Αν τελικά τα περί επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στην κεντρική πολιτική σκηνή έχουν κάποια βάση και εμφανιστεί με ένα δικό του κόμμα τότε η στάση του Νίκου Ανδρουλάκη, όπως εκφράζεται σε όλα τα ζητήματα, οδηγεί στο συμπέρασμα πως έχει αναλάβει να κάνει τα… ρεπό του μέχρι να ξαναγυρίσει.
Η τακτική της τοξικότητας έχει μετατρέψει τη Χαριλάου Τρικούπη σε μια νέα Κουμουνδούρου, ίδια με αυτήν του Αλέξη Τσίπρα, αν και ο Σωκράτης Φάμελλος κάνει και αυτός ό,τι μπορεί, χωρίς όμως να δίνεται μεγάλη βαρύτητα στις παρεμβάσεις του και στις υπαρξιακές κραυγές του. Η δημοσκοπική κατάσταση του κόμματός του –και του ιδίου– καθιστά ανεδαφικές αυτές τις προσπάθειες.
Όμως στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Πρώτα από όλα είναι αξιωματική αντιπολίτευση –έστω και από σπόντα– και, δεύτερον και παρά τις χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις πίσω από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, παραμένει θεσμικός παράγοντας.
Λειτουργεί και συμπεριφέρται όμως ως «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» με τον Νίκο Ανδρουλάκη να αντιγράφει πλήρως την τακτική του Αλέξη Τσίπρα ειδικά μετά την ήττα του 2019. Το γεγονός αυτό προκαλεί έκπληξη και ερωτήματα ακόμη και εντός ΠΑΣΟΚ, αν σκεφτεί κανείς πού οδηγήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας.
Με την τοξικότητα και τον λαϊκισμό ως προμετωπίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ επί Αλέξη Τσίπρα διαλύθηκε και έσπασε σε πολλά κομμάτια. Σήμερα βρίσκεται στην 5η θέση και παλεύει για την… 6η στις δημοσκοπήσεις. Ως εκ τούτου, η αντιγραφή αυτής της πολιτικής είναι κάτι εντυπωσιακό αφού ήδη δεν βγαίνει στον Νίκο Ανδρουλάκη.
Ας δούμε σήμερα για παράδειγμα την αντίδραση του κόμματος στο θέμα της βίας στα πανεπιστήμια. «Πυροτεχνήματα» χαρακτήρισε τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης ο αρμόδιος τομεάρχης Στέφανος Παραστατίδης, ο οποίος, μάλιστα, εκφράζοντας τη θέση του ΠΑΣΟΚ, σημείωσε πως πρόθεση της κυβέρησης είναι να ελέγχει και να διοικεί τα ΑΕΙ. Είπε και άλλα κατά των μέτρων που λαμβάνονται, την ώρα που και η πλειοψηφία των φοιτητών ζητεί να υπάρχει ασφάλεια στα ιδρύματα.
Η δε επίθεση του Κώστα Τσουκαλά, εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, κατά του Παύλου Μαρινάκη και οι αναφορές περί «μαλθακότητας στην εξωτερική πολιτική», με αφορμή σχόλιο του δεύτερου για τη στάση του Νίκου Ανδρουλάκη και του κόμματός του στην υπόθεση της Μονής του Σινά, τα λέει όλα ως προς το ύφος και τους τόνους που επέλεξε.
Αν κάποιος βάλει μέσα και τις συνεχείς αναφορές του Νίκου Ανδρουλάκη στην ελίτ, την ολιγαρχία και τα Μέσα Ενημέρωσης που βάλλουν εναντίον του καθώς και στην αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων αλλά και τη διαρκή προσπάθεια εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών, ο… κύκλος κλείνει και παραπέμπει σε ένα σχέδιο αντικατάστασης του Αλέξη Τσίπρα. Εκτός αν ο πρώην πρωθυπουργός… επιστρέψει, διότι τότε ενδεχομένως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να έχει ουσιαστικά κάνει τα ρεπό του.
