Σαν σήμερα 18 Απριλίου του 1995, με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά, αποφυλακίζεται ως υπερήλικας και έχοντας ήδη εκτίσει τα 2/5 της ποινής που του είχε επιβληθεί ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ.
Σε γενικές γραμμές, η οικογένεια Νάσιουτζικ έχει απασχολήσει αρκετές φορές τα φώτα της δημοσιότητας.
Πρώτα ήταν το φονικό στο Κολωνάκι που συγκλόνισε το πανελλήνιο το 1984, για το οποίο κατηγορήθηκε ο Θανάσης Νάσιουτζικ, και μετά ο Νικόλαος Ρωμανός (εγγονός του Θανάση) που έγινε γνωστός για τη συμμετοχή του στην οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς».
Το έγκλημα που συγκλόνισε την Ελλάδα
Ας τα πάρουμε από την αρχή: ο Θανάσης Νάσιουτζικ διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ) από το 1981 μέχρι το 1984.
Εκείνα τα χρόνια είχε τόσο έντονη κοινωνική παρουσία και δράση, που πολλές φορές συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και την υπουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, ενώ συχνά συμμετείχε ως ομιλητής σε συνέδρια για την ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σοσιαλισμό και τον πυρηνικό αφοπλισμό των τότε υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης.
Για αυτό και το πανελλήνιο έμεινε άφωνο όταν μαθεύτηκε ότι συνελήφθη για τη δολοφονία που έμεινε γνωστή ως το «Έγκλημα στο Κολωνάκι». Ο Νάσιουτζικ από πλούσιος αστός του Ψυχικού βρέθηκε κατηγορούμενος και είδε τη ζωή του να καταρρέει από τη μία στιγμή στην άλλη.
Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Σεπτεμβρίου 1984, όταν βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στην οδό Διδότου 3 ο Θανάσης Διαμαντόπουλος.
Το θύμα έχει φρικτό θάνατο υποκύπτοντας στα τραύματα που έχουν προκληθεί από 97 χτυπήματα με σφυρί στο κεφάλι. Ο ιατροδικαστής είχε πει ότι τα χτυπήματα ήταν τόσο πολλά, σαν να ήθελε ο δράστης να εξαφανίσει τον εγκέφαλο του θύματος.
Η αστυνομία, αμέσως, ξεκίνησε να ερευνά το πιο κοντινό περιβάλλον του Διαμαντόπουλου, οικογένεια, συγγενείς, φίλους και συνεργάτες. Όμως οι έρευνες δεν έδειχναν να οδηγούν πουθενά μέχρι την ώρα που εμφανίστηκε ο γιος του θανόντα, ο 28χρονος τότε Παντελής Διαμαντόπουλος, ο οποίος κατονομάζει ως δράστη και δολοφόνο του πατέρα του τον Αθανάσιο Νάσιουτζικ.
Μετά από μερικές ημέρες ο εισαγγελέας που χειρίζεται την υπόθεση δίνει εντολή για τη σύλληψή του και του απαγγέλλει κατηγορίες. Το σοκ για την κοινή γνώμη παίρνει πλέον τεράστιες διαστάσεις και το θέμα μονοπωλεί για πολύ καιρό τον Τύπο.
Η πολύκροτη δίκη και η… καταδίκη του Νάσιουτζικ
Η δίκη άρχισε τον Απρίλιο του 1986 και στο πλευρό του κατηγορούμενου στέκεται σύσσωμη η οικογένειά του, ενώ στο ακροατήριο επικρατεί το αδιαχώρητο.
Την υπεράσπισή του αναλαμβάνει ο γνωστός ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ενώ στην πλευρά της πολιτικής αγωγής στέκεται ένα επίσης πολύ δυνατό όνομα, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, που αργότερα θα φτάσει μέχρι τη Βουλή και την αρχηγία του Συνασπισμού.
Από την πλευρά του θύματος ακούστηκαν πολλά για το φονικό, όπως ότι ο Νάσιουτζικ σκότωσε επειδή ζήλευε το ταλέντο του Διαμαντόπουλου ή επειδή το θύμα τον σαμποτάρισε στις εκλογές του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών.
Η πλευρά του κατηγορουμένου αρχικά υποστήριξε ότι δεν τον είχε δει κανείς ούτε να μπαίνει ούτε να βγαίνει από το διαμέρισμα του Διαμαντόπουλου ούτε καν στον χώρο της πολυκατοικίας.
Η μαρτυρία, όμως, που μέτρησε ήταν αυτή της δημοσιογράφου Βένιας Γονατοπούλου, που έμενε έναν όροφο κάτω από το θύμα και είχε ακούσει τον Διαμαντόπουλο να φωνάζει: «Μη, Θανάση, έλεος, μην το κάνεις!».
Καταλυτική ήταν και η προσπάθεια του Νάσιουτζικ να δημιουργήσει άλλοθι. Την ώρα του εγκλήματος είχε πάρει τηλέφωνο τη γραμματέα της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της είπε: «Γεια σου τι κάνεις, έτσι σε πήρα, δεν σε θέλω κάτι. Σου τηλεφωνώ από το σπίτι μου». Στη συνέχεια ο Νάσιουτζικ ζήτησε από τη γραμματέα να πει ότι εκείνη τον είχε καλέσει στο σπίτι του.
Επίσης, έβαλε ακόμα μια μάρτυρα να πει ότι ο κηπουρός της τον είδε στο σπίτι. Και τα δύο άλλοθι κατέρρευσαν στο δικαστήριο με αποτέλεσμα ο Νάσιουτζικ, να καταδικαστεί σε ισόβια πρωτόδικα. Έπειτα από πολλές εφέσεις και την τιτανομαχία μεταξύ Κωνσταντόπουλου και Λυκουρέζου, το 1993 καταδικάζεται σε 15ετή φυλάκιση και τελικά παραμένει στη φυλακή ως το 1995 επικαλούμενος την επιβαρυμένη υγεία του αλλά και το προχωρημένο της ηλικίας του, αφού είχε φτάσει 73 ετών.
Ο Νάσιουτζικ απεβίωσε στις 17 Φεβρουαρίου 2005, εμμένοντας μέχρι το τέλος της ζωής του στην αθωότητά του και επιμένοντας στη δική του εκδοχή ότι είχε πέσει θύμα πλεκτάνης.
Με τη σύζυγό του, τη συγγραφέα Ζωή Νάσιουτζικ, απέκτησαν δύο κόρες: την Αρετή και τη συγγραφέα Παυλίνα Νάσιουτζικ, μητέρα του αναρχικού Νίκου Ρωμανού που συνελήφθη το Φεβρουάριο του 2013 και καταδικάστηκε για απόπειρα ένοπλης ληστείας.
