να διατυμπανίσουν την «προνοητικότητά» τους. Κάθε φωτογραφία, κάθε δήλωση, κάθε συνέντευξη μοιάζει μελετημένη ώστε να αφήνει την εντύπωση ότι είναι οι μοναδικοί πρωταγωνιστές κάθε επιτυχίας.
Τώρα ήταν η σειρά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Η κυβέρνηση υπέγραψε μια συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους, κάτι που έπρεπε να είχε γίνει χρόνια πριν και που πολλοί περίμεναν για να ανακουφιστούν από τη χρόνια καθυστέρηση και την έλλειψη ουσιαστικής προστασίας. Και φυσικά, το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να δηλώσει ότι «άνοιξε τον διάλογο», ότι «έβαλε τις βάσεις», ότι «προστάτευσε τον κοινωνικό χαρακτήρα της ανάπτυξης», σα να λένε ότι η κυβέρνηση απλώς μπήκε να υπογράψει κάτι που ήδη υπήρχε και μόνο αυτοί το είχαν φανταστεί.
Το ίδιο μοτίβο εμφανίστηκε και στις ενεργειακές συμφωνίες. Αντί να χειροκροτήσουν την τεράστια επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης που μετέτρεψε την πατρίδα μας σε ενεργειακό κόμβο, αυτοί αρκέστηκαν να υπενθυμίσουν ότι όλα ξεκίνησαν με το νόμο Μανιάτη του 2011, πριν 15 χρόνια. Κάθε θετικό αποτέλεσμα χρεώθηκε στους ίδιους, ενώ οι πραγματικές αποφάσεις και οι κινήσεις ανήκαν αλλού. Οι λέξεις τους γεμίζουν οθόνες και έντυπα: διάλογος, κοινωνική προστασία, ανάπτυξη, αλλά πίσω από αυτές δεν υπάρχει κανένα έργο, μόνο καλοστημένο αφήγημα και αυτοπροβολή χωρίς αντίκρισμα.
Η παράσταση επαναλαμβάνεται πάντα με τον ίδιο τρόπο. Οι πράξεις ανήκουν στην κυβέρνηση. Οι δηλώσεις ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ. Οι πολίτες παρακολουθούν, γελούν ή θλίβονται, αλλά η καθημερινότητά τους δεν αλλάζει.
Στο τέλος, όταν όλα έχουν ήδη γίνει, εκεί είναι και αυτοί… για να τα διεκδικήσουν.
