Μετά το βιβλίο «Io Sono Giorgia», που κυκλοφορεί και στα ελληνικά, η πρωθυπουργός της Ιταλίας επιστρέφει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων τρεις εβδομάδες (ήδη διατίθεται από την Amazon) μ’ ένα νέο βιβλίο-συνέντευξη, που αυτή τη φορά δεν υπογράφει η ίδια, αλλά ο εκδότης της καθημερινής κεντροδεξιάς εφημερίδας Il Libero, Σάντρο Σαλούστι. Πρόκειται για μια σειρά συνεντεύξεων που δόθηκαν αποκλειστικά στον δημοσιογράφο προκειμένου να τυπωθούν σε βιβλίο, στις οποίες περιγράφονται τα σχέδια της Τζόρτζια Μελόνι για τα προσεχή 10 χρόνια! Οπως γράφει ο Σαλούστι, η ιδέα γεννήθηκε σε μια συνάντηση που μόλις εκείνη είχε αναλάβει τα καθήκοντά της ως ενοίκου πλέον του Παλάτσο Κίτζι. «Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;» την είχε ρωτήσει κι εκείνη, με την άνεση που τη διακρίνει, είχε πει πως ελπίζει να δει τον εαυτό της σε δέκα χρόνια ώστε να διαπιστώσει ότι δεν ήταν μάταιη η προσπάθειά της. Ο Σαλούστι δεν έχασε την ευκαιρία: «Είναι κρίμα που ένας πρωθυπουργός εν ενεργεία δεν μπορεί να σκεφτεί να γράψει ένα βιβλίο για να πει τα σχέδιά του». Και προτού προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του, η Μελόνι τον διέκοψε λέγοντάς του: «Και γιατί δεν μπορεί;» Ετσι ξεκίνησαν οι πολύωρες συνομιλίες του εκδότη της Il Libero με την πρωθυπουργό της Ιταλίας, που κατέληξαν στο νέο βιβλίο: «La Versione di Giorgia» («Στην εκδοχή της Τζόρτζια», στα ελληνικά), που στην ουσία είναι ένα συντηρητικό μανιφέστο που ξαναβάζει την πολιτική στο επίκεντρο των μεταβολών και των εξελίξεων.
Η εκδοχή της Τζόρτζια είναι, μέχρι στιγμής, όπως γράφει η εφημερίδα σ’ ένα άρθρο εν είδει προδημοσίευσης, μια παθιασμένη αφήγηση για πράγματα που δεν συνέβησαν αλλά θα συμβούν, κάτι σαν απομνημονεύματα μιας εν δράσει πρωθυπουργού, όπου η αφηγήτρια δεν διστάζει να αναμετρηθεί με τις προκλήσεις του παρόντος –από τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι την ενεργειακή κρίση, από την οικολογική μετάβαση μέχρι τον πληθωρισμό– και έχει το θάρρος να εστιάσει στην ατομική ευθύνη, στην ελεύθερη επιχειρηματικότητα, στην υπεράσπιση της φύσης, στις στοχευμένες επενδύσεις για την προώθηση της ανάπτυξης και, συνεπώς, τη μείωση του χρέους, σε μια Ευρώπη που θα έχει κυρίαρχο και πρωταγωνιστικό ρόλο, χωρίς να παραβλέπει τις υποχρεώσεις της έναντι των Ευρωπαίων πολιτών.
Προσωπικά ζητήματα
Η Μελόνι, όπως αναφέρει η Il Libero, εκμυστηρεύεται στον εκδότη και συγγραφέα του βιβλίου ότι «είναι θεμελιώδες να δουν οι Ιταλοί μια κυβέρνηση που, για όνομα του Θεού, έχει τα όριά της και τις δυσκολίες της, ίσως και να κάνει λάθη. Αλλά προσπαθεί το καλύτερο δυνατό, με καλή πίστη, με ταπεινότητα και αγάπη». Και συνεχίζει: «Μια κυβέρνηση που δεν έχει φίλους να ευχαριστήσει, δεν έχει λόμπι να ευχαριστήσει, δεν έχει ισχυρούς να ξεπληρώσει». Εχει σημασία γιατί είναι η πρώτη φορά που ένας πρωθυπουργός εν ενεργεία εμπιστεύεται τα σχέδιά του σε ένα βιβλίο που γράφεται αμέσως (συνήθως τα βιβλία των πρωθυπουργών και των αρχηγών κρατών γράφονται μετά την κυβερνητική εμπειρία, ούτε πριν ούτε κατά τη διάρκεια της θητείας», ιδιαίτερα όταν, όπως μας προϊδεάζει το δημοσίευμα, στις σελίδες περιγράφονται και σχολιάζονται οι εντυπώσεις, ακόμα και οι αντιπαραθέσεις της Ιταλίδας πρωθυπουργού με ηγέτες όπως ο πρόεδρος Μπάιντεν και ο Κινέζος ηγέτης Σι. Οπως και στο πρώτο βιβλίο-αυτοβιογραφία, έτσι και σε αυτό δεν λείπουν αναφορές στην προσωπική της ζωή με τον σύντροφό της και την κόρη της. Αν και η Μελόνι γνωρίζει ότι η οδυνηρή αίσθηση της αποξένωσης από τα αισθήματα αγάπης (που παραμένουν και μάλιστα επιλέγονται και ενισχύονται) στην πραγματικότητα αντισταθμίζεται από τη γνώση μιας ανώτερης αποστολής. Και αυτή είναι το όραμά της, που έχει πολλά στοιχεία από τα αντίστοιχα οράματα του Τζον Κένεντι, της Μάργκαρετ Θάτσερ, περισσότερο όμως είναι πιο κοντά με εκείνα της Γκόλντα Μέιρ.
Το όραμα μιας Ιταλίας που μπορεί να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος μιας νέας αρχιτεκτονικής του κόσμου: ένα σχέδιο του οποίου η υλοποίηση υπερβαίνει τις μεμονωμένες θητείες των πρωθυπουργών που μπορεί να ακολουθήσουν, αντιμετωπίζοντας την κρίση των επόμενων γενεών. Και έχει τη σημασία του ότι η Μελόνι δεν θέτει ως όρο την εσαεί παραμονή της στην εξουσία ώστε τα σχέδιά της να υλοποιηθούν από την ίδια! Το σημαντικό, πιστεύει, είναι να τεθούν οι βάσεις γι’ αυτό. Το «όραμα» είναι τόσο ένα συμβόλαιο με τους ψηφοφόρους –με όλους, όχι μόνο με εκείνους του κόμματός της Fratelli d’Italia– όσο και ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου. Ενα αστρικό όραμα; Ισως. Το ερώτημα είναι πόσοι από τους ανθρώπους της –στην κυβέρνηση, στο Κοινοβούλιο, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση– είναι ικανοί να το κατανοήσουν. Ισως ούτε καν η Μελόνι να μην το καταλαβαίνει, γράφει στην προδημοσίευση του βιβλίου η Il Libero. Είναι, όμως, προφανές ότι η Μελόνι ανταποκρίθηκε στην πρόκληση του Σαλούστι ώστε να «μπολιάσει» το σύστημα με τις ιδέες της που δεν ακούγονται, όπως πολλοί πιστεύουν, ως πρωσικό εμβατήριο, αλλά έχουν μια μελωδικότητα. Το αν θα τα καταφέρει ή όχι η Μελόνι θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από την ίδια, όπως συνήθως συμβαίνει με τους ηγέτες που θέλουν να αφήσουν το στίγμα τους στην Ιστορία.
