Δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι η Ομπρέλα αποχαιρετά τον ΣΥΡΙΖΑ μέρες βροχερές. Έχει να κάνει και με το γεγονός ότι η Ομπρέλα ως μια άτυπη –και όχι τόσο ηχηρή– αντιπολίτευση διατηρούσε εντός του κόμματος έναν ρόλο πόλου έλξης των δυσαρεστημένων αριστερών ψηφοφόρων και οπαδών επί Αλέξη Τσίπρα.
Τα κόμματα εξουσίας δεν είναι… μονοθεματικά. Αν δεν μπορούν να διευρυνθούν ή να ενσωματώσουν διαφορετικές τάσεις τότε χάνουν τον ρόλο τους και τη δυνατότητα να ανέλθουν σε κυβερνητικά πόστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα διώχνει μια τάση ισχυρή ως προς την κινηματική λογική της.
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πρόεδρος περίπου δύο μήνες. Και δηλώνει πως μαθαίνει. Όμως δεν έχει μάθει ένα πράγμα ακόμη: πού θέλει να πάει το κόμμα την ηγεσία του οποίου ανέλαβε. Με τις εσωκομματικές διαμάχες και την υιοθέτηση της ατζέντας «Πολάκη» ο νέος πρόεδρος χάνει και την κεντροαριστερά αλλά και την αριστερή πτέρυγά του. Τα έστω και αναιμικά… έσοδα σε ποσοστά που καταγράφει το ΠΑΣΟΚ και η άνοδος του ΚΚΕ το επιβεβαιώνουν. Όπως και το γεγονός ότι το ΜέΡΑ25 παρουσιάζει πάλι ποσοστά –δημοσκοπικά– που ξεπερνούν το 3%.
Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τη δήλωσή του τάχθηκε κατά του ΠΑΣΟΚ – και πάλι στη λογική Πολάκη ότι «μπορούμε και μόνοι μας». Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο θεωρεί ότι μπορεί να αναστρέψει την καθοδική πορεία του κόμματος θυμίζοντας τις… αυταπάτες του Αλέξη Τσίπρα. Εκτιμά ότι η… αδιαμεσολάβητη επαφή –τακτική που ο Ντόναλντ Τραμπ ακολούθησε στις ΗΠΑ– θα τους προσδώσει πολιτικούς πόντους.
Κόβοντας όμως τις γέφυρες, διότι αυτό έπραξε με το κέντρο, μειώνει περαιτέρω τη δεξαμενή των ψηφοφόρων στην οποία μπορεί να απευθυνθεί σε περίοδο εκλογών. Ο λαϊκισμός και η τοξικότητα λειτουργούν επίσης αποτρεπτικά.
Από την άλλη, κοντράροντας το λεγόμενο… 3% του κόμματος, χάνει την υποστήριξη από μια πλευρά που, αν μη τι άλλο, έμπαινε μπροστά στην –πεζοδρομιακής λογικής– τακτική που ακολούθησε ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι χαρακτηριστικό πως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε την Ομπρέλα ως κόρην οφθαλμού, ό,τι και να λένε σήμερα αυτοί που θέτουν θέμα υπονόμευσής του.
Κακά τα ψέματα, η Ομπρέλα ήταν το αριστερό άλλοθι του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο επικεφαλής της όπως και τα παλαιά στελέχη που μετείχαν σε αυτήν ουδέποτε προκάλεσαν ένα σοβαρό πρόβλημα. Χτυπώντας κατά διαστήματα προειδοποιητικά καμπανάκια περί αριστεροσύνης απευθύνονταν περισσότερο στο… κοινό και λιγότερο στον πρώην πρόεδρο.
Με απλά λόγια, ο Αλέξης Τσίπρας προχωρούσε και διαμόρφωνε και τις εσωκομματικές τάσεις κρατώντας… Ομπρέλα. Ο νέος πρόεδρος μπαίνει σε ένα χειμωνιάτικο βροχερό σκηνικό χωρίς αυτήν. Ο χρόνος θα δείξει αν έπραξε σωστά, αν και τα δείγματα δεν είναι θετικά, πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που είναι σαφές ποιος διαμορφώνει στρατηγική και προγραμματικό λόγο στην Κουμουνδούρου. Και αυτός δεν είναι ο Στέφανος Κασσελάκης…
