Αν κάτι αποκαλύπτουν οι προτάσεις των ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς για σύσταση προανακριτικής επιτροπής κατά των Βορίδη και Αυγενάκη, δεν είναι η βαρύτητα των καταγγελιών. Είναι η αδυναμία τους να κάνουν αντιπολίτευση χωρίς να κατασκευάζουν κατηγορητήρια.
Η περίπτωση Βορίδη είναι σχεδόν εξοργιστική. Κατηγορείται επειδή, το 2019, συμφώνησε με την εισήγηση του διοικητικού συμβουλίου του ΟΠΕΚΕΠΕ— ενός συμβουλίου διορισμένου από τον ΣΥΡΙΖΑ — για την εφαρμογή Υπουργικής Απόφασης, επίσης επί ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή ακολουθήθηκε μια προβλεπόμενη, νόμιμη διαδικασία που είχε ήδη θεσμοθετηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Επιπλέον, δύο από τις πράξεις που του αποδίδονται φέρονται να έχουν τελεστεί το 2021 — περίοδο κατά την οποία δεν ήταν καν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Αυτό, φυσικά, δεν εμποδίζει την αντιπολίτευση από το να χτίζει κατηγορίες πάνω σε χρονολογίες που δεν βγάζουν καν νόημα. Αν είναι ποινικά κολάσιμο να εφαρμόζεις τις αποφάσεις των προκατόχων σου, τότε ας καταργηθεί η διοικητική συνέχεια και ας διοικούμε με δημοσκοπήσεις της στιγμής.
Κι έπειτα, η υπόθεση Αυγενάκη. Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης το 2023, αλλά οι αναφορές στο όνομά του αφορούν περίοδο πριν τη θητεία του, όταν δεν είχε καμία θεσμική αρμοδιότητα. Δεν του αποδίδεται πράξη ή απόφαση· μόνο ότι τρίτοι τον ανέφεραν σε επισυνδέσεις. Αυτό και μόνο θεωρείται επαρκές για προανακριτική. Ούτε στοιχεία ούτε ευθύνη. Μόνο πολιτική στόχευση.
Δύο πρόσωπα, μηδέν αποδείξεις — αλλά ένα έτοιμο αφήγημα, κομμένο και ραμμένο για τις ανάγκες του αντιπολιτευτικού θεάτρου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του δεν διστάζει να καταγγείλει την εφαρμογή δικών του αποφάσεων, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί στο προσκήνιο, ενώ η Νέα Αριστερά απλώς συμμετέχει στον χορό, γιατί δεν έχει πού αλλού να σταθεί.
Κι εδώ εμφανίζεται ο Νίκος Ανδρουλάκης, πρόθυμος συγκολλητικός κρίκος σε μια πολιτική σκευωρία που δεν σέβεται ούτε τα στοιχειώδη. Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί τη γνωστή συνταγή της “εκ των υστέρων τεκμηρίωσης”: πρώτα καταγγέλλουμε ανελέητα, μετά ψάχνουμε να δούμε αν υπάρχει έστω ένα στοιχείο. Χρησιμοποιεί την προανακριτική — μια διαδικασία σοβαρή και θεσμική — όχι για να φωτίσει αλήθειες, αλλά για να δημιουργήσει θόρυβο και εντυπώσεις. Όταν δεν υπάρχουν στοιχεία, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία.
Τέτοιο μασκάρεμα ευθυνών, μόνο πολιτικά καρναβάλια θα μπορούσαν να το φέρουν εις πέρας.
