Με αφορμή το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχειρεί να χτίσει ένα νέο αφήγημα λαϊκισμού που, όμως, μάλλον τον εκθέτει παρά τον ενισχύει. Αντί να αναλάβει το παραμικρό μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση, προτιμά να ρίχνει λάσπη με γενικόλογες κατηγορίες, προσπαθώντας να φορτώσει αποκλειστικά τις ευθύνες σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ. Μια τακτική που δεν πείθει πλέον ούτε το κοινό του.
Η επανάληψη των ίδιων μοτίβων και το στήσιμο μιας αφήγησης με «λάσπη χωρίς στοιχεία» δείχνει έλλειψη ουσίας και πολιτικού σχεδίου. Με φτηνές επιθέσεις και υπονοούμενα προς τον Πρωθυπουργό, αντί να προσφέρει απαντήσεις και προτάσεις, αποδεικνύει ότι το μόνο που έχει να προσφέρει είναι επικοινωνιακή ένταση και πολιτική δημαγωγία. Κάτι που σήμερα, περισσότερο από ποτέ, φαίνεται ξεπερασμένο.
Παράλληλα, η προσπάθειά του να εμφανιστεί ως «τιμητής» των πάντων και να αναδειχθεί σε εισαγγελέα της πολιτικής ζωής, χωρίς τεκμηριωμένα στοιχεία, τον φέρνει σε αντιπαράθεση ακόμα και με όσους θα περίμενε να έχει στο πλευρό του. Το αποτέλεσμα; Να φαντάζει περισσότερο αμήχανος και απομονωμένος, απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους που ζητούν υπευθυνότητα και συνέπεια.
Τελικά, το νέο αφήγημα που ψάχνει να στήσει ο κ. Ανδρουλάκης με αφορμή τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν του δίνει ούτε πολιτικό κεφάλαιο ούτε λαϊκή στήριξη. Αντίθετα, εκθέτει τον ίδιο και το κόμμα του, καθώς αποδεικνύει ότι όταν λείπει το σχέδιο και η αλήθεια, η πολιτική μετατρέπεται σε απλή παράσταση χωρίς αποτέλεσμα.
