Στις 17 Απριλίου του 1967 οι θρυλικοί Rolling Stones έδωσαν την πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα. Μια συναυλία που έμεινε αξέχαστη τόσο για τη φρενίτιδα που προκάλεσε ο ερχομός τους, όσο και για τα αμφιλεγόμενα επεισόδια που διαδραματίστηκαν.
Όλη η χώρα μιλούσε για την άφιξή τους γιατί μετά από τέσσερις έπεσε το σκοτάδι της χούντας.
Η δεκαετία του 1960 ήταν αναμφίβολα η πιο ενδιαφέρουσα δεκαετία στην παγκόσμια ιστορία, καθώς όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά γεγονότα που συνέβησαν επηρέασαν και άλλαξαν ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ελλάδα εκείνη την περίοδο (1965-1967), όπως τα περισσότερα μεταπολεμικά χρόνια, βίωνε μια έντονη πολιτική αναταραχή, με τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών, στις 21 Απριλίου, να αλλάζει τα πάντα.
Επίσης, περισσότερο από μια δεκαετία μακριά από τον Εμφύλιο, η αέναη κόντρα μεταξύ αριστεράς και δεξιάς παρουσίαζε σημαντική όξυνση στο πολιτικό σκηνικό εκείνης της εποχής.
Η συναυλία που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ
Λίγες μόλις μέρες πριν από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, σημειώθηκε ένα ιστορικό μουσικό γεγονός: η περίφημη συναυλία των Rolling Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Αυτή η συναυλία ήταν η πρώτη και μεγαλύτερη που διοργανώθηκε στην Ελλάδα και έγινε σε μια εποχή που η καριέρα των Stones βρισκόταν στο απόγειό της και ο ελληνικός λαός ανυπομονούσε να δει μια μπάντα αυτού του φάσματος να παίζει ζωντανά.
Τα εισιτήρια κόστιζαν από 60 ως 120 δραχμές, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για την εποχή, που όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στα τουλάχιστον 10.000 άτομα που παρευρέθησαν στη συναυλία. Η εξέδρα ήταν στημένη στο κέντρο του γηπέδου, ενώ σε όλη την έκτασή του ανάμεσα και στους θεατές υπήρχε ισχυρή παρουσία αστυνομικών δυνάμεων.
Η συναυλία ξεκίνησε με καθυστέρηση, στις 11 τη νύχτα και στην αρχή του live έπαιξαν ελληνικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες, όπως οι M.G.C., Guidone, Τάσος Παπασταμάτης και Δάκης. Το πρώτο ηχηρό μήνυμα δόθηκε όταν ο Μικ Τζάγκερ εκτόξευσε το χιτ της εποχής, «Satisfaction»… και υπάρχουν δύο εκδοχές για τα γεγονότα που ακολούθησαν.
Η πρώτη θέλει τον κόσμο να τραγουδάει μαζί του κάνοντας… ελληνική παράφραση του τίτλου «θα σας σφάξω» (!) με τους αστυνομικούς να παρακολουθούν εμβρόντητοι, καθώς θεωρούσαν πως η απειλή απευθυνόταν σε εκείνους.
Τότε, οι αστυνομικοί άρχισαν να φωνάζουν στον τραγουδιστή να σταματήσει (σε άπταιστα ελληνικά). Το αποτέλεσμα ήταν να ανέβουν πάνω στη σκηνή, να ξυλοφορτώσουν όποιον έβρισκαν μπροστά τους και να ακολουθήσει ένα πανδαιμόνιο χωρίς αρχή και τέλος.
Η δεύτερη εκδοχή θέλει έναν απεσταλμένο του δήμου να δίνει στον Τζάγκερ δύο μπουκέτα με γαρίφαλα, ένα με κόκκινα και ένα με λευκά.
Ο τραγουδιστής πήρε πρώτα τυχαία τα κόκκινα λουλούδια και, καθώς ο ίδιος ήταν μακριά από την εξέδρα, τα έδωσε στον μάνατζερ για να τα πετάξει στο κοινό. Από κει και μετά επικράτησε ένας χαμός.
Κάποιοι αστυνομικοί φαίνεται πως ερμήνευσαν το πέταγμα των κόκκινων γαρίφαλων (που τότε ήταν συμβολικά συνδεδεμένα με την αριστερά και τώρα με τα μπουζούκια) ως πολιτική κίνηση. Οι αστυνομικοί επιτέθηκαν στον μάνατζερ για να τον σταματήσουν και τότε ήταν που άρχισαν να συμμετέχουν στον καβγά και οι θεατές.
Και στις δύο εκδοχές το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο:.η συναυλία διακόπηκε με βίαιο τρόπο, με τη ροκ μπάντα να έχει παίξει μόλις έξι τραγούδια.
Παρ’ όλα αυτά, μπορεί στην πρώτη τους επαφή με την Ελλάδα οι Stones να μην ευτύχησαν, ωστόσο είχαμε την τύχη να τους ξαναδούμε άλλη μια φορά στα μέρη μας, αυτήν τη φορά χωρίς παρατράγουδα: ήταν τον Σεπτέμβριο του 1998 στο Ολυμπιακό Στάδιο, μπροστά σε 75.000 κόσμου.
