Η δυσφήμηση της Ελλάδας στο εξωτερικό συνεχίζεται κανονικά και με κάθε ευκαιρία. Σύμφωνα με τους συκοφάντες της ίδιας τους της πατρίδας: Στην επιδημία είχαμε τους περισσότερους νεκρούς – κι ας είχε η πατρίδα μας τη μικρότερη υπερβάλλουσα θνητότητα, γεγονός που απέδειξε ότι οι χώρες μετρούσαν με διαφορετικό τρόπο και βάσει αυτού έκαναν τις ανακοινώσεις τους. Στην ακρίβεια είμαστε πρωταθλητές – κι ας είναι πανάκριβες όλες οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, διότι το κόστος ζωής περιλαμβάνει πολλούς παράγοντες και όχι μόνο τα τρόφιμα, αλλά και τα ενοίκια, την ένδυση, τις υπηρεσίες και πολλά άλλα.
Και τώρα, στις πυρκαγιές, είμαστε πρώτοι σε καμένα δάση – με βάση έκθεση για το 2023, με τα ψιλά γράμματα της οποίας δεν συμφέρει να ασχοληθεί κανείς και με τα οποία θα ασχοληθώ σε άλλο σημείωμα. Να αναφέρω μόνο εδώ ότι στη συγκεκριμένη έκθεση υπογραμμίζεται πως η πυρκαγιά στον Εβρο, τον Αύγουστο του 2023, υπήρξε η μεγαλύτερη «wildfire» που καταγράφηκε ποτέ στην ΕΕ από το «European Forest Fire Information System (EFFIS)», καίγοντας πάνω από 95.000 εκτάρια. Επομένως, λογικό ήταν να υπάρχει αυτή η καταγραφή για τη συγκεκριμένη χρονιά. Σε άλλες χρονιές, τις θλιβερές πρωτιές τις είχαν άλλες χώρες – όπως το 2017 η Πορτογαλία. Εντάξει, κύριε Καπνισάκη;
Το πρόβλημα, όμως, είναι πως δεν πρόκειται απλά για την προερχόμενη από την αντιπολίτευση συστηματική δυσφήμηση της χώρας. Το πρόβλημα είναι πως υπάρχει μια πολιτική και δημοσιογραφική ελίτ που απαιτεί η δυσφήμηση αυτή να διεξάγεται ανεμπόδιστα! Είναι η ελίτ που γνωρίζει τη «σημασία της σιωπής»! Σημασία έχει να είσαι υπεράνω, να είσαι political correct, να μη λερώνεις τα χέρια σου, να μην εκτίθεσαι.
Αποκαλούν τον πρωθυπουργό ««ανεπαρκή, αμετροεπή, αλαζόνα, κυνικό»; Δεν πειράζει, δείξτε ανωτερότητα. Βρίζουν τους αστυνομικούς; Μα ελάτε, μ’ αυτά ασχολείστε τώρα; Φωνάζουν για την ακρίβεια; Μα κι εσείς είναι ανάγκη να μας λέτε πόσο κάνει ένα «τόσο δα» σνίτσελ στη Γερμανία; Τι ελαφρότητα τηλεκαφενείου είναι αυτή; Γιατί δεν είστε large όταν πληρώνετε τους λογαριασμούς στις άλλες χώρες; Ζητούν οι αποδεδειγμένα ανίκανοι την παραίτηση πότε του ενός και πότε του άλλου; Μα δείξτε λίγη μεγαλοψυχία! Δεν τους βλέπετε που διαλύονται; Που δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι; Δείξτε λίγο έλεος!
