ξαπλώστρα (η) 1. παρανομία σε βάρος του δημόσιου χώρου «δεν αντέχεται άλλο αυτή η ξαπλώστρα με την κατάληψη των πεζοδρομίων» 2. ασυδοσία «μπορεί στ’ αλήθεια να προοδεύσει μια χώρα στην οποία η ξαπλώστρα είναι η κανονικότητα;» 3. σοβαρή μόλυνση που εξαπλώνεται «αν δεν περιποιηθείς γρήγορα το τραύμα σου διατρέχεις σοβαρό κίνδυνο ξαπλώστρας».
Παρότι ο όρος «κίνημα» είναι κάπως δραματικός για τα γούστα μου, πρέπει να πω ότι υποστηρίζω τους συμπολίτες που προσπαθούν να εμποδίσουν τους συμπολίτες που κλέβουν δημόσιο χώρο, τον γεμίζουν με τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες τους και μετατρέπουν τις παραλίες στις πόρνες που σαν (ή μήπως το σωστό για την περίπτωσή τους είναι το «ως»;) νταβατζήδες εκμεταλλεύονται. Από την άλλη, οφείλω να παραδεχτώ ότι οι κλέφτες αυτοί δεν διαφέρουν και πολύ από ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας το οποίο αντιλαμβάνεται και χρησιμοποιεί τον δημόσιο χώρο ως ιδιωτικό. Από τα παράνομα παρκαρισμένα ΙΧ μέχρι τα παράνομα τοποθετημένα τραπεζοκαθίσματα και από τις καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων μέχρι το μουντζούρωμα κάθε επιφάνειας που μπορεί να μουντζουρωθεί, η Ελλάδα είναι (χάρη στην ανοχή των κυβερνήσεων) ο παράδεισος της αυθαιρεσίας σε βάρος του δημόσιου χώρου και θα ήταν μάλλον αδύνατο οι παραλίες να αποτελούν εξαίρεση.
Τους πιστέψαμε
Ακόμα πιο εξοργιστικοί από τους κλέφτες με τις ξαπλώστρες είναι οι πιστοί και μακροχρόνιοι συνεργάτες τους, δηλαδή οι τοπικοί άρχοντες (του δήμου, της αστυνομίας κ.λπ.), οι οποίοι τώρα παριστάνουν ότι προσπαθούν να ελέγξουν τις παρανομίες αποφεύγοντας επιμελώς να εξηγήσουν γιατί δεν το έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν είχε χρόνο για υπουργεία
Τις μέρες που έλειπα παραιτήθηκε ο Νότης ο Μitarachi (δεν κοροϊδεύω, έτσι γράφει ο ίδιος το όνομά του στα αγγλικά), χωρίς ποτέ να διευκρινίσει τους «προσωπικούς λόγους» οι οποίοι γκρέμισαν τα όνειρά μας για μια Αθήνα γεμάτη καβαλίνα από τα άλογα της έφιππης αστυνομίας. Από την άλλη, ήταν φανερό ότι το πρόγραμμα των διακοπών του δεν άφηνε χρόνο για καμία δευτερεύουσα απασχόληση όπως η διοίκηση ενός υπουργείου.
Μάλαμα χάσαμε
Ο περιφερειάρχης Πατούλης δεν θα είναι ξανά υποψήφιος επειδή εν μέσω πυρκαγιών το γλέντησε («το έκαψε» θα μπορούσε να πει κάποιος κακεντρεχής). Το «μεγάλη απώλεια» αφορά κυρίως τους κατασκευαστές πινακίδων, τις οποίες ο απερχόμενος περιφερειάρχης τοποθετεί σε κάθε χώρο της αρμοδιότητάς του, συνήθεια η οποία του έχει χαρίσει το προσωνύμιο «Πινακιδούλης».
