Η δήλωση της Ράνιας Σβίγκου αποκαλύπτει έναν ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβισμένο σε ιδεοληψίες, που στοχοποιεί το Ισραήλ και υπονομεύει τη σοβαρή εξωτερική πολιτική.
Για άλλη μια φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι αντιλαμβάνεται την εξωτερική πολιτική όχι ως πεδίο εθνικής στρατηγικής, αλλά ως βήμα ιδεολογικής εκτόνωσης. Η δήλωση της Ράνιας Σβίγκου δεν προσθέτει τίποτα ουσιαστικό στον δημόσιο διάλογο· αντίθετα, αναπαράγει ένα μείγμα εύκολων καταγγελιών, μονομερούς ανάγνωσης της πραγματικότητας και ρητορικής στοχοποίησης μιας φίλης και στρατηγικής συμμάχου χώρας, όπως το Ισραήλ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει συστηματικά να «δαιμονοποιεί» το Ισραήλ, υιοθετώντας μια ρητορική που ακουμπά επικίνδυνα σε στερεότυπα και υπαινιγμούς, οι οποίοι περισσότερο θυμίζουν ιδεοληπτικό ακτιβισμό παρά υπεύθυνη πολιτική. Η μονομερής καταδίκη, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής ή γεωπολιτικής επίγνωσης, τροφοδοτεί έναν πολιτικό λόγο που θολώνει τα όρια μεταξύ κριτικής και πολιτικού αντισημιτισμού - κάτι που καμία σοβαρή ευρωπαϊκή δύναμη δεν μπορεί να επιτρέπει.
Η ξεκάθαρη κυβερνητική εξωτερική πολιτική
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται σε μια ξεκάθαρη γραμμή: ενίσχυση στρατηγικών συμμαχιών, πολυμερής διπλωματία και ρεαλισμός σε μια περιοχή που φλέγεται. Οι Τριμερείς συνεργασίες δεν είναι ιδεολογικά μανιφέστα, αλλά εργαλεία σταθερότητας και ασφάλειας. Όσα ο ΣΥΡΙΖΑ βαφτίζει «τυφλή στοίχιση», είναι στην πραγματικότητα υπεύθυνη εξωτερική πολιτική με σαφές εθνικό αποτύπωμα.
Όσο για τις αναφορές στο παρελθόν 2015-2019, προκαλούν απλώς μειδίαμα. Η περίοδος των πειραματισμών, των αντιφάσεων και της διπλωματικής ασάφειας έχει κριθεί. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να επενδύει ξανά στην ίδια ιδεοληπτική συνταγή, αποδεικνύοντας ότι δεν έμαθε τίποτα — και αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό στοιχείο για ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει.