Δίνει ο Κασσελάκης συνεντεύξεις σε ξένα τηλεοπτικά δίκτυα και κατηγορεί τη χώρα για κλοπή κοινοτικών πόρων; Δεν πειράζει, αφήστε τον, μικρός είναι θα μάθει, μην πέφτετε στο επίπεδό του, με τα ποδόλουτρα θα ασχολούμαστε τώρα; Ξεσαλώνουν ενώ μαίνονται οι πυρκαγιές; Προς Θεού, μη μιλάτε για το Μάτι, ούτε για τα πορίσματα των εισαγγελέων για την ανικανότητά τους, συμψηφισμούς θα κάνουμε τώρα; Είναι φτηνό! Δείξτε γενναιοψυχία! Παριστάνει ο Μανώλης Καπνισάκης, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, τον πυρομετεωρολόγο; Μα, δικαίωμά του είναι. Τη γνώμη του λέει! Πρέπει να έχουμε όλοι γνώμη; Ολοι πυρομετεωρολόγοι θα γίνουμε;
Κάνουν συγκρίσεις με τις άλλες χώρες; Μην απαντάτε, δεν χρειάζονται οι συγκρίσεις, μη μιλάτε για την κλιματική αλλαγή, εμάς μας ενδιαφέρει τι γίνεται στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να απαντάτε πως λόγω της κλιματικής αλλαγής πυρκαγιές μαίνονται από την Κίνα ως τη Σιβηρία και τον Καναδά, την πατρίδα των Canadair. Οτι οι φωτιές περνούν τα σύνορα Γαλλίας και Ισπανίας στα Πυρηναία και τα σύνορα ΗΠΑ και Καναδά.
Καταγγέλλουν ότι η φωτιά έφτασε στον αστικό ιστό; Δεν χρειάζεται να αναφέρετε ότι λίγες μέρες νωρίτερα καιγόταν η Κεντρική Ισπανία και οι φλόγες έφθασαν στο Τολέδο. Εχει αστικό ιστό το Τολέδο; Εχει πολίτες που ταλαιπωρούνται από το συλλογικό τραύμα; Και επιτέλους τι σημασία έχουν όλα αυτά μπροστά στην αξία της σιωπής; Της δικής μας σιωπής, βέβαια. Οχι των άλλων! Οι άλλοι μπορούν να συνεχίζουν ανεμπόδιστα τις ύβρεις και τις συκοφαντίες.
Υπήρξε μάλιστα δημοσιογράφος που, αναφερόμενος στην ταπεινότητά μου, αυτόν τον τίτλο επέλεξε: «Τολέδο»! Μα Τολέδο; Τι είναι το Τολέδο; Είναι πόλη; Εχει αστικό ιστό;» Ανέφερε μάλιστα ο συγκεκριμένος σχολιογράφος: «Η υπενθύμιση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού τρομοκρατεί. Η φιγούρα που αερολογεί για “μικρο-μεγαπυρκαγιές” κρατάει κιόλας κυβερνητικό πόστο. Που σημαίνει ότι δεν διαχειρίζεται μόνο τηλεοπτικό χρόνο στην άυλη επικράτεια της “επικοινωνίας”. Μπορεί κιόλας να διαχειριστεί πραγματικά προβλήματα που αφορούν πραγματικούς ανθρώπους. Οχι σε κάποιο Τολέδο δυστοπικής φαντασίας. Εδώ και τώρα»!
Αρα το Τολέδο που καιγόταν ανήκει σε κάποια «δυστοπική φαντασία», όπου μάλλον δεν υπάρχουν «πραγματικά προβλήματα που αφορούν πραγματικούς ανθρώπους». Το Τολέδο, λοιπόν; Μάλιστα, κύριε! Το Τολέδο! Δεν το συνηθίζω, αλλά έχω να του απαντήσω ότι, ναι, διαχειρίζομαι πραγματικά προβλήματα που αφορούν πραγματικούς ανθρώπους. Με τρόπο που δεν προκαλεί ούτε γέλιο, ούτε φρίκη, ούτε ανατριχίλα. Μόνο παιδικά και εφηβικά χαμόγελα προκαλεί:
Στα 5.500 παιδιά που αυτοί, έναντι των οποίων πρέπει να δείχνουμε μεγαλοψυχία, είχαν αφήσει απροστάτευτα στη ζούγκλα της Μόριας, στις φαβέλες της Σάμου, στους δρόμους της ενδοχώρας και στα αστυνομικά τμήματα και σώθηκαν χάρη στη μεγαλύτερη επιχείρηση εντοπισμού ασυνόδευτων ανηλίκων που πραγματοποιήθηκε με εντολή του πρωθυπουργού.
