Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την κυβέρνηση για τους αγρότες, ξεχνώντας τη δική του ευθύνη, τα πεπραγμένα του και την πολιτική υποκρισία του.
Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται στο γνώριμο άθλημα της καταγγελίας, σηκώνοντας το δάχτυλο στην κυβέρνηση για τη στάση της απέναντι στους αγρότες. Με ύφος ηθικού κήρυκα, καταγγέλλει «υποκρισία» και «εγκληματική πολιτική», λες και δεν κυβέρνησε ποτέ, λες και δεν πέρασαν από τα χέρια του ο πρωτογενής τομέας, οι επιδοτήσεις και οι ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις. Η μνήμη, ωστόσο, δεν διαγράφεται με ανακοινώσεις.
Ξαφνικά, η συμφωνία ΕΕ–MERCOSUR ανακαλύπτεται ως απειλή, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ επί διακυβέρνησής του υπέγραφε, διαπραγματευόταν και σιωπούσε σε κρίσιμα ευρωπαϊκά μέτωπα, χωρίς στρατηγική και χωρίς σχέδιο για τον Έλληνα παραγωγό. Τότε δεν υπήρχαν «μικροί αγρότες», «ευζωία ζώων» και «ασφάλεια τροφίμων» – υπήρχαν μόνο δελτία τύπου και ιδεολογικές κορόνες.
Επιλεκτική... μνήμη
Η ειρωνεία περισσεύει όταν το κόμμα που άφησε πίσω του έναν αγροτικό κόσμο εξαντλημένο από φόρους, εισφορές και αβεβαιότητα, εμφανίζεται σήμερα ως προστάτης του. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για καρτέλ και συμφέροντα, ξεχνώντας πως επί των ημερών του οι αγρότες έμαθαν τι σημαίνει πρόχειρη πολιτική, καθυστερήσεις, αστοχίες και πλήρης απουσία σοβαρού σχεδιασμού.
Στην πραγματικότητα, η ανακοίνωση δεν αφορά τους αγρότες, αλλά την αγωνία πολιτικής επιβίωσης της Κουμουνδούρου. Όταν δεν έχεις προτάσεις, φωνάζεις. Όταν δεν έχεις σχέδιο, καταγγέλλεις. Και όταν δεν έχεις αξιοπιστία, προσπαθείς να ξαναγράψεις την ιστορία. Μόνο που αυτή τη φορά, το κοινό θυμάται.
