Ποιο είναι το αφήγημα της αντιπολίτευσης; Τι προοπτική δίνουν στους πολίτες εφόσον επιλέξουν στις επόμενες εκλογές να ψηφίσουν κάποιο απ’ αυτά τα κόμματα ή τα νέα που λένε πως θα δημιουργηθούν; Ποιο είναι το πρόγραμμα και το σχέδιο για τη χώρα; Διότι καλές οι δηλώσεις «να φύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης» και «να πάει στην αντιπολίτευση η ΝΔ», αλλά αυτό το «και θα δούμε» που τις συνοδεύει κάπου χαλάει το σκηνικό που κάποιοι επιχειρούν να στήσουν.
Μέσα σε έξι χρόνια –και με μεγάλες παγκόσμιες κρίσεις, που έχουν προκαλέσει και αναταράξεις και ανακατατάξεις, μαζί με δύο πολέμους στη γειτονιά μας– έχουν γίνει πολλά. Και συνεχίζουν να γίνονται. Δεν είναι μόνο ο τομέας της οικονομίας και οι αναβαθμίσεις. Είναι έργα υποδομής, έργα και αναβάθμιση στην υγεία, είναι η ψηφιοποίηση που έχει αλλάξει άρδην τη ζωή μας.
Τα δύο τελευταία χρόνια είναι και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, που προσφέρει σημαντικά έσοδα στο κράτος. Έσοδα που επιστρέφουν στους ίδιους τους πολίτες μέσα από μέτρα και μεταρρυθμίσεις όπως η τελευταία στη φορολογία. Και όλα αυτά με μια δημοσιονομική σταθερότητα παρά τους σημαντικούς εξοπλισμούς στο πλαίσιο της θωράκισης της χώρας.
Το τελευταίο δεκαπενθήμερο είδαμε σημαντικές αλλαγές με άμεσες επιπτώσεις στη γεωστρατηγική θέση της χώρας. Από τις συμφωνίες του Ζαππείου μέχρι αυτή με την Ουκρανία για το LNG αλλά και οι εξελίξεις σχετικά με το λιμάνι της Ελευσίνας.
Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη στήριξη των κτηνοτρόφων με κονδύλια που θα βρεθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό για να δοθούν εντός του έτους και παράλληλα σήμερα κατατίθεται και ο προϋπολογισμός του 2026, η φιλοσοφία του οποίου συμπυκνώνεται στη φράση του Κυριάκου Πιερρακάκη για ανάπτυξη με δημοσιονομική σταθερότητα για ισχυρή κοινωνία. Με μειώσεις φόρων, αλλά χωρίς να παρεκκλίνει από τους στόχους. Με στήριξη της κοινωνικής συνοχής βάσει των δυνατοτήτων που παρέχονται από την ανάπτυξη.
Με προγραμματισμό και σχέδιο απέναντι σε τι όμως; Στη λογική των παροχών και των υποσχέσεων. Αν την Κυριακή γίνονταν εκλογές, για παράδειγμα, τι ακριβώς θα έκανε η αντιπολίτευση αν κέρδιζε και αν συγκροτούσε κυβέρνηση και αν έπρεπε –πολλά αν βέβαια– να εφαρμόσει το πρόγραμμά της την ώρα που έχουν ψηφιστεί τα μέτρα ενίσχυσης του εισοδήματος;
Θα εφάρμοζε και το πρόγραμμα που υπόσχεται; Θα μιλούσε για καμένη γη που παρέλαβε και θα ζητούσε υπομονή; Θα έσχιζε νόμους και παρεμβάσεις για μεταρρυθμίσεις με «έναν νόμο και ένα άρθρο»; Ή μήπως θα ποινικοποιούσε την πολιτική ζωή του τόπου όπως κατ’ επανάληψη επιχειρήθηκε την περίοδο 2015-2019;
Αυτό που ξεχνούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι ότι τα κύματα της οργής και της αγανάκτησης δεν έχουν... πέραση στους πολίτες. Οι κραυγές και οι ροβεσπιερισμοί ανήκουν σε άλλες εποχές, σίγουρα δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητα και αυτά που απασχολούν τους πολίτες που αναζητούν λύσεις. Αναζητούν σταθερότητα και προοπτική, με το ένα να φέρνει το άλλο.
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται στη Σιγκαπούρη για δύο ημέρες. Για επίσημες συναντήσεις αλλά και για συναντήσεις με μεγάλους επενδυτές προκειμένου να μεταφέρει την εικόνα της χώρας ως επενδυτικού προορισμού με τη βούλα και των ξένων οίκων αξιολόγησης αλλά και με το περιβάλλον που διαμορφώνεται. Στην Αθήνα η αντιπολίτευση αναζητεί ρόλο και κυρίως αφήγημα που κάθε φορά όμως είναι υποχρεωμένη από τις εξελίξεις ν’ αλλάζει.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