Στους πάνω από 2.500 προσφυγόπαιδες που ζουν προστατευμένοι σε δομές και στις Ασφαλείς Περιοχές και στα πάνω από 5.000 παιδιά που σώθηκαν από την αστεγία και τα νύχια του οργανωμένου εγκλήματος και της ριζοσπαστικοποίησης –προστατεύοντας και τα ίδια και το κοινωνικό σύνολο– χάρη στον Εθνικό Μηχανισμό Επείγουσας Ανταπόκρισης. Εναν Μηχανισμό που τιμήθηκε με το Πανευρωπαϊκό Βραβείο Πρόληψης Εγκληματικότητας και πλέον ομόφωνα αποτελεί σύσταση του ΟΗΕ προς όλα τα κράτη-μέλη του. (Αλλά, βέβαια, όταν κάθεσαι ήσυχος στο γραφείο σου δεν θέλεις να ακούς τι γίνεται στη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία και τη Σουηδία, όπου χρειάστηκε να κατεβάσουν τον στρατό στους δρόμους για να αντιμετωπίσουν τις συμμορίες των ανηλίκων. Μ’ αυτά θα ασχολούμεθα τώρα;)
Στα 25.500 προσφυγόπαιδα που, χάρη στο πρόγραμμα μη τυπικής εκπαίδευσης, κατάφεραν να εγγραφούν στα ελληνικά δημόσια σχολεία και ήδη το 2022 θεωρείται από τη UNICEF η καλύτερη εκπαιδευτική χρονιά για προσφυγόπαιδες από την έναρξη της προσφυγικής κρίσης. Στα πρόσωπα των παιδιών που μαθαίνουν ελληνικά, εκπαιδεύονται επαγγελματικά, περνούν στα πανεπιστήμια, γίνονται μέντορες για τους συνομηλίκους τους.
Στα πρόσωπα των Ουκρανών γυναικών και παιδιών που ζουν στη Δομή της Ελευσίνας, που θεωρείται δομή-πρότυπο για όλη την Ευρώπη. Στα πρόσωπα των παιδιών από την εμπόλεμη Ουκρανία που έλαβαν μέρος στο μεγαλύτερο κατασκηνωτικό πρόγραμμα στην Ευρώπη και σ’ αυτά των προσφυγόπουλων που πέρασαν και φέτος τις διακοπές τους στις κατασκηνώσεις. Στα πρόσωπα των γυναικών με δημόσιο αξίωμα που διασώθηκαν από τους Ταλιμπάν και σ’ αυτά των διασωθέντων συναδέλφων μας δημοσιογράφων που επίσης διώκονταν από τους Ταλιμπάν.
Στα πρόσωπα των ευάλωτων που ενημερώθηκαν για την εμπορία ανθρώπων και αυτών που εκπαιδεύτηκαν για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, το μοναδικό ελληνικό πρόγραμμα που περιλήφθηκε στα «Επιτεύγματα της Ενωσης» (Achievements of the Union). Επομένως, αν κάποιος δεν έχει μπει στον κόπο να «γνωριστεί» με αυτούς που τόσο δηλητηριωδώς σχολιάζει, τότε σίγουρα χρειάζεται να ανακαλύψει τη σημασία της σιωπής. Και περισσότερο ρεπορτάζ...
Καταλήγω πολιτικά, όπως ξεκίνησα: Πρέπει να αποφασίσουμε ποιοι έχουν δικαίωμα «διά να ομιλούν», να κάνουν συγκρίσεις, να γίνονται αρνητές του κορονοϊού, των διεθνών κρίσεων και της κλιματικής αλλαγής. Και αν όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι και να ζητάμε ταπεινά συγγνώμη από αυτούς που έκλεισαν τις τράπεζες με πέντε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, έριξαν τα ομόλογα στα σκουπίδια των Διεθνών Οίκων Αξιολόγησης, έκοψαν το ΕΚΑΣ και τις συντάξεις από τις χήρες και τα ορφανά και παρακολουθούσαν την καταστροφή στο Μάτι όπως «ο Ξέρξης τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας από τον χρυσό του θρόνο στο όρος Αιγάλεω», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το εισαγγελικό πόρισμα.
Με λίγα λόγια, πρέπει να γνωρίζουμε ποιοι έχουν δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και ποιοι πρέπει απλά να δείχνουν... γενναιοψυχία έναντι των συκοφαντών και των δυσφημιστών της πατρίδας μας.
* Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
